Milenko Atanacković
| Milenko Atanacković | |
|---|---|
 Milenko Atanacković slikar (Autoportret 1900—1903) | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1. maj 1875. |
| Mesto rođenja | Šid, Austrougarska |
| Datum smrti | 7. februar 1955. (79 god.) |
| Mesto smrti | Bijeljina, Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija |
Milenko Atanacković (Šid, 1. maj 1875 — Bijeljina, 7. februar 1955) je bio srpski slikar i likovni pedagog.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Milenko Atanacković je rođen je u Šidu 1875. godine da bi se, zajedno sa roditeljima trgovcima, preselio u Bijeljinu 1878. godine. Posle školovanja u Bijeljini, gde je završio osnovnu i trgovačku školu i Sarajevu gde je završio srednju tehničku školu, 1895. godine nastavio školovanje u Beču u pripremnoj školi za akademiju za slikarstvo kod čuvenog profesora slikarstva Šauera, a posle toga, skoro godinu dana, proveo je u slikarskoj radionici slikara Paje Jovanovića, gde je stekao solidnu osnovu i obrazovanje za studije na slikarskoj akademiji u Beču, koju je upisao 1896., a završio 1899. godine. Nakon završene akademije pohađao je trogodišnju specijalizaciju kod profesora K. Gripenkerla na istoj akademiji. Ta slikarska akademija u Beču (nem. Allgemeine Maller Schule ) je bila tada čuvena u Evropi i nedostižan san mnogih mladih umetnika.
Ne računajući godine školovanja u Sarajevu, studiranja u Beču i pet godina koje je proveo sa službom kao profesor u pljevaljskoj gimnaziji, sve vreme je proveo u Bijeljini gde je od 1920. do 1947. godine radio (do penzije) u Gimnaziji »Filip Višnjić« kao profesor slikarstva i crtanja.[1] U tom svom plodnom životu ostavio je dela izuzetne vrednosti, a posebno na polju portretisanja.
Pretpostavlja se, da se njegova dela danas, nalaze se u raznim galerijama, muzejima i u privatnim kolekcijama vlasnika u Americi, Engleskoj, Austriji, Bijeljini, Šidu, Pljevljima, Beogradu, Rijeci Crnojevića, Sarajevu, Tuzli, i drugim mestima. Najviše radova Milenka Atanackovića čuva se u Umetničkoj galeriji Bosne i Hercegovine u Sarajevu, Muzeju „Semberija“ i Galeriji „Milenko Atanacković“ u Bijeljini.
U opusu Milenka Atanackovića najzastupljeniji su portreti bilo da su rađeni kao slike ili crteži, mada je sam umetnik tvrdio da mu je žanr „pijaca“. Bio je dokumentarista svoga vremena i na papiru, platnu, kartonu ili drvetu zabeležio je poluvekovni život svoje Bijeljine i njenih stanovnika. Značajno je reći da je u periodu između dva svetska rata uradio ikonostase u crkvama u Bijeljini[2], Zagonima i Janji i da oni i danas predstavljaju značajna dela fresko slikarstva i ikonopistva. Od 1950 do 1955. godine pretežno se bavio crtanjem ornamenata. Napravio je oko 1000 raznih crteža i skica koji su uglavnom služili umetničkim zanatima.
Prvi put je izlagao u Beču još kao đak u Kinstler Haus-u (nem. Künstler Haus) a poslednja, retrospektivna izložba njegovih radova je organizovana u Bijeljini 2005. godine na pedesetogodišnjicu njegove smrti.
U Bijeljini će i završiti svoj izuzetno uspešan život, 7. februara 1955. godine. Danas jedna umjetnička galerija u Bijeljini nosi njegovo ime.[3]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Radić, Miloš; Dušan Martinović (1972). Milenko Atanacković 1975-1955. Bijeljina: Narodni univerzitet
- ^ Hram Sv. Georgija Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. decembar 2011), Pristupljeno 13. 4. 2013.
- ^ „Zatvorena izložba fotografija „savremena Rusija“”. Radio-televizija Republike Srpske. 05. 07. 2012. Pristupljeno 05. 07. 2012.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Petrović, P. (2010). „Atanacković, Milenko”. Srpska enciklopedija Tom 1. knjiga 1. (na jeziku: (jezik: srpski)). Novi Sad, Beograd: Matica srpska Novi Sad, SANU Beograd, Zavod za udžbenike Beograd. ISBN 978-86-7946-078-3.
- Radić, Miloš; Martinović, Dušan (1972). Milenko Atanacković 1975-1955. (na jeziku: (jezik: srpski)). Bijeljina: Narodni univerzitet. str. 32strane.
- Vasilić, I.; D. Martinović, S. Petrović, D. Miličić (2005). Milenko Atanacković 1975-1955. Retrospektiva (na jeziku: (jezik: srpski)). Bijeljina: Galerija.
