Pređi na sadržaj

Most na jezeru Pončartrejn

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Most na jezeru Pončartrejn
MestoMetari, Mandevil
Luizijana,  SAD
Funkcijaauto saobraćaj
Karakteristike
Dužina38,442 km
Istorija
Otvaranje30. avgust 1956 (južna strana)
10. maj 1969 (severna strana)

Most na jezeru Pončartrejn, ponekad samo most, [1] je fiksna veza sastavljena od dva paralelna mosta koji prelaze preko jezera Pončartrejn u južnoj Luizijani, Sjedinjene Države. Duži od dva mosta je dug 38,35 km. Južni kraj prelaza je u Metari u Luizijani, predgrađu Nju Orleansa. Severni kraj je u Mandevilu, Luizijana.[2]

Od 1969. upisan je u Ginisovu knjigu rekorda kao najduži most na vodi na svetu; u 2011. godini, kao odgovor na otvaranje dužeg mosta Đaodžou zaliva u Kini, Ginisova knjiga rekorda je stvorila dve kategorije za mostove preko vode: kontinualne i ukupne dužine nad vodom. Most na jezeru Pončartrejn tada je postao najduži most preko vode (kontinualno)[3] dok je most zaliva Đaodžou najduži most preko vode (ukupno).[4]

Mostovi su podržani sa 9.500 betonskih stubova.[5][6][7][8] Dva mosta sadrže pokretni deo koji se proteže na navigacionom kanalu 13 km južno od severne obale.

Istorija

[uredi | uredi izvor]

Ideja mosta koji premošćuje jezero Pončartrejn datira još iz ranog 19. veka od Bernarda de Marinjija, osnivača Mandevila. Započeo je trajektni prevoz koji je nastavio da radi i sredinom 1930-ih. U 1920-im, predloženo je stvaranje veštačkih ostrva koja bi potom bila povezana mostom. Finansiranje ovog plana obezbedilo bi se prodajom kuća na ostrvima. Savremeni most počeo je da se formira 1948. godine projektom od strane Ernesta M. Loeba Jr. Zbog svog lobiranja i vizije, Zakonodavno telo Luizijane stvorilo je ono što je sada Komisija za most. Za izgradnju mosta osnovana je kompanija Luizijana Bridž, koja je zauzvrat imenovala Džejmsa E. Valtersa Sr. da upravlja projektom.[9]

Satelitski prikaz
Pravac prema severu na mostu na jezeru Pončartrejn

Prvobitni prelaz bio je dvotračni, dužine 38,40 km. Otvoren je 1956. godine, koštao je 46 miliona dolara. Ovo nije uključivalo samo most, već tri prilazna puta na severnom kraju i dugu deonicu puta na južnom kraju.[10]

Dana 16. juna 1964. godine šest ljudi je poginulo kada su barže oštetile most i autobus se zaleteo u jezero.[11]

Paralelni tok sa dve trake, 15 m duži od prvog, otvoren je 10. maja 1969. godine, po ceni od 30 miliona dolara.[10]

Otkako je izgrađen, most je funkcionisao kao naplatni most. Do 1999. godine putarine su se prikupljale od saobraćaja koji je išao u svim pravcima. Za ublažavanje zagušenja na južnoj obali naplata putarine eliminisana je na severnom kraju. U maju 1999. godine standardne putarine za automobile menjale su se sa 1,50 dolara u svakom pravcu u naplatu putarine od tri dolara na severnoj obali za saobraćaj na jugu.[12] U 2017. godini putarina je podignuta za finansiranje poboljšanja sigurnosti na mostu. Putarina se promenila sa 3,00 dolara gotovinom i 2,00 dolara sa naplatnom markicom na 5,00 dolara gotovinom i 3,00 dolara sa markicom.[13]

Otvaranje mosta povećalo je blagostanje malih zajednica severne obale smanjujući vreme vožnje u Nju Orleans do 50 minuta, čime je severna obala dovedena u metropolitsko područje Nju Orleansa. Pre mosta, stanovnici okruga St. Tamani koristili su ili most Maestri na američkom putu 11 ili most Rigolets na putu 90, oba blizu Slajdela, u državi Luizijana; ili sa zapadne strane, putem 51 kroz Mančak, Luizijana.[9]

Nakon uragana Katrina[14][15][16] 29. avgusta 2005, video snimci pokazali su štetu na mostu. Nalet oluje nije bio toliko visok ispod mosta kao kod mosta I-10 Tvin Span, a šteta je uglavnom bila ograničena. Izgubljeno je ukupno 17 lukova.[17] Strukturni temelji su ostali netaknuti. Mostovi nikada nisu pretrpeli značajnu štetu bilo koje vrste od uragana ili drugih prirodnih pojava, što je retkost među mostovima. Postojeće postrojenje za optičke kablove izduvano je iz ležišta, ali je ostalo netaknuto po analizi optičkog reflektometra. Budući da je most I-10 Tvin Span teško oštećen, ovaj most je korišćen kao glavna ruta timovima za rekonstrukciju koji su boravili u zemljama na severu da bi ušli u Nju Orleans. Most je ponovo otvoren za saobraćaj u hitnim slučajevima, a zatim za širu javnost; bez naplate putarine; 19. septembra 2005. Putarina je vraćena sredinom oktobra iste godine.

Most na jezeru Pončartrejn prema jugu
Most na jezeru Pončartrejn
Ova fotografija mosta na jezeru Pončartrejn demonstrira zakrivljenost Zemlje.

Kontraverza u Ginisovoj knjizi rekorda

[uredi | uredi izvor]

Desetinama godina je Most na jezeru Pončartrejn držao rekord u Ginisovoj knjizi svetskih rekorda kao najduži most na vodi na svetu. U julu 2011. most u zalivu Đaodžou u Kini proglašen je za 'najduži most preko vode'. U to vreme je u Sjedinjenim Državama bilo nekih kontraverzi jer se pristalice bivšeg nosioca rekorda, mosta na jezeru Pončartrejn, nisu slagale sa Ginisovom knjigom koji ga više nije nazivala najdužim.[18] Pristalice su ovu tvrdnju zasnovale na sopstvenoj definiciji, tj. dužini mosta fizički preko vode i zaključile da se most na jezeru Pončartrejn proteže na 38,28 km i da je prema tome najduži. Most zaliva Đaodžou prelazi vodu sa samo 25,9 km. Međutim, Ginisova knjiga rekorda, koristeći kriterijume za merenje koji su uključivali ukupne strukture, poput kopnenih mostova na krajevima i podmorskog tunela, naveli su da je most u zalivu Đaodžou dugačak 42,6 km. Nakon ove kontraverze u julu 2011, Ginisova knjiga je stvorila dve kategorije za mostove preko vode: neprekidne i ukupne dužine preko vode. Most na jezeru Pončartrejn tada je postao najduži most preko vode (neprekidan) dok je most u Kini postao najduži most preko vode (ukupni).

U popularnoj kulturi

[uredi | uredi izvor]
  • Scena u natprirodnom horor filmu Lucia Fulcija iz 1981. godine The Beyond snimljena je na mostu
  • Scena u Diznijevom filmu iz 2003. godine The Haunted Mansion snimljena je na mostu
  • Virtuelna re-kreacija mosta pojavljuje se u video-igri Džejms Bond 007: Sve ili ništa
  • Dash Rip Rock imaju pesmu o mostu koja se zove "Najduži most na svetu" na njihovom albumu Boiled Alive
  • Brojni prizori u filmu Project Power pokazali su ovaj most

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ „The Causeway website”. Pristupljeno 21. 3. 2013. 
  2. ^ Christine Harvey, New Orleans Times-Picayune. „Causeway lighting project cost double expectations”. Arhivirano iz originala 2007-03-15. g. Pristupljeno 2007-02-22. 
  3. ^ „Longest bridge over water (continuous)”. Guinness World Records (na jeziku: engleski). Pristupljeno 1. 2. 2019. 
  4. ^ „Longest bridge over water (aggregate length)”. Guinness World Records (na jeziku: engleski). 23. 10. 2018. Pristupljeno 1. 2. 2019. 
  5. ^ „PILE RESTORATION OF THE LAKE PONTCHARTRAIN CAUSEWAY” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 4. 11. 2006. g. Pristupljeno 19. 12. 2008. 
  6. ^ Lin, T.Y.; Burns, Ned H. (1981). Design of Prestressed Concrete Structures (Third izd.). New York, US: John Wiley & Sons. ISBN 0-471-01898-8. Arhivirano iz originala 8. 2. 2017. g. Pristupljeno 24. 8. 2016. 
  7. ^ Federation Internationale du Beton (februar 2005). fib Bulletin 31: Post-tensioning in Buildings (PDF). FIB. ISBN 978-2-88394-071-0. Arhivirano iz originala (PDF) 8. 2. 2017. g. Pristupljeno 26. 8. 2016. 
  8. ^ American Concrete Institute. „CT-13: ACI Concrete Terminology”. American Concrete Institute. Farmington Hills, Michigan US: ACI. Arhivirano iz originala 11. 12. 2016. g. Pristupljeno 25. 8. 2016.  "
  9. ^ a b „The History of the Lake Pontchartrain Causeway” (PDF). louisianacivilengineeringconference.org. Arhivirano iz originala (PDF) 16. 1. 2014. g. Pristupljeno 14. 1. 2012. 
  10. ^ a b „Safety Improvements | Causeway Bridge”. Causeway Bridge (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 20. 05. 2017. g. Pristupljeno 19. 5. 2017. 
  11. ^ „6 Die in Lake Pontchartrain as Bus Plunges Off Bridge Hit by Barges”. New York Timesdate=17. 6. 1964. 17. 6. 1964. str. 1. 
  12. ^ „Lake Pontchartrain Causeway” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 11. 10. 2019. 
  13. ^ „Toll Tags | Causeway Bridge Tolls & Fees”. Causeway Bridge (na jeziku: engleski). Pristupljeno 19. 5. 2017. 
  14. ^ Richard D. Knobby; Jamie R. Rhome; Daniel P. Brown. „Tropical Cyclone Report Hurricane Katrina” (PDF). National Hurricane Center. Pristupljeno 4. 1. 2023. 
  15. ^ Plyer, Allison (28. 8. 2015). „Facts for Features: Katrina Impact”. The Data Center. Arhivirano iz originala 15. 2. 2016. g. Pristupljeno 22. 2. 2016. 
  16. ^ Robertson, Campbell (23. 5. 2015). „Decade after Katrina pointing finger more firmly at Army Corps”. The New York Times. Arhivirano iz originala 1. 10. 2015. g. Pristupljeno 31. 10. 2015. 
  17. ^ Reginald DesRoches, PhD, ur. (2007). Hurricane Katrina: Performance of Transportation Systems. Reston, VA: ASCE, TCLEE. ISBN 9780784408797. Arhivirano iz originala 3. 3. 2014. g. 
  18. ^ Bob Warren (30. 6. 2011). „Causeway refuses to relinquish 'world's longest bridge' title to China”. The Times-Picayune. Pristupljeno 1. 7. 2011. 

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Мост_на_језеру_Пончартрејн&oldid=28295891”