Slobodan Džunić
| Slobodan Džunić | |
|---|---|
 Slobodan Džunić | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Slobodan Džunić |
| Datum rođenja | 28. novembar 1921. |
| Mesto rođenja | Temska, kod Pirota, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 13. novembar 1998. (76 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Nagrade | Nagrada „Borisav Stanković” |
Slobodan Džunić (Temska, kod Pirota, 28. novembar 1921 — Beograd, 13. novembar 1998) bio je srpski pripovedač, romansijer i pesnik.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu završio je u Temskoj, gimnaziju u Pirotu, a Pravni fakultet u Beogradu.[1] Najveći deo svog radnog veka proveo je u Radio Beogradu[2] kao novinar i urednik Literarne redakcije, a zatim kao urednik za istoriografiju. Umro je novembra 1998. godine ne dočekavši izlazak iz štampe svog najobimnijeg romana Vetrovi Stare planine. Slobodan Džunić u svojim proznim delima koristi pirotski govor i bavi se čovekom staroplaninskog kraja, njegovom mitologijom i religijom. Njegov brat od strica bio je Desimir Tošić, istaknuti član Demokratske stranke u međuratnom periodu.
Knjige pripovedaka[uredi | uredi izvor]
- Zrna, Novo pokolenje, Beograd, 1951.
- Njiva u Rudinju, Narodna knjiga, Beograd, 1956.
- Gladi, Minerva, Subotica/Beograd, 1957.
- Iza sunčeve strane, Prosveta, Beograd 1975.
- Pod kišnom zvezdom, Slovo ljubve, Beograd, 1979.
- Kusidol, Vuk Karadžić, Beograd, 1983.
- Svitac u svemiru, M inerva, Subotica, 1985.
- Anđelište, SKZ, Beograd, 1992.
- Kodema, KZ "Bora Stanković", Vranje, 2006.
Izabrane pripovetke[uredi | uredi izvor]
- Izabrane pripovetke, SKZ, 1986.
- Ispod mrtvačkog mosta, Prosveta, Niš, 1996.
Romani[uredi | uredi izvor]
- Vinograd Gospodnji, Minerva, Subotica/Beograd, 1957.
- Pagani, Prosveta, 1964.
- Kurjak, samostalno izdanje, Beograd, 1971.
- Meana pored druma, SKZ, Beograd, 1974.
- Medovina, Gradina, Niš, 1979.
- Obrok, Narodna knjiga, Beograd, 1982.
- Vasilijana, SKZ, Beograd, 1990.
- Čarobni kamen, SKZ, Beograd, 1994.
- Vetrovi Stare planine, Prosveta, Niš, 1998, 2004.
Poezija[uredi | uredi izvor]
- Slapovi, autorsko izdanje, Beograd, 1972.
- Divlja ruža (lirska proza), BIGZ, Beograd, 1973.
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Nagrada „Borisav Stanković”, posthumno, za roman Vetrovi Stare planine, 1999.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Umro je književnik Slobodan Džunić”. srpskilegat.rs. Pristupljeno 25. 1. 2022.
- ^ Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. 1984. str. 176.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Pavle Zorić, Pripovetke Slobodana Džunića, u Slobodan Džunić: Izabrane pripovetke, SKZ, Beograd 1986.
- Radivoje Mikić: Mitopoetska priča, u Slobodan Džunić: Vetrovi Stare planine, Prosveta, Niš, 1998, 2004.
- Dragan Lilić: Frazeologija Slobodana Džunića, Filozofski fakultet Univerziteta u Prištini i Centar za naučna istraživanja SANU/Filozofski fakultet u Nišu, Kosovska Mitrovica/ Niš, 2009.
- Ana Marković: Mit u romanu (postupak mitologizacije Slobodana Džunića), Albatros plus, Beograd, 2011.
- Kostadinović, Danijela D. (2014). Elementi magičnog realizma u prozi Slobodana Džunića i Živka Činga. Beograd: Filološki fakultet Univerziteta u Beogradu.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
