Milosrdne sestre Svetog Vicenta od Paula
Milosrdne sestre Sv. Vicenta od Paula jednostavno po imenu milosrdne sestre, (u SFRJ «Franjevke bezgrešnog začeća» ili «Kćeri Božje ljubavi») su ženska humanitarna kongregacija katoličkih redova lazarista ili vikentijaca Sv. Vicenta od Paula.
Organizacija[uredi | uredi izvor]
Milosrdne sestre ne primaju manastirski zavjet. Imaju potpunu slobodu građanskog života i braka. U XX vijeku milosrdne sestre su bile najmnogobrojnija ženska kongregacija.1998. godine kongregacija je brojala 24,982 medicinskih sestara u 2.757 manastira širom svijeta.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Kongregaciju je osnovao St. Vicent od Paula i suosnivač Luiza Marilak svetica Rimokatoličke crkve. Milosrdnim sestrama je dozvoljen život iza zidova manastira. St. Vincent od Paula je novi pokret opisao "njihov manastir biće kuća pacijenata, njihova kapela - parohijska crkva, njihova ćelija-iznajmljena soba, njihova rešetka - "Strah od Boga".
Jugoslovenska provincija kćeri hrišćanske ljubavi osnovana je u Ljubljani 1919, a prve sestre su došle u Beograd 1920, po pozivu jednog sanatorijuma. Kasnije su, uz dozvolu SPC, sestre radile i u Državnoj bolnici.[1] Imale su samostan na Čukarici[2], pored katoličke crkve Ćirila i Metoda.[3]
Milosrdne sestre u Crnoj Gori[uredi | uredi izvor]
U novonastaloj državi SFRJ njihovo porijeklo u Crnoj Gori povezano je sa ideologijom Ante Starčevića. Opadanjem broja pravoslavnih monahinja i monaškog sveštenstva (73,7% u poređenju sa stanjem iz1941).«Protjerane» iz Hrvatske, Slovenije, i Bosne i Hercegovine, jedan broj ovih rimokatoličkih milosrdnica našao je utočište u NR Crnoj Gori. Ubrzo cu zadobile simpatije ne samo medicinskog osoblja i pacijenata, već i najistaknutijih crnogorskih političara: Blaža Jovanovića, Filipa Bajkovića, Andrije Mugoše i ostalih građana u sredinama u kojima su radile. Broj ženske kongregacije rimokatoličkih redovnica u Crnoj Gori je latentno rastao. One su svoj boravak u Crnoj Gori prvenstveno dugovale pragmatičnim motivima, koji su nadilazili ideološke barijere komunizma. Marljive i bodre, stručne i savjesne, milosrdne sestre i pored preporuka saveznih organa da im se onemogući dalji rad crnogorski političari cu imali fleksibilno i tolerantno stanovište prema nastavljanju rada milosrdnix sestara[4].
Reorganizacija 1983.[uredi | uredi izvor]
Sveti papa Jovan Pavle II 1983. godine reaktivira principe socijalne doktrine Pape Lava XIII jasno podvlačeći ulogu Svete stolice u kongregaciji «Karitas» . Karitas ima obrt od preko 5,5 milijardi dolara. U Bugarskoj "Karitas" postoji od 1990. godine[5].
"Karitas" je imao izuzetan značaj humanitarnih djelatnosti kao jedina organicazija preko koje je SFOR mogao da koordiniše pomoć žrtvama sukoba u Operaciji Oluja, Opsadi Sarajeva, Blokadi Dubrovnika i mnogim drugim.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Kćeri hrišćanske ljubavi - Beogradska nadbiskupija. kc.org.rs
- ^ "Vreme", 18. maj 1937 (foto)
- ^ Samostan Sestara kćeri kršćanske ljubavi. planplus.rs
- ^ [ http://www.montenegrina.net/pages/pages1/religija/socijalni_sastav_svestenstva_u_cg_1957.htm]
- ^ „Pope John Paul II Grants Canonical Legal Status to Caritas Internationalis”. Arhivirano iz originala 12. 05. 2013. g. Pristupljeno 27. 11. 2014.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- [http://www.filles-de-la-charite.org Zvaničan cajt
- [1] Borba za vjeru - Hans Ivan Merc
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
