Sreten Vučković
| sreten vučković | |
|---|---|
 Sreten Vučković | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1912. |
| Mesto rođenja | Donji Milanovac, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 15. februar 1994. (81/82 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija |
Sreten Vučković (Donji Milanovac, 1912 — Beograd, 15. februar 1994) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, član KPJ i komandant i politički komesar Majdanpečkog partizanskog odreda, istaknuti politički radnik.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Sreten Vučković rođen je 1912. godine u Donjem Milanovcu. Nakon završene osnovne i srednje škole upisao je prava i na fakultetu vrlo brzo dolazi u dodir sa naprednom omladinom i radničkim pokretom. Član Komunističke partije Jugoslavije postao je 1938. godine.
Nakon što je u Negotinu 1939. godine formiran prvi skojevski aktiv u Poljoprivrednoj školi u Bukovu čiji su članovi, između ostalih, bili i Rajko Bosnić, Dobrica Ćosić i drugi, Sreten Vučković dolazi u Negotin iste godine gde u kući Radomira Nedeljkovića prisustvuje formiranju SKOJ–a Gimnazije i Učiteljske škole koji je formirao Ljubomir Ljuba Nešić, a u kome su bili i Miomir Piki Radosavljević, Strahinja Popović, Momčilo Stanković, Radomir Nedeljković, Milan Miletić, Bogdan Đokić i Milan Bešir.[1] Već sredinom 1940. Vučković zajedno sa Ljubom Nešićem i Stefanijom Mihajlović formira skojevske aktive u Brzoj Palanci i Donjem Milanovcu. Godine 1941. postavljen je na čelo partijske ćelije u Donjem Milanovcu zajedno sa Ivom Stojanovićem i Jovanom Ružićem. Tokom Drugog svetskog rata obavljao je i funkcije sekretara Sreskog komiteta KPJ Majdanpek i Donji Milanovac, a bio je i član Međusreskog komiteta KPJ za Negotinsku krajinu.[2] Juna 1941. nemačke vlasti uputile su policijskim ispostavama zahtev da se uhapse i predaju Gestapou istaknuti komunisti. Vučković je uhapšen u Donjem Milanovcu i u zatvoru ostao sve do početka ustanka. [3] Inicirao je formiranje novog Majdanpečkog partizanskog odreda 15. septembra 1941. Po razbijanju Krajinskog partizanskog odreda 1941. postao je komesar Osme čete "Senjanin Tadija", ranije Majdanpečki partizanski odred Požarevačkog (Zviškog) partizanskog odreda, čiji je komandir bio Velimir Markićević.[4] Uhapšen je u zasedi koju su četnici napravili oko Debelog Luga, Majdanpeka i Rudne Glave 14. novembra 1941. i odveden prvo u Gornjane, a zatim u Okružni zatvor u Negotin. Četnici su ga, zajedno sa Veljom Bogdanovićem, Radivojem Bajom Živanovićem, Ljubišom Petrovićem, Milanom Strainovićem i Branislavom Rajčićem sproveli u niški četnički logor na Crvenom krstu 7. januara 1942. U Logoru Crveni krst bio je jedan od organizatora bekstva 12. februara u kojem je poginulo 47 zatvorenika, a ostali, među kojima je bio i Vučković uspeli su da pobegnu.[5]
Po oslobođenju dva puta je bio biran za poslanika Skupštine Srbije. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. Bio je jedan od delegata iz Negotinske i Timočke Krajine na Antifašističkoj narodnooslobodilačkoj skupštini Srbije, održanoj u Beogradu od 9. do 12. novembra 1944. Bio je i na čelu Komisije za utvrđivanje ratnih zločina za Negotinski, Krajinski, Ključki i Majdanpečki srez. Do penzionisanja je radio u Maršalatu u Beogradu.
Umro je 15. februara 1994. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Stanković, Momčilo (1997). Nikad pobeđeni. Negotin: Muzej Krajine. str. 7.
- ^ Grupa autora (2011). Da se pamti: Negotinska krajina 1940-1945. Negotin: Savez boraca Narodnooslobodilačkog rata opštine Negotin. str. 117. ISBN 978-86-87041-06-6.
- ^ Stanković, Momčilo (1997). Nikad pobeđeni. Negotin: Muzej Krajine. str. 18.
- ^ Stanković, Momčilo (1997). Nikad pobeđeni. Negotin: Muzej Krajine. str. 39.
- ^ Grupa autora (2011). Da se pamti - Negotinska krajina 1940-1945. Negotin: Savez boraca Narodnooslobodilačkog rata opštine Negotin. str. 117. ISBN 978-86-87041-06-6.
