Nežilovo (Čaška)
 | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Severna Makedonija |
| Opština | Čaška |
| Stanovništvo | |
| — (2002) | 63 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 41° 39′ 00″ S; 21° 27′ 12″ I / 41.65° S; 21.4533° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 700 m |
  Nežilovo Nežilovo na karti Severne Makedonije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 1415 |
| Pozivni broj | (+389) 043 |
| Registarska oznaka | VE |
Nežilovo (mkd. Нежилово) je naselje u Severnoj Makedoniji, u središnjem države. Nežilovo pripada opštini Čaška.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Nežilovo je smešteno u središnjem delu Severne Makedonije. Od najbližeg većeg grada, Velesa, naselje je udaljeno 50 km zapadno.
Naselje Nežilovo se nalazi u istorijskoj oblasti Azot. Naselje je smešteno u gornjem delu toka reke Babune. Severno od naselja izdiže se glavno bilo planine Jakupice. Nadmorska visina naselja je približno 700 metara. Mesna klima je planinska zbog znatne nadmorske visine.
Istorija[uredi | uredi izvor]
U 19. veku Nežilovo je bilo bugarsko selo u Veleskoj oblasti Nahija, administrativnoj jedinici Osmanskog carstva. seoska crkva „Sveti Stenfan” potiče iz 1889. godine.[1] Godine 1887. nakon izveštaja statističara Vasilija Vasilija Klinčova, u Nežilovu je bilo 470. žitelja hrišćanske veroispovesti.[2] Godine, 1904. u selu se nalaze 32. srpske porodice.[3]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Nežilovo je prema poslednjem popisu iz 2002. godine imalo 63 stanovnika.
Pretežno stanovništvo u naselju su etnički Makedonci (100%).
Većinska veroispovest je pravoslavlje.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Povardarska eparhija - Hramovi niz Bogomilskata parohija”. www.povardarska-eparhija.org.mk (na jeziku: bugarski). Pristupljeno 26. 4. 2020.
- ^ „Makedonija. Etnografija i statistika - 2.07”. www.promacedonia.org. Pristupljeno 26. 4. 2020.
- ^ author, AnonymousUnknown (25. 2. 1904). „Makedonski: Broj na srpski kuќi vo Debarsko-veleškata eparhija, izveštaj na mitropolitot Polikarto, (25 fevruari 1904)”. Pristupljeno 26. 4. 2020.
