Mihal Godra
| Mihal Godra | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 25. januar 1801. |
| Mesto rođenja | Bohunjice, Ljevice, Habzburška monarhija |
| Datum smrti | 1. mart 1874. (73 god.) |
| Mesto smrti | Bački Petrovac, Austrougarska |
Mihal Godra (svk. Michal Godra; Bohunjice, Ljevice, 25. januar 1801 — Bački Petrovac, 1. mart 1874) bio je slovački pesnik, lingvista, publicista i direktor gimnazije.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Porodica[uredi | uredi izvor]
Otac Mihal (1770 – 1815) bio je evangelistički sveštenik a majka Marija (rođ. Maroti), domaćica. Imao je osmoro braće i sestara, od kojih je Samuel (1806—1803) bio pesnik i učitelj. Mihalov brat Jozef, učitelj u Laliću, je bio deda komeniologa Jana Kvačale (1862–1934) i pradeda Marjene Čoček-Ejhardt (1892–1972), dok je Mihalov sinovac, Jozefov sin, Bartolomej Godra (1832–1874) bio lekar i etnograf.[2]
Obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu pohađao je u Bohunjicama i Banskoj Štjavnjici, potom nastavlja školovanje u Modri (1817–1818) i na Evangelističkom liceju u Bratislavi (1821–1822). Teologiju je završio u Beču (1825–1827).[2]
Karijera[uredi | uredi izvor]
U godinama 1828–1831 bio je nastavnik kod Toše Stratimirovića u Kulpinu, u periodu 1832–1834 kod Jana Gotliba Štajnlajna fon Zalenštajna u Hornjim Semerovcama, a u godinama 1834–1836 pomagao je u Pešti Janu Kolaru i Martinu Hamuljaku u uređivanju almanaha Zora u Društvu ljubitelja slovačke književnosti (Spolok milovníkov literatúry slovenskej). Profesor i direktor seniorske niže slovačko-nemačke gimnazije u Novom Vrbasu[1] postao je 27. septembra 1836. godine. Na toj poziciji ostao je sve do 2. novembra 1868, kada je bio primoran na odlazak zbog svoj nacionalnog angažmana.
Zajedno sa Pavelom Jozefom Šafarikom i Jurajem Rohonjom u Gložanu je 1829. osnovao čitalačko društvo Societas slavica. Nakon smrti Rohonja, odlaska Godre u Peštu i Šafarika u Prag Društvo je obustavilo svoju delatnost.
Godra se nije ženio a zadnje godine života proveo je u parohiji evangelističkog sveštenika Juraja Mrve u Bačkom Petrovcu, gde je i umro 1. marta 1874. godine. Godrin grob na petrovačkom groblju je šezdesetih godina 20. veka uništen.[2]
Delo[uredi | uredi izvor]
Posvetio se poeziji i lingvistici. Od 1818. do 1835. objavljuje ode na latinskom i slovačkom: Ode, qua [...] Danijeli Kanka [...] (1819), Ode [...] Samueli Žigmondi [...] (1821), Vota Dno Danijeli Stanislaides [...] (1822) i Carmen Pastoriam [...], a na češkom Znělky Jeho Dvojictíhodnosti a Vysoceučenosti, Jánu Kollárov (1835). Njegovi češki i latinski stihovi čuvaju se u Literarnoj arhivi Matice slovačke u Martinu.[2]
U almanahu Zora objavio je 1835. godine istorijsku baladu Vešelíni Na Muráni. Kasnije je ponekad objavljivao satirične pesme i epigrame. U Zori je objavio i svoj predlog reforme češkog književnog jezika. Učestvovao je u pripremi kodifikacije slovačkog književnog jezika. Prikupio je i objavio materijale o slovačkoj naučnoj terminologiji. Publicističke članke, članke iz crkvene istorije i prirodnih nauka objavljivao je u listovima Obzor, Pešťbudínske vedomosti, Slovenské noviny, Slovenské pohľady i drugim časopisima. Takođe se amaterski bavio prirodnim naukama: botanikom i matematikom. Održavao je opsežnu korespondenciju sa istaknutim slovačkim piscima, koja je sačuvana u posebnoj zbirci.
Reference[uredi | uredi izvor]
