Hidroterapija debelog creva
Hidroterapija debelog creva jedan je od oblika ispiranja creva koja se koristi u alternativnoj medicini, kao hardverska modifikacija klistirne terapije. Ima za cilj da eliminiše toksine iz debelog creva , kroz potpomognutu evakuaciju nakupljenih fekalija.
Ispiranje debelog creva creva se vrši kroz analni otvor pomoću posebne opreme uz upotrebu velikih količina (od 20 do 30 litara po postupku) tekuće vode ili specijalno pravljenih vodenih rastvora pomoću savremenih, sofisticiranih uređaja.[1] Tokom terapije lekar sve vreme prati ceo proces na monitoru.
Nazivi[uredi | uredi izvor]
Ova procedura se u literaturi i brojnim reklamama može naći pod ovim nazivima: hidroterapija debelog creva - hidrokolon terapija - čišćenje debelog creva - irigacija debelog creva.
Opšte informacije[uredi | uredi izvor]
S poetka 2000-ih, godina naglo se povećala primena oralnih suplementa i hidroterapija debelog creva od strane zagovornika alternativne medicine, koji su reklamirali njihovu efikasnost za čišćenje debelog creva.[2]
Ne postoje naučni dokazi o navodnim prednostima čišćenja debelog creva. Neki preparati koji se koriste u klistirima su povezani sa srčanim udarima i disbalansom elektrolita , dok pogrešno pripremljena ili loše sterilisana oprema može izazvati trbušne infekcije ili oštećenje creva. Česta upotreba ove tehnike može dovesti do zavisnosti od klistira za defekaciju, dok neke biljke mogu smanjiti efikasnost ili povećati rizike povezane sa upotrebom medicinskih lekova.[2]
Neki postupci čišćenja debelog creva koriste posebne cevi i opremu za ubrizgavanje vode, ponekad pomešane sa biljem, ili drugim tečnostima u debelo crevo kroz završno crevo.
Procedure koje uključuju oralni put čišćenja debelog creva sastoje se od uzimanja dijetalnih vlakana , biljaka, dijetetskih suplemenata ili laksativa.
Indikacije[uredi | uredi izvor]
Indikacije za hidroterapiju debelog creva su:[1]
- akutna fekalna impakcija,
- divertikuloza debelog creva,
- hronična opstipacija,
- detoksikacija alkohola,
- lekova i drugih otrova,
- dijareja, priprema za rendgensko snimanje barijumom,
- infekcija crevnim parazitima, akutne i hronične alergije,
- astma, atonično kolon,
- hronično stacionarno zapaljenje debelog creva,
- mukozni kolitis,
- poremećaj bakterijske flore različite težine,
- povišena temperatura,
- groznica,
- stanja posle hemoterapije,
- depresija,
- migrene,
- poremećaj sna,
- velika količina gasova,
- proširene vene donjih ekstremiteta,
- neupaljeni otok,
- hemoroidi koji ne krvare,
- bolesti urinarnog sistema,
- crevne intoksikacije,
- bolesti hepatobilijarnog sistema,
- priprema za operaciju debelog creva,
- operacije srca,
- onkološke operacije,
- higijenske procedure kod zdravih ljudi,
- bolovi u leđima, hronični lumbago,
- kožne bolesti (seboreja, neurodermatitis, psorijaza, celulitis),
- gojaznost i regulacija telesne težine,
- prevencija raka debelog creva.
Kontraindikacije[uredi | uredi izvor]
Kontraindikacije za hidroterapiju debelog creva su:[1]
- ulcerozni kolitis,
- Kronova bolest,
- ozbiljna srčana oboljenja (hipertenzija, srčani udar),
- aneurizme srca i velikih arterija,
- nekontrolisana uznapredovala trudnoća (preko 4 meseca),
- trbušne kile,
- nedavne operacije debelog creva,
- teška anemija,
- bubrežna insuficijencija,
- crevno krvarenje ili perforacija,
- teška dijareja,
- teški hemoroidi koji krvare,
- prisustvo infiltrata u abdomenu,
- ciroza jetre,
- odsustvo kontrole sfinktera različitog porekla,
- rak debelog creva,
- teške mentalne bolesti,
- fistule debelog creva kod muškaraca (naročito u prva 2 dana),
- abdominalna nekroza nakon terapije zračenjem.
Zvanična mišljenja[uredi | uredi izvor]
Autointoksikacija je drevna teorija zasnovana na verovanju da crevni otpadni proizvodi mogu otrovati telo i da su glavni doprinos mnogim, ako ne i svim bolestima. U 19. veku, to je bila vladajuća doktrina medicine i vodila je ka „nadrilekarstvu debelog creva“ u raznim oblicima. Do kraja 19. veka ona je dobila i izvesnu podršku nauke.[3] Kada je postalo jasno da je naučno obrazloženje pogrešno i da irigacija debelog creva nije samo beskorisna već i potencijalno opasna, metoda je razotkriveno kao nadrilekarstvo i potom je opadala njena upotreba.[3]
Danas smo svedoci oživljavanja irigacije debelog creva zasnovane na nešto manje od starih lažnih tvrdnji i impresivne moći stečenih interesa. Čak i današnji stručnjaci za irigaciju debelog creva mogu samo dati teorije i anegdote u prilog tome. Čini se, dakle, neznanje u ovoj oblasti pokušava da slavi trijumf nad naukom.[3]
Hidroterapija debelog creva klasifikovana je kao pseudoterapija od strane Ministarstva zdravlja španske vlade na preporuku OMC opservatorije protiv pseudonauka, pseudoterapija, intruzizma i zdravstvenih sekti koja pripada Udruđenju medicinskoh organizacija Španije.[4][5]
U Sjedinjenim Američjim Državama, vladina agencija Uprave za hranu i lekove (FDA) reguliše proizvodnju opreme koja se koristi u ovoj tehnici, ali ne reguliše njenu upotrebu ili oralne dodatke koji se koriste. Isto tako, oni koji proizvode korišćene uređaje potvrđuju da im nije potrebna provera ili dokaz koji bi podržao njihovu korisnost. Sadržaj proizvoda takođe nije proveren niti testiran. FDA je izdala nekoliko izjava upozoravajući proizvođače i distributere da prekinu sa korišćenjem opreme i upotrebom lažnih tvrdnji o efikasnosti tehnike, njenoj bezbednosti jer kršekontrole kvaliteta.[6]
Suprotstavljeni stavovi[uredi | uredi izvor]
Hidroterapija debelog creva uživa široku popularnost među praktičarima alternativne medicine, iako se na njih gleda sa priličnom skepticizmom od strane konvencionalne medicinske zajednice. Iako zagovornici tvrde o značajnim zdravstvenim beneficijama, skeptici navode nedostatak dokaza o zdravstvenim prednostima i naglašavaju potencijal za štetne efekte. Ipak, istorijski gledano, postoje klinički izveštaji o efikasnosti i praktično nijedno istraživanje koje pobija ove izveštaje. Umesto toga, postojala je kampanja protiv preuveličanih tvrdnji nemedicinskih praktičara koja je rezultirala udaljavanjem od ovog oblika terapije bez ikakvih naučnih studija o efikasnosti.[7]
S obzirom na trenutnu popularnost hidroterapija debelog creva, važno je da se sprovedu takva istraživanja koja će zahtevati kvantitativnu procenu potencijalnih štetnih efekata. Iako postoji malo specifične literature o irigaciji debelog creva, pregled literature o srodnim procedurama kao što su klistir i sigmoidoskopija sugeriše da je rizik od ozbiljnih neželjenih efekata veoma nizak kada hidroterapiju debelog creva obavlja obučeno osoblje koristeći odgovarajuću opremu.[7]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Jakšić, Mirko. „Hidrokolon terapija - kolono terapija, ispiranje debelog creva”. Stetoskop.info (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-09-20.
- ^ a b „How Clean Should Your Colon Be?”. American Council on Science and Health (na jeziku: engleski). 2003-02-27. Pristupljeno 2023-09-20.
- ^ a b v Ernst, E. (1997). „Colonic irrigation and the theory of autointoxication: a triumph of ignorance over science”. Journal of Clinical Gastroenterology. 24 (4): 196—198. ISSN 0192-0790. PMID 9252839. doi:10.1097/00004836-199706000-00002.
- ^ „El Gobierno identifica 73 técnicas como pseudoterapia”. web.archive.org. 2019-03-31. Arhivirano iz originala 31. 03. 2019. g. Pristupljeno 2023-09-20.
- ^ „Sanidad elabora la lista de las pseudoterpias”. web.archive.org. 2019-04-02. Arhivirano iz originala 02. 04. 2019. g. Pristupljeno 2023-09-20.
- ^ kreidler, Marc (2010-08-04). „Gastrointestinal Quackery: Colonics, Laxatives, and More | Quackwatch” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-09-20.
- ^ a b Richards, Douglas G.; McMillin, David L.; Mein, Eric A.; Nelson, Carl D. (2006). „Colonic irrigations: a review of the historical controversy and the potential for adverse effects”. Journal of Alternative and Complementary Medicine (New York, N.Y.). 12 (4): 389—393. ISSN 1075-5535. PMID 16722789. doi:10.1089/acm.2006.12.389.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
