Mitar Maksimović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Mitar Maksimović
Mitar Maksimović
Lični podaci
NadimakMando
Datum rođenja(1963-10-10)10. oktobar 1963.
Mesto rođenjaDonje Zabrđe, SFRJ
Datum smrti27. decembar 2002.(2002-12-27) (39 god.)
Mesto smrtiDvorovi, Republika Srpska, BiH
Vojna karijera
Služba1992—1995.
VojskaVojska Republike Srpske
Rodpješadija
Činčetnički vojvoda
JedinicaMandini lavovi
Kasniji radPredsednik Boračke organizacije Republike Srpske
OdlikovanjaOrden Miloša Obilića

Mitar Maksimović Mando (Donje Zabrđe, 10. oktobar 1963 — Dvorovi, 27. decembar 2002) bio je četnički vojvoda, komandant jedinice Mandini lavovi u sastavu Vojske Republike Srpske i predsednik Boračke organizacije Republike Srpske za opštinu Ugljevik.[1] Takođe, imao je i čin kapetana.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je u selu Donje Zabrđe kod Ugljevika 1963. godine. Bio je predsednik Boračke organizacije Republike Srpske. Poginuo je 2002. godine u saobraćajnoj nesreći (39 godina). Za sobom je ostavio suprugu Ljiljanu, kćerku Božanu i sina Dušana.

Pre rata je bio strastveni ljubitelj fudbala i igrao u lokalnom klubu „Majevica“ iz Zabrđa. Njegove kvalitete tada primećuje i dosta poznatiji „FK Rudar“ iz Ugljevika. Inače, vojvoda Maksimović je bio i veliki navijač Crvene zvezde.

Po otpočinjanju ratnih dejstava u Hrvatskoj, kao dobrovoljac odlazi u Knin 26. septembra 1991. godine i postaje borac Prve benkovačke brigade. Istakavši se svojom hrabrošću tokom borbi za Knin i Benkovac, dobija unapređenje u komandira čete. U rodni kraj se vraća poslije devet meseci, kada Muslimani napadaju Ugljevik. Osvojio je relej Stolice na Majevici, 10. aprila 1992. godine, a potom formira elitnu borbenu grupu „Obilići“. Posle nekog vremena Mandina jedinica za brza dejstva preimenuje se u „Lavove sa Majevice“. Jedinica je u svom sastavu imala i do 600 boraca.[2] „Lavovi sa Majevice“ imali su 52 poginula i 180 ranjenih boraca.[2]

Jedinica obilazi i mnoga druga bojišta sem Majevičkog. Istakla se u oslobađanju koridora, tačnije u borbama za Brčko, borbama na Ozrenu i mnogim drugim.

Za svoje boračke zasluge, 13. maja 1993. Mitar Maksimović je proglašen za vojvodu od strane Vojislava Šešelja.[3] Mando je, između ostalog, odlikovan i Ordenom Miloša Obilića.[1]

Bio je predsednik Skupštine opštine Ugljevik i predsednik Boračke organizacije Republike Srpske. Poginuo je u saobraćajnoj nesreći 27. decembra 2002. godine, pod i dalje nerazjašnjenim okolnostima. Na petogodišnjicu smrti mu je podignuta spomen-bista u centru Ugljevika.[1]

Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]

Baja Mali Knindža, veliki Mandin prijatelj, na albumu Gluvi barut objavio je pjesmu „Prepelice“ koja je posvećena Mitru Maksimoviću Mandi.

Od 21. septembra 2021. godine javnosti je dostupan i dokumentarni film u produkciji Nemanje Čekića pod nazivom "Živ je Mando" koji govori o ratnom putu Mandinih lavova, ali i životu vojvode Mitra Maksimovića. U filmu su govorili Mandini ratni drugovi Drago Tomić, Milenko Popović, Duško Nikolić, Slobodan Radovanović i Mitar Jevtić kao i Mandin sin, Dušan Maksimović.

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v „Otkriven spomenik u Ravnom Polju”. Glas Srpske. 28. 12. 2009. Arhivirano iz originala 31. 12. 2009. g. Pristupljeno 11. 08. 2011. 
  2. ^ a b „Vojvoda Mitar Maksimović Mando (1963–2002)”. Srpski ratni veterani. Arhivirano iz originala 18. 12. 2014. g. Pristupljeno 18. 12. 2012. 
  3. ^ „Vreme 970 — Vojvode po zanimanju: Đujić i uveoci”. Vreme. 06. 08. 2009. Pristupljeno 18. 12. 2014. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Митар_Максимовић&oldid=25990341”