Slađan Okilj
| Slađan Okilj | |
|---|---|
 Slađan Okilj | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Slađan Okilj Zenga |
| Datum rođenja | 19. april 1974. |
| Mesto rođenja | Vareš,  SFRJ |
| Datum smrti | 23. oktobar 1993. (19 god.) |
| Mesto smrti | kota Žuč kod Vogošće,  Republika Srpska |
Slađan Okilj — Zenga (Vareš, 19. aprila 1974 — kota Žuč kod Vogošće, 23. oktobar 1993)[1] bio je vojnik i jedan od najmlađih odlikovanih boraca Vojske Republike Srpske u Odbrambeno-otadžbinskom ratu. Odlikovan je zlatnom medaljom za hrabrost „Gavrilo Princip“.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Slađan je rođen 19. aprila 1974. godine[2] u Varešu od oca Nikole i majke Miroslave Okilj. Osnovnu školu, kao i automehaničarski zanat kroz srednje obrazovanje završio je takođe u svom rodnom Varešu.
Kao srednjoškolac aktivno se bavio sportom, nastupajući najpre u kadetskom, a zatim i u juniorskom sastavu lokalnog fudbalskog kluba na poziciji centarfora. Zbog svog talenta brzo je zapažen i od čelnika većih klubova iz fudbalske lige Bosne i Hercegovine, a zbog svog specifičnog načina igranja stekao je i nadimak Zenga, po tada čuvenom italijanskom golmanu Valteru Zengi.
Ratno iskustvo[uredi | uredi izvor]
Početak rata u Bosni i Hercegovini se brzo prenio i na dotad izrazito multietnički Vareš. Za Slađana je to značilo, ne samo prekid sportske karijere, već prekid i školovanja i napuštanje rodnog ognjišta.[3] Zajedno sa roditeljima 15. maja 1992. godine, Slađan prelazi u Semizovac kod Vogošće, koji se nalazio pod kontrolom srpskih snaga, gdje Okilji pronalaze privremeni dom.[4] Zbog nastupajuće ofanzive muslimanskih snaga na Ilijaš i Vogošću, iako maloljetan, Slađan pristupa Vojsci Republike Srpske.
Najpre kao borac Ilijaške pješadinske brigade, a zatim i posebnog Interventno—diverzantskog voda iz Semizovca Slađo ili Zenga, kako su ga zvali saborci, se brzo pokazao kao sposoban vojnik i hrabar mladić. Zbog pokazane hrabrosti, ubrzo postaje i komandir ovog interventnog voda. Tokom borbi, on bi se puzeći privlačio neprijateljskim rovovima i zasipao bi ih bombama. U ofanzivi koju su muslimanske snage izvela krajem oktobra 1992. godine, na poziciji Ljubina, Okilj se suviše blizu približio neprijatelju i bio je ranjen. Tada ga je spasio jedan od njegovih saboraca.[5]
Krajem jula 1993. godine, srpske snage pokreću operaciju „Prsten“ u cilju ovladavanja kotom 830 i Golim brdom. Prema svjedočenju saboraca, Okilj je u ovoj akciji pokazao svu svoju vještinu, a vrhunac je bio kad se tokom borbe popeo na muslimanski tenk i ubacio bombu u kabinu tenka, kojom je eliminisao posadu. Nakon osvajanja položaja, Zenga je sa grupom boraca iz Ilijaša pretrčao cijelom dužinom osvojene linije, noseći srpsku ratnu zastavu i spustivši se preko Ježeva otišao u Vogošću da objavi uspjeh srpskih boraca.
Zbog ovog drugog čina mladi Okilj je najpre kritikovan od strane brigade, a zatim i pohvaljen zbog hrabrog podviga kojim je uništen neprijateljski tenk. Kao nagradu za ovaj podvig komandant glavnog štaba VRS general Ratko Mladić mu je zbog pokazane hrabrosti dodjelio pištolj, a predsjednik Republike Srpske, Radovan Karadžić ga je odlikovao zlatnom medaljom za hrabrost „Gavrilo Princip“.
U novoj ofanzivi koju su muslimanske snage izvele ponovo na brdo Žuč, Okilj je poginuo 23. oktobra 1993. godine. Sahranjen je na Vojničkom spomen groblju Mali Zejtinlik na Sokocu.[6]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Spisak poginulih i nestalih boraca za opštinu Vogošća”. Arhivirano iz originala 15. 03. 2016. g. Pristupljeno 14. 03. 2016.
- ^ Vojničko groblje: Slađan (Nikola) Okilj Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. novembar 2015) (jezik: srpski)
- ^ Srbin info: MALI VELIKI SRPSKI HEROJI: Maloletni borci Republike Srpske
- ^ SRNA: „Bolani Dojčen sa Ravnog Nebožića“, autor: Ahmet Kahrimanović
- ^ „Špiro (Đuro) Terzić”. Arhivirano iz originala 21. 11. 2015. g. Pristupljeno 12. 03. 2016.
- ^ „Slađan (Nikola) Okilj”. Arhivirano iz originala 26. 11. 2015. g. Pristupljeno 11. 03. 2016.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Knjiga BORS-a