Oslenovaški manastir
| Oslenovaški manastir | |
|---|---|
| Osenovlaški manastir | |
 | |
  Oslenovaški manastir Lokacija na mapi Bugarske | |
| Osnovne informacije | |
| Lokacija | Osenovlag, Bugarska |
| Koordinate | 43° 00′ 00″ S; 23° 28′ 19″ I / 43° S; 23.471944° I |
| Religija | hrišćanstvo |
| Tip | pravoslavni manastir |
| Eparhija | Sofijska eparhija |
| Država | Bugarska |
| Patron | Bogorodica |
Osenovlaški manastir je pravoslavni manastir u Bugarskoj. Udaljen je 80 kilometara od Sofije.
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Najraniji dokazi postojanja manastira datiru iz 1511. godine i zvaničnim spisima iz 1554. godine. Manastir je uništen po naređenju Sultana Mahmuda, kao i mnogi drugi manastiri.
Nakon rusko-turskog rata 1770. godine, potpisan je mirovni sporazum. Sultan Abdul Hamid izdao je dekret kojim je hrišćanima omogućeno da grade crkve i manastire. Manastir tada obnovljaju dva brata sveštenika - Todor i Marko.
Legenda[uredi | uredi izvor]
Na osnovu predanja, manastir je sagrađen za vreme Druge bugarske države između 12. i 14. veka. Sa sigurnošću se zna da je manastir postojao u 16. veku.[1]
Prema legendi, kralj Petar drugi Deljan umro je u manastiru, koji je u 11. veku bio privremena prestonica Bugarske. Prvi iguman manastira bio je brat bugarskog vladara.
Manastir je poznat pod i pod imenom „Sedam tronova” zbog svoje jedinstvenosti. Na osnovu legende sagradila su ga sedam Bojara iz sedam sela u blizini manastira - Osenovlag, Ogoia, Ogradište, Bukovec, Leskovdol, Jelen i Lakatnik. U ranom 19. veku manastir je bio napušten a manastirske zgrade srušene. Oblast je bila u vlasništvu muslimanske porodice iz grada Roman.
Obnova manastira počinje 1824. godine nakon otkupa manastirskog zemljišta od muslimanske porodice. U manastiru, 1848. godine, onovana je škola i samostan za potrebe učitelja.
Tokom turske vladavine, manastir je bio duhovni i verski centar od posebnog značaja za razvoj okolnih sela.
U eri borbe za nacionalno oslobođenje bugarskog naroda manastir je u više navrata bio utočište za revolucionare.
Sadašnji manastir je restauriran je 1970. godine.[2]
Arhitektura[uredi | uredi izvor]
Manastir je okružen visokim kamenim zidom. Na sredini dvorišta smeštena je crkva. U sklopu manastirskog kompleksa nalazi se zvonik i dva stambena objekta.
Zvonik se sastoji od dva zvona sa drvenim i metalnim klapetalima koji datiraju iz 1799. i 1940. godine. Manastir ima i svoju biblioteku koja sadrži stare pravoslavne knjige, među kojima su i se nalaze i pokloni ruske carice Katarine.
U manastiru postoje četiri osnovna oltara koja svojom postavkom formiraju krst. Od glavne prostorije odvojeni su unutrašnjim zidovima. Druga dva, oltara, nalaze se blizu vrata, a poslednji, sedmi oltar je direktno naspram ulaza u crkvu.
Svaki od njih predstavlja posebnu kapelu sa svojim freskama i ikonostasima posvećenim bugarskim svetcima. Freske u crkvi stare su više od sto godina.
Ikonostas centralnog hrama datira iz 18. veka za razliku od ikona koje potiču iz 17. i 19. veka.
Posebnu istorijsku i arhitektonsku vrednost čini drevna crkva „Rođenja Presvete Bogorodice” u sklopu koje su pod zajedničkim krovom sagrađene sedam manjih crkava. Iz tog razloga manastir se naziva još i manastirom „Sedam prestola”.[3]
Vrt manastira obiluje raznovrsnim cvećem.