Magnitogorsk
| Magnitogorsk Магнитогорск | |
|---|---|
 | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Rusija |
| Federalni okrug | Uralski |
| Oblast | Čeljabinska oblast |
| Osnovan | 1929. |
| Status grada | 1931. |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2010. | 408.401 |
| — gustina | 1.040,91 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 53° 25′ 00″ S; 58° 58′ 00″ I / 53.416667° S; 58.966667° I |
| Vremenska zona | UTC+6 |
| Aps. visina | 370 m |
| Površina | 392,35 km2 |
.svg)  Magnitogorsk Magnitogorsk na karti Rusije | |
| Ostali podaci | |
| Gradonačelnik | Evgenij Veniaminovič Karpov |
| Poštanski broj | 455000–455999 |
| Pozivni broj | 3519 |
| Registarska oznaka | 74, 174 |
| OKATO kod | 75438 |
| Veb-sajt | |
| www.magnitog.ru | |
.svg)
.png)
Magnitogorsk (rus. Магнитогорск) grad je u Rusiji u Čeljabinskoj oblasti. Smešten je na južnom Uralu na obe obale istoimene reke. Prema popisu stanovništva iz 2010. u gradu je živelo 408.401 stanovnika.
Izgradnja grada počela je 1929. godine. Grad je nastao zbog velikih nalazišta rude gvožđa. Staljin je predvideo da Magnitogorsk sa svojom snažnom industrijom čelika zadovolji sve sovjetske potrebe za ovim materijalom. Zato se često zvao Staljinovim Pitsbburgom. 1929. godine grad je brojao svega nekoliko stotina radnika, da bi već 1932. godine imao preko 250.000 stanovnika. Sredinom 20. veka na vrhuncu brojao je 500.000 stanovnika.
Magnitogorsk je imao velikog značaja u Drugom svetskom ratu jer je snabdevao sovjetsku vojsku potrebnom količinom čelika. Danas je ruda gvožđa u okolini grada uglavnom iscrpljena, pa je Magnitogorsk smanjio znatno svoju proizvodnju čelika.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Grad se nalazi u podnožju Magnetske planine, na istočnoj padini južnog Urala, na obje obale rijeke Urala (desna obala je u Evropi, leva u Aziji).
Magnitogorsk je udaljen od Čeljabinska železnicom 420 km, auto-putem 308 km. Udaljenost od Moskve — je 1916 km železnicom, 2200 km — po auto-putu M5 i oko 1.700 km po auto-putu M7.
Područje grada zauzima 392,35 km², proteže se sa severa na jug — 27 km, s istoka na zapad — 22 km, nadmorska visina je — 310 m.
Zapadna granica teritorije Magnitogorska je administrativna granica između Čeljabinske oblasti i Baškortostana.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Prema preliminarnim podacima sa popisa, u gradu je 2010. živelo 408.401 stanovnika, 10.144 (2,42%) manje nego 2002.
| 1939. | 1959. | 1970. | 1979. | 1989. | 2002. | 2010. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 145.948 | 311.101 | 364.209 | 406.074 | 440.321 | 418.545[1] | 407.775 |
Partnerski gradovi[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (21. 5. 2004). „Čislennostь naseleniя Rossii, subъektov Rossiйskoй Federacii v sostave federalьnыh okrugov, raйonov, gorodskih poseleniй, selьskih naselёnnыh punktov – raйonnыh centrov i selьskih naselёnnыh punktov s naseleniem 3 tыsяči i bolee čelovek”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2002 goda (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Geografske | |
| Ostale | |
