Tod Bimer

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Tod Bimer
Bimer 2000. godine
Puno imeTod Morgan Bimer
Datum rođenja(1968-11-24)24. novembar 1968.
Mjesto rođenjaFlint (Mičigen), SAD
Datum smrti11. septembar 2001.(2001-09-11) (32 god.)
Mjesto smrtiStonikrik Taunšip (Somerset, Pensilvanija), SAD
Uzrok smrtipad aviona na letu 93 Junajted erlajnsa
(Napadi 11. septembra)
SuprugaLisa Bimer (1994—2001)

Tod Morgan Bimer (engl. Todd Morgan Beamer; Flint, 24. novembar 1968 — Stonikrik Taunšip, 11. septembar 2001) bio je američki putnik na avio letu 93 Junajted erlajnsa, zarobljen u napadima 11. septembra 2001. godine. Bio je jedan od putnika koji su pokušali da uspostave kontrolu nad avionom, tokom napada, zbog čega je avion doživio kolaps u polju kod Stonikrika nedaleko od Šanksvila (Pensilvanija).

Biografija[uredi | uredi izvor]

Tod Bimer rođen je 24. novembra 1968. godine u gradu Flint (Mičigen). Otac mu je bio Dejvid Bimer, a majka Pegi Džekson Bimer; srednje je dijete od troje koliko su imali, i jedini sin.[1] Porodica se preselila u Pokipsi (Njujork), a zatim u Viton (Ilinois), predgrađe zapadno od Čikaga, gdje je Dejvid je radio u Amdolu, komapaniji za računarsku opremu.

Bimer je pohađao Hrišćansku gimnaziju Viton, gdje je igrao bejzbol, košarku i fudbal. Pohađao je Akademiju Viton, Hrišćansku srednju školu (1983—1985), gdje je briljirao u istim sportovima.[2][3]

Studirao je na Državnom univerzitetu Fresno, gdje se specijalizovao za fizikalnu terapiju i istovremeno igrao bejzbol, s nadom da će jednog dana profesionalno da se bavi tim sportom. Planove su mu pokvarile povrede koje je zadobio u saobraćajnoj nesreći. Vratio se kući u Ilinois, gdje se prebacio na Viton koledž, hrišćanski univerzitet. Nastavio je da igra bejzbol, i postao viši kapiten košarkaškog tima. Diplomirao je 1991. godine.[4]

Za vrijeme studija na Koledžu Viton, upoznao je Lisu Brošus, svoju buduću suprugu. Prvi sastanak su imali 2. novembra 1991. godine, a kada je trebalo da proslave desetu godišnjicu istog, Todov život se nesrećno ugasio.

Bimer je oženio Brošusovu 14. maja 1994. godine u Pikskilu (Njujork), nakon čega su se preselili u Plejnsboro (Nju Džersi).

Bimer i Lisa su predavali u nedeljnoj školi u crkvi šest godina, a radili su i u Ministarstvu za omladinu. Bimer je takođe igrao za crkveni softbol tim. Bio je vatreni ljubitelj Kabsa, Bulsa i Bersa. Godine 2000. Bimer se preselio u Kranberi (Nju Džerzi) sa svoja dva sina.[5]

Let 93[uredi | uredi izvor]

Američka zastava sada se vijori iznad Izlaza 17, terminala A aerodroma Njuark Liberti

Njegov rad ga je prisilio da putuje do četiri puta mjesečno, a ponekad se znao zadržati i cijelu nedjelju. Godine 2001. je zaradio petodnevno putovanje u Italiju sa suprugom, kao najbolji prodavač. Vratili su se kući u ponedjeljak, 10. septembra, u 5 sati poslije podne (EST). Iako je Bimer mogao da ode te večeri na poslovni sastanak u Kaliforniju, koji je trebalo da se održi u utorak, odlučio je da provede više vremena sa svojom porodicom. Njegova supruga je sljedećeg januara trebalo da na svijet donese njihovo treće dijete. Kuću je napustio sljedećeg jutra u 6.15, kako bi ranije odletio iz Njuarka u San Francisko da se sastane sa predstavnicima korporacije Soni u 13.00, planirajući da se iste noći ukrca na avion kako bi stigao nazad kući rano ujutru.

Let 93 bio je zakazan u 8.00, ali Boing 757 nije poletio sve do 8.42 zbog kašnjenja ostalih aviona i zauzete piste. Šest minuta kasnije, let 11 Amerikan erlajnsa je udario u Svjetski trgovinski centar (u Sjevernu kulu). Oko 15 minuta kasnije, u 9.03, dok je let 175 bio u napadu na Južnu kulu, let 93 se penjao penjao kako bi dostigao visinu krstarenja, i kretao zapadno, iznad Nju Džerzija ka Pensilvaniji. U 9.25, let 93 je bio iznad istočnog dijela Ohaja, i njegov pilot je radiom javio kontrolorima Klivlenda da istraže obavještenje koje je obasjavalo ekran njegovog računara u kabini sa oznakom „Čuvaj se, nedozvoljen upad u kabinu”. Tri minute kasnije, kontrolori Klivlenda mogli su da čuju krike iz kabine kroz mikrofon koji je i dalje bio isključen. Nekoliko trenutaka kasnije, otmičari, na čelu sa Libancem Zijadom Samirom Džarahom, preuzeli su kontrolu nad avionom, isključili režim ’autopilot’, i rekli putnicima: „Ostanite na svojim mjestima. Imamo bombu u avionu.” Bimer i ostali putnici bili su satjerani u zadnji dio aviona. Zavjesa između prve i ekonomske klase bila je uklonjena, i u tom trenutku, Bimer je vidio pilota i kopilota, koji su mrtvi ležali na podu u blizini zavjese. Grla su im bila presječena, kako ga je obavijestila stjuardesa. U roku od šest minuta, avion je promijenio kurs i krenuo ka Vašingtonu. Nekoliko putnika je telefonski pozvalo svoje najmilije, koji su ih obavijestili o dva aviona koja su pogodila STC u Njujorku i o trećem koji je udario u zgradu Pentagona u Arlingtonu (Virdžinija). Bimer je pokušao da uspostavi poziv preko telefona koji se nalazio na zadnjem dijelu sjedišta aviona, ali je bio usmjeren na predstavnika korisničkog servisa, koji ga je proslijedio ka nadzorniku za telefone u avionima, Lisi Džeferson. Dok su agenti Federalnog istražnog biroa slušali njihov razgovor, Bimer je rekao Džefersonovoj da su otmičari preuzeli kontrolu nad letom 93, da je jedan putnik ubijen, i pomenuo je mrtve pilote. Takođe je rekao da su dvojica otmičara bila naoružana noževima, a jedan je imao bombu vezanu oko struka. Kada su otmičari naglo usmjerili avion ka jugu, Bimer je panično vikao: „Idemo! Idemo dole!”[6][7]

Mjesto pada leta 93

Nakon toga, putnici i posada su odlučili da djeluju. Prema onome što se čulo iz telefonskog razgovora, Bimer je zajedno sa Markom Bingamom, Tomom Bernetom i Džeremijem Glikom, smislio plan kako da povrate kontrolu nad avionom.[8] Pridružili su im se i drugi putnici, među kojima su Lu Nek, Rič Gvadanjo, Alan Biven, Onor Elizabet Vejnio, Linda Gronland i Vilijam Kešmen, zajedno sa stjuardesama Sandrom Bredšo i Si Si Ros-Lils. U razgovoru o svojim mogućnostima glasali su o toku akcije, i na kraju odlučili da upadnu u kabinu i preuzmu kontrolu nad avionom. Bimer je rekao Džefersonovoj da grupa planira da „napadne” otmičare i prizemlji avion prije nego što bi oni mogli sprovesti svoj plan do kraja. Bimer je recitovao Gospodnju molitvu i 23. psalm sa Džefersonovom, podstičući druge da se pridruže. Zatim je zatražio od Džefersonove: „Ako ne preživim, molim vas pozovite moju porodicu i recite im koliko ih volim.” Nakon toga, Džefersonova je čula prigušene zvukove i Bimera kako jasno odgovara: „Da li ste spremni? OK! Idemo!” Ovo su bile Bimerove posljednje riječi upućene Džefersonovoj.

Galerija slika[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Beamer, Lisa; Ken Abraham (2003). Let's Roll: Ordinary People, Extraordinary Courage. Tyndale House Publishers. ISBN 978-0-8423-7418-7. 
  2. ^ Schulte, Sarah (13. 9. 2011). „9/11 hero Todd Beamer honored by Wheaton Academy”[mrtva veza]. ABC News.
  3. ^ „Passenger: Todd Beamer” Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. januar 2023). Pittsburgh Post-Gazette. 28. 10. 2001.
  4. ^ „Beamer Center” Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. jun 2017). Wheaton College. Pristupljeno 14. 5. 2014.
  5. ^ Taylor, LaTonya (1. 10. 2001). „'Beamer's Faith, Competitive Streak Set Scene for Flight 93 Heroism'”. Christianity Today.
  6. ^ McKinnon, Jim (16. 9. 2001). „The phone line from Flight 93 was still open when a GTE operator heard Todd Beamer say: 'Are you guys ready? Okay. Let's roll...'”. Pittsburgh Post-Gazette. Arhivirano iz originala 25. 12. 2018. g. Pristupljeno 19. 09. 2017. 
  7. ^ Vulliamy, Ed (1. 12. 2001). „'Let's roll...'”. The Guardian.
  8. ^ „Unexpected legacy left by hero of Flight 93”. Yahoo! News. 2. 9. 2011.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Тод_Бимер&oldid=27570082”