Selena Dukić
Selena Dukić | |
---|---|
Lični podaci | |
Puno ime | Selena Dukić |
Datum rođenja | 1910. |
Datum smrti | 1935. |
Zanimanje | Književnica i novinarka |
Selena Dukić (Rača, 1910 – Golnik, 1935) bila je srpska književnica, novinarka i književna kritičarka.
Biografija
[уреди | уреди извор]Rođena 1910. godine, Selena sa pet godina ostaje bez oca Uđila koji je kao kapetan srpske vojske poginuo tokom austrougarske ofanzive protiv Srbije. Dve godine kasnije, umire joj i majka, Milka Dukić (rođena Savić). Bila je drugo od troje dece i sa svojim bratom i sestrom ostaje da živi sa bakom. [1]
Prve pesme joj objavljuje Milorad Petrović Seljančica u „Beogradskom listu“ 1917. godine. Pesme govore o ratnom periodu sa vrlo zrelom emocijom za njene godine.
U Beogradu završava Trgovačku akademiju i karijeru započinje kao saradnik lista „Vreme“ 1927. godine. Tu se profiliše kao knjževni kritičar, pišući o književnosti i umetnosti. Dragan Aleksić će 1930. godine, govoreći o književnoj kritici u beogradskoj štampi, istaći „specijalan žanr i umešnost, kao i kvalitet stila i objektivnost odlične kritičarke g-ce Selene Dukić“.
U tom periodu Selena počinje da piše i priče, koje joj objavljuje Letopis Matice srpske, Vreme i Srpski književni glasnik. Tada upoznaje i velike srpske književnike poput Miroslava Krleže, Miloša Crnjanskog i Marka Ristića, kao i književnog kritičara Milana Bogdanovića sa kojim započinje ljubavnu vezu. Osamnaest godina stariji i oženjen, Bogdanović napušta svoju suprugu kako bi otpočeo život sa Selenom. Njihov zajednički dom u Beogradu postaje stecište okupljanja znamenitih beogradskih književnika. Zbog ovog skandala, Selena Dukić će se naći u žiži javnosti.[2]
U zabeleškama Dragana R. Aćimovića koji 1961. godine objavljuje „Sa Crnjanskim u Londonu“, pominje se sukob Crnjanskog i Bogdanovića oko „svinjarije sa Selenom Dukić“.[3]
1932. godine Selena postaje član redakcije lista „Politika“, a 1934. godine putuje u Jerusalim, odakle Politici šalje zapažene reportaže.
Bolest i smrt
[уреди | уреди извор]1935. godine Selena oboleva od tuberkoloze i odlazi u Sloveniju na lečenje. U proleće te godine vraća se u Beograd gde objavljuje anketu o pravu glasa za žene. Smatrala je da „žena, međutim, nije punopravni građanin zemlje, premda je s muškarcima izjednačena u svim dužnostima i odgovornostima.“
Ubrzo joj se stanje ponovo pogoršava i ona se vraća u sanatorijum u Golniku, gde i umire 1935. godine.
Odlukom Skupštine grada Beograda iz 2019. godine, jedna ulica na granici Mirijeva i Karaburme, nazvana je po Seleni Dukić.
Bibliografija
[уреди | уреди извор]Kratke priče
- Ja kao kći
- Građanska novela
- Trenutak kad sam bio antisemita
Romani
- Veliki i mali
2021. godine njena priča „Ja kao kći“ uvrštena je u zbirku priča „Nemiri između četiri zida“, koju je objavila izdavačka kuća Laguna sa tekstovima 25 zaboravljenih srpskih književnica. [4]
Reference
[уреди | уреди извор]- ^ Stjelja, Dr Ana (20. 08. 2020). „Sto deset godina od rođenja književnice i novinarke Selene Dukić”. Politika.
- ^ „Imenar beogradskih ulica”. 16. 6. 2020.
- ^ „Selena Dukić – prerano izgubljena srpska književnica”. Vox Feminae.
- ^ „Nemiri između četiri zida”. Laguna.