Mihailo Petrović (pilot)
| Mihailo Petrović | |
|---|---|
 Mihailo Petrović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. jun 1884. |
| Mesto rođenja | Vlakča, Kragujevac, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 7. mart 1913. (28 god.) |
| Mesto smrti | Barbaluši, Skadar, Osmansko carstvo |
Mihailo Petrović (Vlakča, Kragujevac, 14. jun 1884 — Barbaluši, Skadar, 7. mart 1913) bio je srpski pilot sa pilotskom dozvolom broj 1. Prvi srpski pilot koji je izgubio život na borbenom zadatku. Pripadao je prvoj grupi od šest srpskih pilota školovanih u Francuskoj 1912. godine.[1]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Osnovnu školu je završio u svom selu. 1897. je upisao Vojnu zanatsku školu u Kragujevcu. 1902. je pokušao da se upiše u neku od vojnih akademija u Sankt Peterburgu u Rusiji. U tome nije uspeo, pa se 1903. vratio u Srbiju i prijavio se za podoficirsku artiljerijsku školu. Posle dvogodišnjeg školovanja 21-godišnji vodnik je 1905. raspoređen u Gardijski artiljerijski puk u Nišu. Narednik je postao 1910. godine u garnizonu Beograd.[2]
Kada je srpska vojska 1912. godine pozvala dobrovoljce da se prijave za obuku za pilote, među njima je bio narednik Mihajlo Petrović. Posle uspešno položenih ispita kao i medicinskih pregleda poslat je u jednoj od prvih grupa u Francusku na obuku za pilota.
U Francuskoj je krajem maja pošao u Farmanovu (Farman) pilotsku školu u Etampu (Etamps). Posle dvadeset dana obuke kao prvi u grupi izvršio je svoj prvi samostalni let. Posle uspešnog završetka obuke 22 i 23. juna 1912. uspešno polaže završne ispite (mesec dana pre ostalih iz grupe) i tako postaje prvi srpski pilot aviona sa diplomom. Imao je međunarodnu pilotsku licencu FAI broj 979 a srpsku broj 1.[3]
Prvi balkanski rat je započeo 8. oktobra 1912. Po povratku u zemlju narednik pilot Mihajlo Petrović je raspoređen na prvi vojni aerodrom u Nišu, na Trupalskom polju. 12 aviona - mešavina Blerioovih monoplana i dvokrilaca Henri Farmana F-20 su sastavljeni do kraja decembra. Januar 1913. je iskorišćen za trenažne letove. Nakon kraćeg navikavanja na svoj avion Farman HF-20, koji je imao drugačije letne karatkeristike od aviona istog tipa na kojem je prošao obuku, narednik Mihajlo Petrović raspoređen je u sastav novoosnovanog Primorskog aeroplanskog odreda čiji je prvi borbeni zadatak bio da pruža vazdušnu podršku trupama koje su opsedale Skadar.[4]
Po dolasku u rejon dejstava odred je bio stacioniran na privremenom aerodromu u blizini sela Barbaluši. Nakon što su avioni sklopljeni, 7. marta su obavljeni i prvi letovi koji su prošli bez problema. Posle poručnika Stankovića, na red je došao i naredni Petrović koji je uzleteo u svom avionu tipa Farman. Petrović je napravio krug iznad sela Megluši i Bušati, na visini od oko 1.500 m. Na prilazu aerodromu, ugasio je motor i počeo sa pripremama za sletanje. Međutim, u tom trenutku njegov avion je pogodila snažna vazdušna struja zbog čega je avion naglo usporio, a zatim se prevrnuo. Narednik Petrović izbačen je iz aviona na visini od oko 1.000 m i nije preživeo pad. U to vreme padobran nije bio standardni deo opreme pilota. Njegov avion je teško oštećen prilikom udara u zemlju.[5]
Narednik Mihajlo Petrović sahranjen je 8. marta 1913. godine u selu Barbaluši. Po završetku Balkanskih ratova, njegovi posmrtni ostaci preneti su na Cetinje i sahranjeni uz najviše vojne počasti. Na zahtev porodice, posmrtni ostaci narednika Petrovića preneti su 1. oktobra 1931. godine u Beograd na Novo groblje[6], gde i danas počiva. Dana 20. marta 2013. obeleženo je 100 godina od njegove smrti odavanjem pošte i polaganjem venaca.[7]
„Jasenica“ Borivoja M. Drobnjakovića o njegovom poreklu kaže: „Borići (Radenkovići, Tomići, Petrovići, Jovanovići, Kostići, Aleksijevići, Simići) 53 k. Slava: sv. Vračevi. Doselio se praded Radoje Grudonja sa tri sina: Jovanom, Borom i Radenkom od „Studenice - Sjenice“.[8][9] Jedan od braće otišao u Božurnju od koga su Brankovići (v. Božurnju).“ Brat Radenkov, Borov i Jovanov, Branko, odselio se u mesto Božurnja, a isti pisac o potomcima istog je zapisao: „Brankovići 4 k. Slava: sv. Vračevi. Preselili se iz Vlakče od familije Borića.“[10] Njegov mlađi brat bio je Živan Petrović (1887—1969).[11][12]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Grujić, Zlatomir. „Mihailo Petrović”. udruzenjepvlps.org. Pristupljeno 17. 1. 2020.
- ^ „Mihajlo Petrović”. vazduhoplovnetradicijesrbije.rs. Arhivirano iz originala 13. 01. 2020. g. Pristupljeno 17. 1. 2020.
- ^ Petković, Vladimir (20. 3. 2019). „Mihajlo Petrović: Prvi Srpski pilot koji je poginuo na zadatku”. glas-zajecara.com. Pristupljeno 17. 1. 2020.
- ^ Đurišić, Miomir (20. 3. 2019). „Ljetopis: Pilot Mihajlo Petrović”. mitropolija.com. Pristupljeno 17. 1. 2020.
- ^ „Isplata naknade nezaposlenima Gostovanje Učiteljskog društva Niš Narednik-pilot Mihajlo Petrović nepoželjan?”. belami.rs. Pristupljeno 17. 1. 2020.
- ^ Sahrana posmrtnih ostataka prve žrtve naše avijacije, Politika, 2. oktobar 1931, str. 9
- ^ „Odata pošta prvom srpskom pilotu („Večernje novosti“)”. 20. mart 2013. Pristupljeno 8. 4. 2013.
- ^ https://www.poreklo.rs/2013/08/09/poreklo-prezimena-selo-vlak%C4%8Da-stragari-kragujevac/
- ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 28. 07. 2021. g. Pristupljeno 28. 07. 2021.
- ^ https://www.poreklo.rs/2013/07/29/poreklo-prezimena-selo-bo%C5%BEurnja-topola/
- ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 28. 07. 2021. g. Pristupljeno 28. 07. 2021.
- ^ „Vitezovi Karađorđeve zvezde sa mačevima“, Tomislav S. Vlahović, (1988).
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Grujić, Zlatomir (2014). Let u večnost: priča o prvom pilotu Srbije naredniku Mihailu Petroviću. Beograd: Udruženje penzionisanih vojnih letača i padobranaca Srbije. str. 222.
- Grujić, Zlatomir (2018). Srpsko vazduhoplovstvo u balkanskim ratovima 1912-1913. Beograd: Udruženje penzionisanih vojnih letača i padobranaca Srbije. str. 140. ISBN 978-86-903799-8-9.
- Ciglić, Boris (2009). Krila Srbije: Vazduhoplovna komanda i avijatika srpske vojske 1912–1920. Beograd: Infinitas d.o.o. str. 544. ISBN 978-86-6045-005-2.
- Janjić, Čedomir; Petrović, Ognjen; Đokić, Nebojša; Isaković, Biserka i Oštrić, Šime. (1993). Srpska avijatika 1912 - 1918. Beograd: Muzej jugoslovenskog vazduhoplovstva. str. 260. ISBN 978-86-9014-031-2.
- Mikić, Sava J. (1933), Istorija jugoslovenskog vazduhoplovstva. Beograd: Štamparija Drag. Gregorić.
- Dimitrijević, Bojan (2012). Kraljevsko vazduhoplovstvo - Vojno vazduhoplovstvo Kraljevine SHS/Jugoslavije 1918-1944. Miladinović P., Micevski M. Beograd: Institut za savremenu istoriju. ISBN 978-86-7403-169-8.
- Janić, Čedomir (2003). Vek avijacije - [ilustrovana hronologija]. Beočin: Efekt 1. str. 1. ISBN 86-84905-00-8.
- Modli, Zoran (2012). Pilotska knjiga: Vodič kroz osnovnu školu letenja. Beograd: Mladinska knjiga. ISBN 978-86-7928-374-0.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Zlatomir Grujić: Srpsko vazduhoplovstvo u Balkanskim ratovima (Radio Snaga Naroda - Zvanični jutjub kanal)
- Detaljnije o Mihajlo Petrović (pilot) na stranici „Vazduhoplovne tradicije Srbije”. Arhivirano iz originala 17. 03. 2014. g.
- „Mihailo Petrović”. Arhivirano iz originala 17. 03. 2014. g.
- 115 godina od rođenja prvog školovanog srpskog pilota (jezik: srpski)
- Znamenite ličnosti Vlakče - Mihajlo Petrović Arhivirano na sajtu Wayback Machine (19. april 2016) (jezik: srpski)
- Kratka biografija sa fotografijama (www.beogradskagroblja.rs) (jezik: srpski)
- Pionir srpske avijacije dobio svoj dom („Večernje novosti”, 17. septembar 2018)
- Memorijal „Pilot Mihailo Petrović” („Politika”, 19. april 2019)
- Prva slomljena krila srpskog vazduhoplovstva (Politika, Branko Bogdanović, 8. jun 2019)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
