Supraventrikularna paroksizmalna tahikardija

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Supraventrikularna paroksizmalna tahikardija
SinonimiSupraventricular tachycardia, paroxysmal atrial tachycardia (PAT)
EKG pacijenta sa supraventrikularnom paroksizmalnom tahikardijom
Specijalnostiurgentna medicina, kardiologija
SimptomiLupanje srca, osećaj vrtoglavice, znojenje, otežano disanje, bol u grudima
Vreme pojavePočinje i zaustavlja se iznenada
UzrociNije poznato
Faktori rizikaAlkohol, kofein, nikotin, psihološki stres, Wolff-Parkinson-White sindrom
Dijagnostički metodElektrokardiografija
PrevencijaAblacija kateterom
LečenjeValsalva manevar, adenozin, blokatori kalcijumovih kanala, sinhronizovana kardioverzija.[1]
Prognozadobra
Frekvencija2,3 na 1000 stanovnika

Supraventrikularna paroksizmalna tahikardija (SVPT) je jedan od oblika srčanih aritmija, koji se najčešće javlja u dva oblika i to kao: nodalna kružna tahikardija i tahikardija po aberantnim putevima.[2][3][4][5]

Nodalna paroksizmalna tahikardija je najčešći oblik paroksizmalna pretkomorne tahikardija, koja obično počinje jednom pretkomorskom ekstrasistolom a stvorena električna draž prolazi kroz AV čvor i skoro istovremeno aktivira pretkomore i komore. Posledica je postojanja dva funkcionalna puta u AV čvoru („dvofazni nodus”), brzog i sporog, sa različitim refrakternim periodima.[6][7]

Od svih paroksizmalnih tahikardija sa normalnim QRS kompleksom, preko 60% je atrioventrikularna nodalna kružna tahikardija (AVRNT), koja se obično dobro podnosi jer nastaje u zdravom miokardu i primenom verapamila u dozi od 5-10 mg uspostavlja se sinusni ritam u preko 90% slučajeva.[8][9][10][11]

Učestalost SVT kod bolesnika sa hroničnom srčanom slabosti iznosi 11,1%, a procenjena prevalenca PSVT iznosi 3,5% prema MESA studiji (Marshfield Epidemiologic Study Area) iz SAD.[12][13][14][15][16][17]

Epidemiologija[uredi | uredi izvor]

Učestalost supraventrikularnih paroksizmalnih tahikardija je oko 2,3 na svakih 1.000 stanovnika.[18][19]  Problemi obično počinju između 12 i 45 godine starosti.[20][21] Stanje je češće među ženama nego među muškarcima.  Kod ljudi bez drugih srčanih problema prognoza je uglavnom povoljna.[19]

Supraventrikularne tahiaritmije odavno su poznate kao komplikacije nakon velikih hirurških operacija, ali se malo zna o njihovoj učestalosti posle velikih netorakalnih operacija. Jedna studija sprovedena na 1.210 bolesnika kod totalne artroplastike kuka i kolena, proučavala je učestalost novo-nastalih supraventrikularnih tahiaritmija i utvrdila učestalost od 3,1%.[22] [23] Ove aritmije su bile u korelaciji sa istorijom pretkomorske fibrilacije, povećanjem starosne granice, prednjim lijevim hemiblokom i pretkomorskim ranim kontrakcijama na preoperativnom EKG-u. U ovih pacijenata od 60 godina ili stariji sa jednim ili više pozitivnih faktora rizika (13% od studijske populacije), učestalost je bila 18,2%. U ovih pacijenata manje od 60 godina starosti bez ijednog od identifikovanih faktora rizika, učestalost je 1,9%.[24].

Goldman L. je objavio učestalost supraventrikularnih tahiaritmija od 4%, koje su bile povezane sa drugim srčanim oboljenjima, velikim infekcijama, postojećom hipotenzijom, anemijom, metaboličkim poremećajima, hipoksijom i parenteralnom terapijom sa novim medikamentima.[24][25][26]

Etiologija[uredi | uredi izvor]

Standardni 12-kanalni EKG je najvažniji i najjednostavniji test za identifikaciju pacijenta sa mehanizmi nepravilnog srčanog rada

Pretkomorske aritmije mogu da nastanu zbog:[27][28][29][30][31][32]

  • zapaljenskih procesa u pretkomorama,
  • reumatske groznice,
  • srčanih mana,
  • opterećenja i dilatacije pretkomora,
  • elektrolitskih i metaboličkih poremećaja,[33]
  • urođenih anomalija srca i sprovodnog sistema (aberantni putevi),[34][35]
  • koronarne bolesti,
  • kardiomiopatija,
  • bronhopulmonalnih oboljenja,
  • lekovi,
  • idiopatske etiologije.[36]

Tipovi.[37][38][uredi | uredi izvor]

  • Atrioventrikularna nodalna reentrant tahikardija(AVNRT) koja se javlja u 56% slučajeva,[39] najčešći je tip supraventrikularne tahikardije, sa epizodama ​​nepravilni brzih otkucaja srca (više od 100 otkucaja u minuti) koji često počinju i završavaju iznenada.
  • Atrioventrikularna reentrat tahikardija (AVRT), koja se javlja u 27% slučajeva,[40] najčešće je povezan sa Volf–Parkinson–Vajt sindromom, ali se takođe javlja i kod permanentne reentrantne tahikardije (PRT). U AVRT, pomoćni put omogućava da električni signali iz srčanih komora uđu u pretkomoru i izazovu kontrakciju ranije od normalne, što dovodi do ponovljene stimulacije atrioventrikularnog čvora.[41]

Klinička slika[uredi | uredi izvor]

Znaci i simptomi koji dominiraju kliničkom slikom su:[42][43][44]

  • lupanje srca,
  • osećaj nesvestice,
  • znojenje,
  • otežano disanje,
  • bol u grudima,

Epizode ubrzanog rada srca počinju i završavaju se iznenada.[19][45]

Dijagnoza[uredi | uredi izvor]

Dijagnoza se obično potvrđuje elektrokardiogramom, na kojem se primećuje uski QRS kompleksa,[46] i ubrzani rad srca, obično između 150 i 240 otkucaja u minuti.[47][48][49][50][51][52]

Ultrazvuk srca omogućava skrining mogućih srčanih problema.[53]

Terapija[uredi | uredi izvor]

Terapija supraventrikulars paroksizmalne tahikardije prvenstveno se zasniva na blokadi AV čvorova koja se može se postići na najmanje sledeća četiri načina:[54][55][56][57][58][59]

Radiofrekventna ablacija[uredi | uredi izvor]

Radiofrekventna ablacija kateterom je minimalno invazivna metoda koja se koristi u lečenju ovih aritmija.[60] Postupak se izvodi u laboratoriji za elektrofiziologiju srca, zajedno sa elektrofiziološkom studijom srca. Izvodi se uvođenjem katetera perkutano kroz femoralnu venu (a ponekad i unutrašnju vratnu venu). Vrh katetera (koji se naziva skaler kateter) smešten je na određenim mestima unutar srčanih šupljina, i preko njega se miokardu daje električna stimulacija kako bi se proučila srčana provodljivost i bilo koje aritmije. Jednom kada se prouči provodni sistem pacijenta i nakon potvrde mogućeg postojanja promene u srčanom ritmu, kroz kateter se propušta radiofrekventna električna struja koja zagrevanjem metalnog vrha izaziva uništavanje patogena tkiva miokarda odgovornog za pokretanje ili održavanje aritmije, bez oštećenja okolnih zdravih tkiva.[61][62][63][64][65]

Fizički manevri[uredi | uredi izvor]

Valsalva manevar je prvi vagalni manevar koji treba pokušati kod SVPT, jer on deluje tako što povećava intratorakalni pritisak i utiče na baroreceptore (senzore pritiska) unutar luka aorte.

Brojni fizički manevri povećavaju otpor AV čvora za prenos impulsa (AV čvorni blok), uglavnom aktivacijom parasimpatičkog nervnog sistema, koji vagusni nerv vodi do srca. Zato se ove manipulacije zajednički nazivaju vagalnim manevrima.[66]

Valsalva manevar bi trebalo da bude prvi vagalni manevar koji treba pokušati, jer on deluje tako što povećava intratorakalni pritisak i utiče na baroreceptore (senzore pritiska) unutar luka aorte.

Izvodi se tako što se od pacijenta traži da zadrži dah dok pokušava na silu da izdahne kao da se napreže tokom pražnjenja creva. Držanje nosa i izdisanje protiv prepreke ima sličan efekat.[67]

Postoje i drugi vagalni manevri, uključujući: zadržavanje daha na nekoliko sekundi, kašljanje, umakanje lica u hladnu vodu,[67] (putem ronilačkog refleksa), ispijanje čaše ledene vode i stajanje na glavi.[67]

Masaža karotidnog sinusa, izvedena snažnim pritiskom na na vrhu jedne od karotidnih arterija na vratu, efikasna je, ali se često ne preporučuje starijim osobama zbog potencijalnog rizika od moždanog udara kod osoba sa aterosklerotičnim plakom u karotidnim arterijama.

Nežni pritisak na vrh zatvorenih očiju takođe može vratiti ritam srca u normalan kod nekih ljudi sa atrijalnom ili supraventrikularnom tahikardijom (SVT). Ovo je poznato kao okulokardijalni refleks.

Lekovi[uredi | uredi izvor]

[68]Adenozin je ultra kratko delujući AV čvorni blokator, koji je indikovan ako vagalni manevri nisu efikasni. Ako adenozin ne da rezultate ili se PSVT ponovi, preporučuju se diltiazem ili verapamil.[69] [70] Adenozin se može bezbedno koristiti tokom trudnoće.[71][72]

SVT koji ne uključuje AV čvor može reagovati na druge antiaritmičke lekove kao što su sotalol ili amiodaron.[73]

Antikoagulanti

Prevencija moždanog udara oralnim antikoagulantom je presudna za lečenje bolesnika sa AF. Antagonist vitamina K, koji inhibira faktore zgrušavanja II, VII, IX i X, već decenijama se preporučuje za prevenciju moždanog udara. Peroralni antikoagulanti antagonista vitamina K, koji uključuju dabigatran, rivaroksaban, apiksaban i edoksaban, jednako su efikasni kao varfarin u smanjenju ishemijskog moždanog udara sa nižom stopom većih krvarenja. Sa sve veća prevalencija AF, propisivanje odgovarajućih oralnih antikoagulansa (OAC) u skladu sa karakteristikama pacijenta postaje sve veći izazov u kliničkoj praksi.[74][75][76][77][78]

Prekid PSVT-a nakon primene adenozina.

Kardioverzija[uredi | uredi izvor]

Prikaz kardioverzije

Ako je osoba hemodinamski nestabilna ili drugi tretmani nisu bili efikasni, može se koristiti sinhronizovana električna kardioverzija. Kardioverzija električnim šokom zasniva se na upotrebi kratkotrajnog električnog šoka preko elektroda postavljenih na grudnom košu bolesnika.[79] Jedna elektroda postavlja se na predeo vrha srca, a druga, desno na gornji deo grudne kosti (stenuma), da bi se primenom električnog šoka jednosmeme struje (DC-direct current) izvršila depolarizacija srčanog mišića (miokarda) i prekinula tahikardija, odnosno tahiaritmija.[80]

Uspešnost kardioverzije zavisi od prirode osnovnog srčanog oboljenja i gustine struje dostavljene pretkomorskom miokardu. S druge strane, gustine struje dostavljene pretkomorskom miokardu zavisi od voltaže kondenzatora defibrilatora, oblika izlaznog strujnog talasa, veličine i položaja električnih pedala i transtorakalnog otpora.[80]

Sa povećanjem otpora, smanjuje se gustina struje koja dospeva do srčanog mišića pretkomora, pri datoj površini pedala. Transtorakalni otpor zavisi od veličine i sastava električnih pedala, dodirne sredine između elektroda i kože, udaljenosti između pedala, telesne veličine bolesnika, faze respiratornog ciklusa, broja primenjenih šokova i vremenskog perioda između šokova.[80] Kod dece se električna kardioverzija često radi sa dozom od 0,5 do 1 J/kg.[81]

Zatao je za uspešnu kardioverziju veoma važno obratiti pažnju na sve ovde navedene činioce.[80]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Ganz LI, Friedman PL. Supraventricular tachycardia. N Engl J Med. 1995 Jan 19. 332(3):162-73.
  2. ^ Goel R, Srivathsan K, Mookadam M. Supraventricular and ventricular arrhythmias. Prim Care. 2013 Mar. 40(1):43-71.
  3. ^ Campbell RW. Supraventricular tachycardia. Doing the right things. Eur Heart J. 1997 May. 18 Suppl C:C50-3.
  4. ^ Bellet S. Clinical Disorders of the Heart Beat. Philadelphia, Pa: Lea & Febiger; 1963. 144-5.
  5. ^ „Paroxysmal Supraventricular Tachycardia: Background, Etiology, Epidemiology”. 2020-12-05. 
  6. ^ [Guideline] Blomstrom-Lundqvist C, Scheinman MM, Aliot EM, et al. ACC/AHA/ESC guidelines for the management of patients with supraventricular arrhythmias--executive summary. a report of the American college of cardiology/American heart association task force on practice guidelines and the European society of cardiology committee for practice guidelines (writing committee to develop guidelines for the management of patients with supraventricular arrhythmias) developed in collaboration with NASPE-Heart Rhythm Society. J Am Coll Cardiol. 2003 Oct 15. 42(8):1493-531.
  7. ^ Waldo AL, Wit AL. Mechanisms of cardiac arrhythmias. Lancet. 1993 May 8. 341(8854):1189-93.
  8. ^ Orejarena LA, Vidaillet H Jr, DeStefano F, et al. Paroxysmal supraventricular tachycardia in the general population. J Am Coll Cardiol 1998;31:150-7.
  9. ^ Mathew J, Hunsberger S, Fleg J, Mc SF, Williford W, Yusuf S. Incidence, predictive factors, and prognostic significance of supraventricular tachyarrhythmias in congestive heart failure. Chest 2000;118:914-22.
  10. ^ Bohnen M, Stevenson WG, Tedrow UB, et al. Incidence and predictors of major complications from contemporary catheter ablation to treat cardiac arrhythmias. Heart Rhythm. 2011 Nov. 8(11):1661-6.
  11. ^ Akhtar M. Supraventricular tachycardias. Electrophysiologic mechanisms: diagnosis and pharmacological therapy. Josephson ME, Wellens HJ, eds. Tachycardias: Mechanisms, Diagnosis, Treatment. Philadelphia, Pa: Lea & Febiger; 1984. 137.
  12. ^ Halm EA, Browner WS, Tubau JF, Tateo IM, Mangano DT. Echocardiography for assessing cardiac risk in patients having noncardiac surgery. Study of Perioperative Ischemia Research Group. Ann Intern Med 1996; 125: 433-41.
  13. ^ ACC/AHA/ESC 2006 Guidelines for the Management of Patients With Atrial Fibrillation—Executive Summary A Report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and the European Society of Cardiology Committee for Practice Guidelines (Writing Committee to Revise the 2001 Guidelines for the Management of Patients With Atrial Fibrillation)
  14. ^ ACC/AHA/ESC Guidelines for the Management of Patients With Supraventricular Arrhythmias*—Executive Summary A Report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and the European Society of Cardiology Committee for Practice Guidelines (Writing Committee to Develop Guidelines for the Management of Patients With Supraventricular Arrhythmias)
  15. ^ Fuster V, Ryden LE, Asinger RW, et al. ACC/AHA/ESC guidelines for the management of patients with atrial fibrillation: executive summary: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and the European Society of Cardiology Committee for Practice Guidelines and Policy Conferences (Committee to Develop Guidelines for the Management of Patients With Atrial Fibrillation) Developed in collaboration with the North American Society of Pacing and Electrophysiology. Circulation 2001;104:2118–50.
  16. ^ Granada J, Uribe W, Chyou PH, et al. Incidence and predictors of atrial flutter in the general population. J Am Coll Cardiol 2000;36:2242–6.
  17. ^ Orejarena LA, Vidaillet H Jr, DeStefano F, et al. Paroxysmal supraventricular tachycardia in the general population. J Am Coll Cardiol. 1998 Jan. 31(1):150-7.
  18. ^ Neumar, RW; Shuster, M; Callaway, CW; Gent, LM; Atkins, DL; Bhanji, F; Brooks, SC; de Caen, AR; Donnino, MW; Ferrer, JM; Kleinman, ME; Kronick, SL; Lavonas, EJ; Link, MS; Mancini, ME; Morrison, LJ; O'Connor, RE; Samson, RA; Schexnayder, SM; Singletary, EM; Sinz, EH; Travers, AH; Wyckoff, MH; Hazinski, MF (3 de novembro de 2015). «Part 1: Executive Summary: 2015 American Heart Association Guidelines Update for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care.». Circulation. 132 (18 Suppl 2): S315–67. PMID 26472989.
  19. ^ a b v Al-Zaiti, Salah S.; Magdic, Kathy S. (septembar 2016). „Paroxysmal Supraventricular Tachycardia”. Critical Care Nursing Clinics of North America. 28 (3): 309—316. doi:10.1016/j.cnc.2016.04.005. 
  20. ^ Etheridge SP, Judd VE. Supraventricular tachycardia in infancy: evaluation, management, and follow-up. Arch Pediatr Adolesc Med. 1999 Mar. 153(3):267-71
  21. ^ ada H, Oral H, Greenstein R, et al. Analysis of age of onset of accessory pathway-mediated tachycardia in men and women. Am J Cardiol. 2002 Feb 15. 89(4):470-1.
  22. ^ Kahn R, Hargett M, Urquhart B, Sharrock N, Peterson M. Supraventricular tachyarrhythmias during total joint arthroplasty. Clin Orthop. 1996;296:265–9.
  23. ^ Naccarelli GV, Varker H, Lin J, Schulman KL. Increasing prevalence of atrial fibrillation and flutter in the United States. Am J Cardiol. 2009 Dec 1. 104(11):1534-9
  24. ^ a b Supraventrikularne aritmije U: Milivoje P. Dostić, Analiza faktora rizika za nastanak aritmija tokom opšte anestezije, Doktorska disertacija, Univerzitet u Kragujevcu, Medicinski fakultet, Kragujevac 2012
  25. ^ Goldman L. Supraventricular tachyarrhythmias in hospitalized adults after surgery. Clinical correlates in patients over 40 years of age after major noncardiac surgery. Chest. 1978;73:450–4.
  26. ^ Habibzadeh MA. Multifocal atrial tachycardia: a 66 month follow-up of 50 patients. Heart Lung. 1980 Mar-Apr. 9(2):328-35
  27. ^ Obel OA, Camm AJ. Accessory pathway reciprocating tachycardia. Eur Heart J. 1998 May. 19 Suppl E:E13-24, E50-1.
  28. ^ Sung RJ, Castellanos A, Mallon SM, Bloom MG, Gelband H, Myerburg RJ. Mechanisms of spontaneous alternation between reciprocating tachycardia and atrial flutter-fibrillation in the Wolff-Parkinson-White syndrome. Circulation. 1977 Sep. 56(3):409-16
  29. ^ Campbell RW, Smith RA, Gallagher JJ, Pritchett EL, Wallace AG. Atrial fibrillation in the preexcitation syndrome. Am J Cardiol. 1977 Oct. 40(4):514-20
  30. ^ Murdock CJ, Leitch JW, Teo WS, Sharma AD, Yee R, Klein GJ. Characteristics of accessory pathways exhibiting decremental conduction. Am J Cardiol. 1991 Mar 1. 67(6):506-10.
  31. ^ Gallagher JJ, Sealy WC. The permanent form of junctional reciprocating tachycardia: further elucidation of the underlying mechanism. Eur J Cardiol. 1978 Nov. 8(4-5):413-30
  32. ^ Brugada P, Wellens HJ. The role of triggered activity in clinical ventricular arrhythmias. Pacing Clin Electrophysiol. 1984 Mar. 7(2):260-71.
  33. ^ Trohman RG. Supraventricular tachycardia: implications for the intensivist. Crit Care Med. 2000 Oct. 28(10 Suppl):N129-35.
  34. ^ Porter MJ, Morton JB, Denman R, et al. Influence of age and gender on the mechanism of supraventricular tachycardia. Heart Rhythm. 2004 Oct. 1(4):393-6.
  35. ^ Vidaillet HJ Jr, Pressley JC, Henke E, Harrell FE Jr, German LD. Familial occurrence of accessory atrioventricular pathways (preexcitation syndrome). N Engl J Med. 1987 Jul 9. 317(2):65-9.
  36. ^ Al-Khatib SM, Pritchett EL. Clinical features of Wolff-Parkinson-White syndrome. Am Heart J. 1999 Sep. 138(3 Pt 1):403-13.
  37. ^ Klein GJ, Sharma AD, Yee R, Guiraudon GM. Classification of supraventricular tachycardias. Am J Cardiol. 1987 Aug 31. 60(6):27D-31D
  38. ^ Denes P, Wu D, Dhingra RC, Chuquimia R, Rosen KM. Demonstration of dual A-V nodal pathways in patients with paroxysmal supraventricular tachycardia. Circulation. 1973 Sep. 48(3):549-55.
  39. ^ Oren JW 4th, Beckman KJ, McClelland JH, Wang X, Lazzara R, Jackman WM. A functional approach to the preexcitation syndromes. Cardiol Clin. 1993 Feb. 11(1):121-49
  40. ^ a b Katritsis, Demosthenes G.; Camm, Alan John; Gersh, Bernard J. (2016). Clinical cardiology: current practice guidelines (updated edition izd.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-873332-4. 
  41. ^ Josephson ME. Preexcitation syndromes. In: Clinical Cardiac Electrophysiology, 4th, Lippincott Williams & Wilkins, Philadelphia 2008. pp. 339
  42. ^ Danelich IM, Reed BN, Hollis IB, Cook AM, Rodgers JE. Clinical update on the management of atrial fibrillation. Pharmacotherapy. 2013 Apr. 33(4):422-46
  43. ^ Josephson ME, Kastor JA. Supraventricular tachycardia: mechanisms and management. Ann Intern Med. 1977 Sep. 87(3):346-58
  44. ^ Ganz LI. Approach to the patient with supraventricular tachycardia. Ganz LI, ed. Management of Cardiac Arrhythmias. Totowa, NJ: Humana; 2002. 29-49.
  45. ^ Wood KA, Drew BJ, Scheinman MM. Frequency of disabling symptoms in supraventricular tachycardia. Am J Cardiol. 1997 Jan 15. 79(2):145-9
  46. ^ Pieper SJ, Stanton MS. Narrow QRS complex tachycardias. Mayo Clin Proc. 1995 Apr. 70(4):371-5
  47. ^ Lauschke J, Schneider J, Schneider R, et al. Electrophysiological studies in patients with paroxysmal supraventricular tachycardias but no electrocardiogram documentation: findings from a prospective registry. Europace. 2015 May. 17(5):801-6
  48. ^ Kireyev D, Fernandez SF, Gupta V, Arkhipov MV, Paris JA. Targeting tachycardia: diagnostic tips and tools. J Fam Pract. 2012 May. 61(5):258-63
  49. ^ Whinnett ZI, Sohaib SM, Davies DW. Diagnosis and management of supraventricular tachycardia. BMJ. 2012. 345:e7769. [Medline].
  50. ^ Obel OA, Camm AJ. Supraventricular tachycardia. ECG diagnosis and anatomy. Eur Heart J. 1997 May. 18 Suppl C:C2-11.
  51. ^ Josephson ME, Wellens HJ. Electrophysiologic evaluation of supraventricular tachycardia. Cardiol Clin. 1997 Nov. 15(4):567-86. [Medline].
  52. ^ Farre J, Wellens HJ. The value of the electrocardiogram in diagnosing site of origin and mechanism of supraventricular tachycardia. Wellens HJJ, Kulbetus HE, eds. What's New in Electrocardiography. The Hague, Belgium; Martinus Nijhoff; 1981. 131-71.
  53. ^ Atie J, Brugada P, Brugada J, et al. Clinical and electrophysiologic characteristics of patients with antidromic circus movement tachycardia in the Wolff-Parkinson-White syndrome. Am J Cardiol. 1990 Nov 1. 66(15):1082-91.
  54. ^ Banhidy F, Acs N, Puho EH, Czeizel AE. Paroxysmal supraventricular tachycardia in pregnant women and birth outcomes of their children: a population-based study. Am J Med Genet A. 2015 Aug. 167A(8):1779-86.
  55. ^ Levy S, Ricard P. Using the right drug: a treatment algorithm for regular supraventricular tachycardias. Eur Heart J. 1997 May. 18 Suppl C:C27-32
  56. ^ Gold MR, Josephson ME. Cardiac arrhythmia: current therapy. Hosp Pract (Minneap). 1999 Sep 1. 34(9):27-8, 31-2, 35-8 passim
  57. ^ Misikova S, Stancak B, Sudzinova A. Catheter ablations of supraventricular tachycardias. Bratisl Lek Listy. 2012. 113(4):237-9.
  58. ^ Link MS. Clinical practice. Evaluation and initial treatment of supraventricular tachycardia. N Engl J Med. 2012 Oct 11. 367(15):1438-48.
  59. ^ Wellens HJ. Value and limitations of programmed electrical stimulation of the heart in the study and treatment of tachycardias. Circulation. 1978 May. 57(5):845-53.
  60. ^ „Catheter Ablation | Frankel Cardiovascular Center | Michigan Medicine”. www.umcvc.org. Pristupljeno 23. 1. 2021. 
  61. ^ Mainigi SK, Almuti K, Figueredo VM, et al. Usefulness of radiofrequency ablation of supraventricular tachycardia to decrease inappropriate shocks from implantable cardioverter-defibrillators. Am J Cardiol. 2012 Jan 15. 109(2):231-7.
  62. ^ Strickberger SA, Okishige K, Meyerovitz M, Shea J, Friedman PL. Evaluation of possible long-term adverse consequences of radiofrequency ablation of accessory pathways. Am J Cardiol. 1993 Feb 15. 71(5):473-5. [Medline].
  63. ^ Scheinman MM. Catheter ablation for cardiac arrhythmias, personnel, and facilities. North American Society of Pacing and Electrophysiology Ad Hoc Committee on Catheter Ablation. Pacing Clin Electrophysiol. 1992 May. 15(5):715-21.
  64. ^ Fu H, Hu H, Yang Q, Cui K, Chu N, Jiang J. [A retrospective study of 4865 cases of paroxysmal supraventricular tachycardia treated with catheter ablation]. Sheng Wu Yi Xue Gong Cheng Xue Za Zhi. 2009 Jun. 26(3):499-503.
  65. ^ Liu, Peng; Ren, Shiyan; Qian, Songyi; Wang, Fei (2012). „Multiple Cardiac Perforations Following Radiofrequency Catheter Ablation: Case Report and Literature Reviews”. Annals of Thoracic and Cardiovascular Surgery. 18 (4): 370—374. PMID 22293306. doi:10.5761/atcs.cr.11.01730. 
  66. ^ Connors S, Dorian P. Management of supraventricular tachycardia in the emergency department. Can J Cardiol. 1997 Mar. 13 Suppl A:19A-24A
  67. ^ a b v Mathew PK (January 1981). Diving reflex. Another method of treating paroxysmal supraventricular tachycardia. Arch. Intern. Med. 141 (1): 22–3.
  68. ^ Li, Yan-Guang; Pastori, Daniele; Lip, Gregory Y. H. (2018). „Fitting the right non-vitamin K antagonist oral anticoagulant to the right patient with non-valvular atrial fibrillation: An evidence-based choice”. Annals of Medicine. 50 (4): 288—302. PMID 29608110. S2CID 4873837. doi:10.1080/07853890.2018.1460489. 
  69. ^ Neumar, RW; Shuster, M; Callaway, CW; Gent, LM; Atkins, DL; Bhanji, F; Brooks, SC; de Caen, AR; Donnino, MW; Ferrer, JM; Kleinman, ME; Kronick, SL; Lavonas, EJ; Link, MS; Mancini, ME; Morrison, LJ; O'Connor, RE; Samson, RA; Schexnayder, SM; Singletary, EM; Sinz, EH; Travers, AH; Wyckoff, MH; Hazinski, MF (3 November 2015). "Part 1: Executive Summary: 2015 American Heart Association Guidelines Update for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care". Circulation. 132 (18 Suppl 2): S315–67
  70. ^ Shaker H, Jahanian F, Fathi M, Zare M. Oral verapamil in paroxysmal supraventricular tachycardia recurrence control: a randomized clinical trial. Ther Adv Cardiovasc Dis. 2015 Feb. 9(1):4-9.
  71. ^ Blomström-Lundqvist ET AL., MANAGEMENT OF PATIENTS WITH Supraventricular Arrhythmias. J Am Coll Cardiol 2003;42:1493–531
  72. ^ Basta M, Klein GJ, Yee R, Krahn A, Lee J. Current role of pharmacologic therapy for patients with paroxysmal supraventricular tachycardia. Cardiol Clin. 1997 Nov. 15(4):587-97.
  73. ^ Reimold SC. Avoiding drug problems. The safety of drugs for supraventricular tachycardia. European Heart Journal. 1997 May. 18 Suppl C:C40-4.
  74. ^ Cove CL, Hylek EM. An updated review of target-specific oral anticoagulants used in stroke prevention in atrial fibrillation, venous thromboembolic disease, and acute coronary syndromes. J Am Heart Assoc. 2013 Oct 23. 2(5):e000136
  75. ^ Almutairi, Abdulaali R.; Zhou, Lili; Gellad, Walid F.; Lee, Jeannie K.; Slack, Marion K.; Martin, Jennifer R.; Lo-Ciganic, Wei-Hsuan (2017). „Effectiveness and Safety of Non–vitamin K Antagonist Oral Anticoagulants for Atrial Fibrillation and Venous Thromboembolism: A Systematic Review and Meta-analyses”. Clinical Therapeutics. 39 (7): 1456—1478.e36. PMID 28668628. doi:10.1016/j.clinthera.2017.05.358. 
  76. ^ Olesen, J. B.; Sorensen, R.; Hansen, M. L.; Lamberts, M.; Weeke, P.; Mikkelsen, A. P.; Kober, L.; Gislason, G. H.; Torp-Pedersen, C.; Fosbol, E. L. (2015). „Non-vitamin K antagonist oral anticoagulation agents in anticoagulant naive atrial fibrillation patients: Danish nationwide descriptive data 2011-2013”. Europace. 17 (2): 187—193. PMID 25236181. doi:10.1093/europace/euu225. 
  77. ^ Cheng, J. W.; Barillari, G. (2014). „Non-vitamin K antagonist oral anticoagulants in cardiovascular disease management: Evidence and unanswered questions”. Journal of Clinical Pharmacy and Therapeutics. 39 (2): 118—135. PMID 24383983. S2CID 29350859. doi:10.1111/jcpt.12122. 
  78. ^ Nielsen, Peter Brønnum; Skjøth, Flemming; Søgaard, Mette; Kjældgaard, Jette Nordstrøm; Lip, Gregory Y H.; Larsen, Torben Bjerregaard (2017). „Effectiveness and safety of reduced dose non-vitamin K antagonist oral anticoagulants and warfarin in patients with atrial fibrillation: Propensity weighted nationwide cohort study”. BMJ. 356: j510. PMC 5421446 Slobodan pristup. PMID 28188243. doi:10.1136/bmj.j510. 
  79. ^ Coumel P, Gourgon R, Fabiato A, Laurent D, Bouvrain Y. [Studies of assisted circulation. I. Methods of repetitive provoked extrasystole and slowing of effective heart rate]. Arch Mal Coeur Vaiss. 1967 Jan. 60(1):67-88.
  80. ^ a b v g Shea, Julie B.; Maisel, William H. (2002). „Cardioversion”. Circulation. 106 (22): e176—8. PMID 12451016. doi:10.1161/01.CIR.0000040586.24302.B9. 
  81. ^ de Caen, AR; Berg, MD; Chameides, L; Gooden, CK; Hickey, RW; Scott, HF; Sutton, RM; Tijssen, JA; Topjian, A; van der Jagt, ÉW; Schexnayder, SM; Samson, RA (3 November 2015). "Part 12: Pediatric Advanced Life Support: 2015 American Heart Association Guidelines Update for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care". Circulation. 132 (18 Suppl 2): S526–42.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Klasifikacija


Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje
u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Суправентрикуларна_пароксизмална_тахикардија&oldid=27442056”