Ribarska posta
Ribarska posta je mesto na morskoj obali gde se posle zapasa jata izvlači, odnosno poteže ribarska mreža (mreža potezača). To je deo obale dužine 100—150 m,[1] sa šljunkovitim ili peskovitim dnom, koje nije ograđeno i gde nije izgrađena ponta ili mulo, odnosno mesto gde se mreža sa ulovom neometano može izvući na obalu.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Lovljenje sitne ribe (gavice) potezanjem mreže jedna je od najstarijih tradicija u Bokokotorskom zalivu, ali i šire na Jadranskoj obali.[3] Koliko su ribarske poste bile značajne u životu ribara govori i podatak da su se u svečanim prilikama, kakva je, na primer, Badnji dan, one kitile granama lovora i masline podjednako kao i kuće, dvorišta, vinogradi i voćnjaci, ponte, barke i brodovi.[4] Nekada je u Boki bilo čak 197 ribarskih posta
U Bokokotorskom zalivu i danas se sitna riba lovi na isti način.[3] Ribarske poste se koriste isključivo noću i u ranim jutarnjim satima, kada se obavlja i aktivnost ribolova na ovaj način. U ostatku dana one se neometano mogu koristiti kao kupališta.[2] Zahuktala urbanizacija, izgradnja turističkih objekata i nemar glavni su neprijatelji ribara, a ribarskim postama, u aktuelnom graditeljskom zamahu, preti nestajanje.[1]
Zakonska regulativa[uredi | uredi izvor]
U Crnoj Gori je Institut za biologiju mora, zajedno sa bokeljskim ribarima, pokrenuo 2007. godine projekat zaštite ribarskih posta.[1] Korišćenje ribarskih posti zakonski je regulisano „Pravilnikom o načinu korišćenja, održavanja, zaštite, označavanja kao i dužine obale, nazivu i mjestu ribarske poste”[5] Prema ovom pravilniku, između ostalog, ribari za izvlačenje mreža postu mogu koristiti isključivo noću, a danju najduže do sedam sati. Takođe su dužni da nakon obavljenog ribolova ostave postu u stanju koje omogućava njeno neometano korišćenje kao kupališta.
Pravilnik predviđa i zaštitu samih posti, pa se tako na udaljenosti od 100 m od ribarske poste ne sme odlagati kamenje, šut, olupine automobila i drugi čvrsti predmeti koji bi ometali izvlačenje mreža. Takođe se deo mora uz koji se posta nalazi ne sme ograđivati konopcima, plovcima ili bovama. U neposrednoj blizini poste ne sme se postavljati ni jako ulično osvetljenje.[a] Ribarska posta mora biti vidno označena metalnom tablom na kojoj se nalaze podaci o imenu i rednom broju poste, kao i o dužini obale koja je čini.
Za područje Boke Kotorske urađen je i katalog svih postojećih ribarskih posta, kojih danas ima 160, sa njihovim nazivima, geografskim koordinatama, dužinom i slikama.[7]
U Hrvatskoj je korišćenje ribarskih posta regulisano „Pravilnikom o ribolovnim alatima i opremi za gospodarski ribolov na moru”.[8]
Napomene[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Komnenović, Ž. (20. 12. 2007). „Zaštita ribarskih posta”. Politika. Pristupljeno 25. 6. 2018.
- ^ a b „Ribarske poste”. Zvanična prezentacija. Javno preduzeće za upravljanje morskim dobrom Crne Gore. Arhivirano iz originala 25. 06. 2018. g. Pristupljeno 25. 6. 2018.
- ^ a b „Tradicija: Dobro jutro s ribarske poste 'Podradinovo'”. Kotor TV. Pristupljeno 25. 6. 2018.[mrtva veza]
- ^ Bjelica, Gligo. „Božić u zalivskoj dokumentarnoj prozi”. IN4S. Pristupljeno 25. 6. 2018.
- ^ „PRAVILNIK O NAČINU KORIŠĆENjA, ODRŽAVANjA, ZAŠTITE, OZNAČAVANjA, KAO I DUŽINI OBALE, NAZIVU I MJESTU RIBARSKE POSTE”. Službeni list Crne Gore. 8. 4. 2. 2011. Pristupljeno 25. 6. 2018.
- ^ „Ribarske poste”. Top 1000 najboljih stvari u Crnoj Gori. Arhivirano iz originala 25. 06. 2018. g. Pristupljeno 25. 6. 2018.
- ^ Katalog ribarskih posti (PDF). Kotor: Institut za biologiju mora. 2008. Arhivirano iz originala (PDF) 19. 03. 2017. g. Pristupljeno 25. 6. 2018.
- ^ Bilan, Anamarija (4. 10. 2009). „U ribolovu nema "privatne pošte"”. Zadarski list. Pristupljeno 25. 6. 2018.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „INSPEKTOR ZABRANIO MIŠKOVIĆIMA GRADNjU: Ribarska posta kao štit”. Večernje novosti. 11. 6. 2018. Pristupljeno 25. 6. 2018.