Mendi Patinkin

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Mendi Patinkin
Patinkin (2008)
Lični podaci
Puno imeMendel Brus Patinkin
Datum rođenja(1952-11-30)30. novembar 1952.
Mesto rođenjaČikago, SAD
Rad
Aktivni period1974—danas
www.mandypatinkin.org
Veza do IMDb-a

Mendel Brus Patinkin (engl. Mandel Bruce Patinkin; Čikago, 30. novembar 1952) američki je glumac i pevač.

Poznat je po svom radu u muzičkom teatru, televiziji i na filmu.[1][2] Sarađivao je sa Stivenom Sondhajmom i Endrjuom Lojdom Veberom na Brodveju. Patinkin je za svoje glavne uloge na sceni i ekranu osvojio brojna priznanja, uključujući nagradu Toni, nagradu Emi, kao i nominacije za sedam nagrada Drama Desk, tri nagrade Zlatni globus i nagradu Udruženja filmskih glumaca.

Patinkin je debitovao u pozorištu 1975. glumeći zajedno sa Meril Strip u oživljavanju komične predstave Trelawny of the "Wells" na Šekspirovom festivalu javnog pozorišta. Ostvario je ulogu Čea u filmu Evita (1979) Endrua Lojda Vebera, dobivši nagradu Toni za najboljeg glumca u mjuziklu, kao i uloge Žorža Sera / Džordža u Sunday in the Park with George (1984) Stivena Sondhajma za koju je nominovan za nagradu Toni za najboljeg glumca u mjuziklu. Glumio je lorda Arčibalda Krejvena u originalnoj brodvejskoj postavci Tajni vrt (1991). Dve godine kasnije, igrao je Marvina u Falsetos Vilijama Fina, zamenivši Majkla Ruperta.[3]

Patinkin je imao glavne uloge u nekoliko televizijskih serija. Glumio je dr Džefrija Gajgera u Chicago Hope (1994–2000), SSA Džejsona Gideona u CBS-ovoj kriminalističko-dramskoj seriji Zločinački umovi (2005–2007), Saula Berensona u dramskoj seriji e Domovina (2011). –2020), i detektiva Rufusa Kotsvorat u misteriji Smrt i drugi detalji (2024). Za svoje uloge na televiziji dobio je sedam nominacija za Nagradu Emi, osvojivši nagradu za najboljeg glavnog glumca u dramskoj seriji za Chicago Hope 1995. godine. Imao je ponavljajuće uloge u Ko živ, ko mrtav (2003–2004) i The Good Fight (2021).

Tumačio je lik Injiga Montoju u porodičnom avanturističkom filmu Roba Rajnera Princeza nevesta (1987) i Avigdora u muzičkom epu Barbre Strejsend Ientl (1983) za šta je je osvojio Zlatni globus za najboljeg glavnog glumca u igranom filmu (mjuzikl ili komedija). Nominacija za mjuzikl ili komediju. Ostali filmski zasluge uključuju Regtajm (1981), Maksi (1985), Dik Trejsi (1990), True Colors (1991), Impromptu (1991), Čudo (2017) i Life Itself (2018).[4] Patinkin je takođe imao glasovne uloge u animiranim filmovima Zamak na nebu Hajaa Mijazakija (2003) i The Wind Rises (2013).

Mladost i obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Patinkin je rođen u Čikagu, Ilinois, 30. novembra 1952, u porodicu Doris Li „Dorali“ (rođena Sinton) (1925-2014), domaćice, i Lestera Dona Patinkina (1919—1972), koji je bio rukovodilac dve fabrike metala u široj oblasti Čikaga.[4][5][6] Njegova majka je napisala Jevrejski porodični kuvar bake Doralee Patinkin.[4] Patinkinovi rođaci su Mark Patinkin, autor i kolumnista časopisa The Providence Journal; člana odseka za pozorište Kolumbija koledža u Čikagu Šeldon Patinkina, koji je osnivač centra za komičare Drugi grad;[7] Boni Miler Rubin, reporterku Čikago tribjuna; Lauru Patinkin, njujoršku glumicu; i Luis Rozen, kompozitorku iz Njujorka, i Stejsi Oliver devojačko Patinkin, pisca i izvođača.[8]

Patinkin je odrastao u porodici više srednje klase. Njegovi preci su jevrejski imigranati (iz Rusije i Poljske), i u njegovoj porodici se praktikovao konzervativni judaizam,[2][9] svakodnevno je pohađao versku školu „od sedme do 13 ili 14" i pevao je u horovima sinagoge i pohađao kamp Sura u Mičigenu.[2] Njegov otac je umro od raka pankreasa 1972.[10][11]

Pohađao je srednje škole South Shore High School, Harvard St. George School, and Kenwood High School, a maturirao je 1970.[12] Pohađao je Univerzitet u Kanzasu i Školu Džulijard (Drama Division Grupa 5 : 1972–1976).[13] Na Džulijardu je bio klasić sa Kelsijem Gramerom. Kada su producenti sitkoma Živeli održavali audicije za ulogu dr Frejzijera Krejna, Patinkin je predložio Gramera za ulogu.[14]

Lični život[uredi | uredi izvor]

Patinkin se oženio glumicom i spisateljicom Ketrin Grodi 15. aprila 1980.[15] Imaju dva sina, Isaka i Gideona. Gideon se pridružio svom ocu na sceni u Dress Casua 2011. [16]

Diskografija[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Rosenfield, Wendy (27. 10. 2007). „Mandy, Patti - real cozy”. The Philadelphia Inquirer. Pristupljeno 26. 1. 2021. 
  2. ^ a b v g d „Meet a guy called Mandy”. Jewish Chronicle. 17. 5. 1896. Arhivirano iz originala 19. 7. 2011. g. Pristupljeno 6. 7. 2008. 
  3. ^ Mandy Patinkin (Director/Performer)
  4. ^ a b v „Mandy Patinkin Biography”. Yahoo! Movies. 2008. Arhivirano iz originala 13. 10. 2008. g. Pristupljeno 6. 7. 2008. 
  5. ^ „Max Patinkin Killed by Car”. Suburbanite Economist. Chicago, Illinois. 6. 1. 1952. str. 29 — preko Newspapers.com. 
  6. ^ Stated on Finding Your Roots, April 27, 2021
  7. ^ Weber, Bruce (28. 9. 2014). „Sheldon Patinkin, Force in Chicago Theater, Dies at 79”. The New York Times. 
  8. ^ „Stacy Oliver, a luminous personality whose encouragement gave people a boost, dead at 52”. Chicago Sun-Times (na jeziku: engleski). 2020-10-09. Pristupljeno 2024-02-15. 
  9. ^ Levitt, Beverly. „A Lifetime of Seders”. Jewish Journal. Arhivirano iz originala 30. 4. 2008. g. Pristupljeno 6. 7. 2008. 
  10. ^ Lash, Jolie (24. 8. 2021). „Mandy Patinkin shares the emotional connection between his 'Princess Bride' role and late father”. EW.com. Pristupljeno 25. 8. 2021. 
  11. ^ Witchel, Alex (21. 8. 2013). „Mandy Patinkin: 'I Behaved Abominably'”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 4. 8. 2020. 
  12. ^ Wagner, Curt. „Chicago's TV connection: Our small screen stars”. Chicago Tribune. Arhivirano iz originala 12. 1. 2012. g. Pristupljeno 12. 1. 2012.  See image 32.
  13. ^ „Alumni News: November 2011”. Juilliard.edu. Arhivirano iz originala 18. 7. 2012. g. „Mandy Patinkin (Group 5)” 
  14. ^ Ouzounian, Richard (24. 4. 2010). „Kelsey Grammer's return to the Great White Way”. The Toronto Star. Arhivirano iz originala 29. 9. 2017. g. Pristupljeno 16. 12. 2013. 
  15. ^ Patinkin, Mandy (17. 4. 2020). „42 years and one day after our first date. True love”. @patinkinmandy. Pristupljeno 22. 4. 2020. 
  16. ^ Pressley, Nelson (11. 6. 2011). „Mandy Patinkin in concert at Strathmore”. The Washington Post. Pristupljeno 11. 6. 2011. 
  17. ^ Suskin, Steven. "On the Record: 'Little Me', 'Charlie Brown' and especially, Adam Guettel" playbill.com, March 21, 1999
  18. ^ „Mandy Patinkin's 'Diary: January 27, 2018,' Recorded with Thomas Bartlett, Out Now on Nonesuch”. Nonesuch Records Official Website. 27. 4. 2018. Arhivirano iz originala 4. 5. 2018. g. Pristupljeno 4. 5. 2018. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Менди_Патинкин&oldid=27700073”