Pređi na sadržaj

Olimpijada od Jermenije

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Olimpijada [1] ( grč. Ὀλυμπιάς „ 4. veku - umrla 361) [2] takođe poznata kao Olimpija,[3] ponekad poznata i kao Olimpija Starija [4] da bi se razlikovala od njene nećake istog imena [5] bila je hrišćanska rimska plemkinja . Preko svog oca, Olimpija je bila povezana sa Konstantinovom dinastijom , a brakom je bila u srodstvu sa dinastijom Arsakida u Jermeniji .

Porodica i rani život[uredi | uredi izvor]

Olimpijada je bila Grkinja [2] bila je ćerka bogatog Krićanina Flavija Ablabija [6] i neimenovane žene.[5] Ablabije je bio jedan od najvažnijih rimskih senatora Carigrada ;[7] koji je držao pretorijansku prefekturu Istoka od 329. do 337./338. godine, i služio kao konzul 331. godine,[6] i bio je aktivan rimski političar na Istoku i Zapadu.[8] Imala je najmanje jednog poznatog brata i sestru, brata po imenu Seleuk .[5] Olimpijada je rođena i odrasla u Carigradu ili Antiohiji, pošto je njen otac tokom svoje političke karijere živeo u Antiohiji.[9] Iako je njen datum rođenja nepoznat, Olimpijada je možda rođena između 324. godine, i 330. godine, i malo se zna o njenom ranom životu.

Konstantinova dinastija[uredi | uredi izvor]

Kako je Olimpijin otac stekao veliki uticaj na rimskog cara Konstantina I.[10] Neposredno pre smrti cara Konstantina I, car je zajedno sa Ablabijem dogovorio da Olimpijada bude verena za Konstansa, jednog od carevih sinova.[11] Kada je car Konstantin I umro u maju 337. godine, nasledili su ga njegovi sinovi, a među njima je bio i Konstans. 338. godine, zbog sukoba njenog oca sa Konstansovim bratom carem Konstancijem II i njegovog pogubljenja, car Konstans I se nikada nije oženio sa Olimpijadom.[4] Dokle god je car Konstans I živeo, brinuo se o Olimpiji i živeli su zajedno kao da je Olimpija bila Konstansova žena.[4] 350. godine, kada je car Konstans I umro, Olimpijada je i dalje živela u Konstantinopolju sa preostalim Konstansovim rođacima.

Supruga Aršaka II od Jermenije[uredi | uredi izvor]

Rimski klijent, kralj Aršakidske Jermenije Aršak II (Aršak II), bio je veoma favorizovan od cara Konstancija II koji je otpustio sve jermenske poreze [2] na zemlje koje su kraljevi Jermenije posedovali u Maloj Aziji .[3] Kao znak obnovljenog političkog saveza hrišćanskog arijanstva [1][2] između Jermenije i starog Rima, car Konstancije II je dao Aršaku II Olimpijadu kao carsku nevestu.[2] Car Konstancije II u čast Olimpije je iskovao posebne medalje sa portretom Olimpije, majke grčkog kralja Aleksandra Velikog, a legenda o medaljama je bila na latinskom OLIMPIAS REGINA ili kraljica Olimpija .[2] Vladajućeg jermenskog katolikosa Svetog Nersa I, poslao je Aršak II iz Jermenije da dovede Olimpijadu iz Konstantinopolja nazad u Jermeniju da je oženi kao svoju ženu.[2]

Olimpija se smatra prvom poznatom ženom Aršaka II, pošto je pre njegovog kraljevanja bio oženjen nepoznatom ženom od koje je imao sina po imenu Anob .[12] Sveti Atanasije Aleksandrijski u pismu upućenom anahoritima zamera caru Konstanciju II što je Olimpiju udao za Aršaka II.[3][13] Atanasije zamera caru Konstanciju II, što je obrazovana žena poput Olimpije predodređena da bude žena cara uzdignutog do dostojanstva varvarskog (stranog) kralja.[3][13]

Kada je Olimpija stigla u Jermeniju sa svetim Nersom I, Olimpija je bila udata za Aršaka II. Iako Olimpijada nije imala dece sa Aršakom II, činilo se da su imali srećan brak, jer je Aršak II voleo Olimpijadu.[14] Rimljani su Olimpijadu smatrali legitimnom ženom Aršaka II, jer je ova kraljica zadržala uticaj na svog muža. Aršak II je bio veran rimskom i hrišćanskom savezu [15] i Olimpija je postala veoma moćna, bogata i uticajna žena u jermenskom društvu.

Farnacema[uredi | uredi izvor]

Pošto je car Konstancije II umro 361. godine, Julijan Otpadnik je nasledio svog rođaka po ocu kao rimski car. Nakon Julijanovog pristupanja, Olimpijin uticaj na njenog muža učinio je da se njegova vernost pokoleba.[15] Aršak II se kasnije oženio jermenskom plemkinjom Farantzemom, koja je bila udovica Aršakovog nećaka, aršakidskog princa Gnela .[2][14] Na persijski način Aršak II je imao više od jedne žene.[2] Nešto nakon Farantzemine udaje za Aršaka II, zatrudnela je. Godine 360. Farantzem je rodila Aršaku II sina, kome su dali ime Papas (Pap) .[14] Papas je bio jedino poznato dete rođeno Farantzemu i jedino poznato dete rođeno Aršaku II.

Farantzem je bila ljuta i imala je veliku zavist prema Olimpiji, Aršak II voleo Olimpijadu više nego Farantzem.[14] Aršak II je u izvesnoj meri voleo Farantzemu, ali je Farantzem mrzela Aršaka II rekavši: „Fizički je dlakav, a njegova boja je tamna“.[14] Nakon rođenja njenog sina, Farantzem je skovaala zaveru da ubije Olimpijadu otrovom. Farantzem je organizovala da Olimpijada bude otrovana 361. godine,[2] otrov je bio u Svetoj Tajni pričešća dao sveštenik [16] iz kraljevskog dvora. Olimpijada je bila izuzetno pažljiva u tome odakle je prihvatala hranu i piće jer je prihvatala samo hranu i piće koje su joj nudile njene sluškinje.[14] Olimpijada je otrovana kroz pričešće.

Olimpijina smrt, bila je jedan od razloga što je crkva bila potpuno otuđena od kraljevskog dvora Aršaka II, a sveti Nerses I, potpuno ogorčen, nije više viđen na kraljevskom dvoru za života Arsaka II.[2] Farantzemini postupci prema Olimpiji doveli su do toga da jermenska politika nije bila naklonjena hrišćanskim interesima i ona je smatrana bezbožnom ženom.[15] Nakon smrti Olimpije, Farantzema je postala jermenska kraljica.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Nordgren, The Well Spring Of The Goths: About The Gothic Peoples in The Nordic Countries And On The Continent, pp. 385
  2. ^ a b v g d đ e ž z i j Hovannisian, The Armenian People From Ancient to Modern Times, Volume I: The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century, pp. 89
  3. ^ a b v g Kurkjian, A History of Armenia, pp. 103
  4. ^ a b v Smith, A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctrines N to S Part Seven, pp. 73
  5. ^ a b v Moret, Sertorius, Libanios, iconographie: a propos de Sertorius, journée d'étude, Toulouse, 7 avril 2000 [suivi de] autour de Libanios, culture et société dans l'antiquité tardive : actes de la table ronde, Avignon, 27 avril 2000, pp. 207
  6. ^ a b Jones, The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 1, AD 260-395, Parts 260-395, p.p.3-4
  7. ^ Eunapius, The Life of Philosophers and Sophists, Book VI. Three. 1-7
  8. ^ Salzman, The Making of a Christian Aristocracy: Social and Religious Change in the Western Roman Empire, pp. 100
  9. ^ Millar, The Roman Near East, 31 B.C.-A.D. 337, pp. 210
  10. ^ Salzman, The Making of a Christian Aristocracy: Social and Religious Change in the Western Roman Empire, pp. 302
  11. ^ De Imperatoribus Romanis - An Online Encyclopedia of Roman Emperors: Constans I (337-350 A.D.)
  12. ^ According to Saint Mesrop Mashtots, the priest & historiographer of the Catholicos Nerses the Great, gives the name Anob as the father of Papas’ nephew Varasdates (Varazdat). Also according to Faustus of Byzantium, Book IV - Chapter 37 Varasdates proclaims himself as the nephew of Papas (Pap)
  13. ^ a b Gibbon, The Decline And Fall Of The Roman Empire, Volume 2, pp. 516
  14. ^ a b v g d đ Faustus of Byzantium, History of the Armenians, Book IV, Chapter 15
  15. ^ a b v Gibbon, The History of the Decline and Fall of the Roman Empire
  16. ^ Kurkjian, A History of Armenia, pp. 105

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Faustus of Byzantium, History of the Armenians, 5th Century
  • De Imperatoribus Romanis - An Online Encyclopedia of Roman Emperors: Constans I (337-350 A.D.)
  • A.H.M. Jones, J.R. Martindale & J. Morris, The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 1, AD 260–395, Parts 260–395, Cambridge University Press, 1971
  • F. Millar, The Roman Near East, 31 B.C.-A.D. 337, Harvard University Press, 1993
  • M.R. Salzman, The Making of a Christian Aristocracy: Social and Religious Change in the Western Roman Empire, Harvard University Press, 2002
  • P. Moret & B. Cabouret, Sertorius, Libanios, iconographie: a propos de Sertorius, journée d'étude, Toulouse, 7 avril 2000 [suivi de] autour de Libanios, culture et société dans l'antiquité tardive : actes de la table ronde, Avignon, 27 avril 2000, Presses Univ. du Mirail, 2003
  • R.G. Hovannisian, The Armenian People From Ancient to Modern Times, Volume I: The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century, Palgrave Macmillan, 2004
  • I. Nordgren, The Well Spring Of The Goths: About The Gothic Peoples in The Nordic Countries And On The Continent, iUniverse, 2004
  • W. Smith & H. Wace, A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctrines N to S Part Seven, Kessinger Publishing, 2004
  • E. Gibbon & J.B. Bury, The Decline And Fall Of the Roman Empire, Volume 2, Wildside Press LLC, 2004
  • V.M. Kurkjian, A History of Armenia, Indo-European Publishing, 2008
  • E. Gibbon, The History of the Decline and Fall of the Roman Empire (Google eBook), MobileReference, 2009
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Олимпијада_од_Јерменије&oldid=27829408”