Džon Travolta

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Džon Travolta
Džon Travolta 2018.
Lični podaci
Puno imeDžon Džozef Travolta
Datum rođenja(1954-02-18)18. februar 1954. (70 god.)
Mesto rođenjaInglvud, Nju Džerzi, SAD
Zvanični veb-sajt
travolta.com
Veza do IMDb-a

Džon Džozef Travolta (engl. Jonathan Joseph Travolta; Inglvud, 18. februar 1954) američki je glumac i pevač.[1][2]

Travolta je stekao slavu tokom 1970-ih, glumeći u televizijskoj seriji Welcome Back, Kotter (1975–1979) i u glavnim ulogama u uspešnim filmovima Groznica subotnje večeri (1977) i Briljantin (1978). Njegova glumačka karijera bila je u opadanju tokom 1980-ih, ali doživeo je preporod tokom devedesetih ulogom u filmu Petparačke priče (1994), a od tada je glumio u filmovima poput Get Shorty (1995), Slomljena strela (1996), Ukradeno lice (1997), Šifra Sabljarka (2001), Be Cool (2005), Wild Hogs (2007), Lak za kosu (2007), Munja (2008) i Otmica u metrou 123 (2009).

Travolta je nominovan za nagradu Oskar za najboljeg glumca u glavnoj ulozi za glumu u filmovima Saturday Night Fever i Briljantin. Osvojio je svoj prvi i jedini Zlatni globus za najboljeg glavnog glumca u igranom filmu (mjuzikl ili komedija) za ulogu u filmu Get Shorty a nominovan je ukupno šest puta, poslednji put 2011. godine. Godine 2010. dobio je nagradu IIFA za izvanredna dostignuća u međunarodnoj kinematografiji.[3] Travolta je 2016. godine dobio svoju prvu nagradu Emi za udarne termine, kao producent prve sezone antologijske serije Američka krimi priča. Takođe je dobio dodatnu nominaciju za Emija i nominaciju za Zlatni globus za ulogu advokata Roberta Šapira u seriji.

Mladost[uredi | uredi izvor]

Travolta je najmlađi od šestero dece,[4] a rođen je[1] i odrastao u Inglvudu, u okrugu Bergen, Nju Džerzi. Njegov otac, Salvatore Travolta (novembar 1912 - maj 1995),[5] igrao je poluprofesionalno američki fudbal dok je radio kao vulkanizer.[1] Njegova majka, Helen Sesilija (rođena Berk, 18. januar 1912 – decembar 1978),[5] bila je glumica i pevačica koja je nastupala u radio-vokalnoj grupi The Sunshine Sisters, a glumila je i režirala pre nego što je postala srednjoškolski profesor drame i engleskog jezika.[6] Njegova braća i sestre Džoi, Elen, En, Margaret i Sem bili su inspirisani majčinom ljubavlju prema pozorištu, drami i glumi.[6] Njegov otac je bio američki Italijan druge generacije sa korenima u Godranu na Siciliji a njegova majka bila je Irkinja.[7][8] Odrastao je u irsko-američkom kvartu i izjavio je da je u njegovom domu preovladavala irska kultura.[9][10] Odgajan je kao katolik, ali je 1975. prešao u sajentologiju.[8][11] Travolta je pohađao srednju školu Dvajt Morou, ali je odustao od škole 1971. godine u 17 godini života.[12]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Početak karijere[uredi | uredi izvor]

Travolta kao Vini Barbarino u Ej-Bi-Sijevoj komediji Welcome Back Kotter, iz 1976. godine.

Nakon napuštanja srednje škole,[13] Travolta se preselio preko reke Hadson u Njujork siti i ostvario ulogu u turnejskoj kompaniji mjuzikla Grease i na Brodveju u Over Here!, pevajući pesmu Braće Šerman "Dream Drummin".[14][15] Potom se iz profesionalnih razloga preselio u Los Anđeles.

Travoltina prva ekranska uloga u Kaliforniji bila je uloga žrtve u seriji Emergency! (Sezona 2, epizoda 2), u septembru 1972. godine,[16] ali njegova prva značajna filmska uloga bila je uloga Bilija Nolana, nasilnika koji muči naslovni lik, koji je glumila Sisi Spejsek, u horor filmu Keri (1976).[17] Otprilike u isto vreme, on je dobio svoju ulogu kao Vini Barbarino u TV sitkomu Welcome Back, Kotter (1975–1979), u kojem se povremeno pojavljuje i njegova sestra Elen (kao majka Arnolda Horšeka).[18] Serija je emitovana na Ej-Bi-Siju.

Uspeh tokom 1970-ih[uredi | uredi izvor]

Travolta je izdao hit singl pod nazivom "Let Her In", koji je u julu 1976. godine dospeo na 10. mesto Bilbord hot 100 liste.[19][20][21] U narednih nekoliko godina glumio je u filmu The Boy in the Plastic Bubble i ostvario prve dve velike uloge: uloga Tonija Manera u Groznica subotnje večeri (1977) i Denija Zukoa u Briljantinu (1978).[6] Filmovi su bili među komercijalno najuspešnijim filmovima te decenije a Travolta je postao međunarodna zvezda.[22] Bio je nominovan za Oskara za najboljeg glumca za ulogu u filmu Saturday Night Fever,[23] kao jedan od najmlađih glumaca ikada nominovanih za Oskara za najboljeg glumca.[24] Njegova sestra En i majka pojavile su se u kratkim ulogama u filmu Groznica subotnje večeri a sestra En glumila je konobaricu u filmu Briljantin. Travolta je otpevao nekoliko pesama za potrebe filma Briljantin.[25] U 1980. godini Travolta je inspirisao kantri muziku širom zemlje koja je usledila nakon njegovog hit filma Urban Cowboy, u kom je glumio sa Debrom Vinger.[26]

Stagnacija[uredi | uredi izvor]

Travolta u 1983. godini.

Nakon Urban Cowboy, Travolta je glumio u filmovima koji su doživeli komercijalne i kritičke neuspehe, i došlo je do stagnacije u njegovoj glumačkoj karijeri. Neki od tih filmova su Two of a Kind (1983), romantična komedija u kojoj je glumio sa Olivijom Njuton-Džon, i Savršenost (1985), u kom je glumio sa Džejmi Li Kertis. Glumio je takođe u filmu Staying Alive (1983) nastavku filma Groznica subotnje večeri, za koji je naporno trenirao i smršao 10 kilograma,[27] film je bio finansijski uspešan, sa preko 65 miliona dolara zarade, iako je od strane kritičara loše ocenjen.

U to vreme Travolti su ponuđene, ali ih je odbio, vodeće uloge u filmovima Američki žigolo[28] i Oficir i džentlmen, obe je prihvatio Ričard Gir.[29]

Oživljenje karijere[uredi | uredi izvor]

Travolta u 1997. godini.

U 1989. godini, Travolta je glumio sa Kersti Ali u filmu Gle ko govori, koji je zaradio 297 miliona dolara što ga čini najuspešnijim njegovim filmom od Briljantina. Usledili su Gle ko govori 2 (1990) i Gle ko govori 3 (1993) ali tek nakon uloge Vinsenta Vege u Tarantinovom hit filmu Petparačke priče (1994), za koju je bio nominovan za Oskara, njegova karijera je krenula uzlaznom putanjom.[6][30][31] Film ga je prebacio na A-listu i bio je zatrpan ponudama. Značajne uloge koje su usledile nakon Petparačkih priča bile su uloga zelenaša u filmu Get Shorty (1995), korumpiranog pilota vazduhoplovnih snaga SAD u Slomljenoj streli, agenta FBI i teroriste u filmu Ukradeno lice (1997), očajnog pravnika u A Civil Action (1998), guvernera Džeka Stentona u Primary Colors (1998),[6] i vojnog istražitelja u filmu Generalova kći (1999).

2000–današnjica[uredi | uredi izvor]

U 2000. godini Travolta je glumio i koproducirao naučnofantastični film Bojno polje Zemlja, zasnovan na istoimenom romanu L. Rona Habarda, u kojem je glumio vođu grupe stranaca koji porobljava čovečanstvo u mračnoj budućnosti Zemlje . Film je za Travoltu bio projekat iz snova od objavljivanja knjige 1982. godine, kada ga je Habard lično kontaktirao kako bi pokušao da pomogne u snimanju filma.[32] Film je dobio negativne kritike i loše prošao na blagajnama.[33] Travolta je za ulogu u ovom filmu dobio i dve Zlatne maline.

Tokom 2000-ih Travolta je glumio u mnogim filmovima uključujući filmove Šifra Sabljarka (2001), Ladder 49 (2004), Be Cool (2005), Lonely Hearts (2006), Wild Hogs (2007), animirani film Munja (2008), u kom je dao glas naslovnom liku, Otmica u metrou 123 i Old Dogs (oba iz 2009).

U 2007. godini Travolta je glumio Ednu Ternblad u rimejku Lak za kosu, njegovom prvom mjuziklu od Briljantina.[34]

Od 2010. godine Travolta uglavnom glumi u akcionim filmovima i trilerima. U 2016. godini vratio se na TV ekrane u prvoj sezoni antologijske serije American Crime Story, u kojoj je glumio advokata Roberta Šapira.[35]

Lični život[uredi | uredi izvor]

Travolta pleše sa Dajanom, princezom od Velsa, u Beloj kući, 9. novembra 1985. godine. HAljina koju je nosila postala je poznata kao "Travoltina haljina."

Travolta je bio u vezi s glumicom Dijanom Hajlend, koju je upoznao dok je snimao film The Boy in the Plastic Bubble. Bili su u vezi do njene smrti 27. marta 1977. godine.

Travolta se oženio sa glumicom Keli Preston u 1991. godini, i kupio kuću i Islesborou, Mejn.[36] Par je imao sina Džeta (umro 2009. godine). Njihova ćerka Ela Blu rođena je 2000. godine, a treće dete, sin Bendžamin rođen je 2010. godine na Floridi.[37] Travolta i Preston redovno su prisustvovali bračnom savetovanju, Travolta je izjavio da je terapija pomogla u braku.[38]

Travolta i njegova supruga Keli Preston na Kanskom festivalu 2014. godine.

U maju 1991. godine magazin Tajm objavio je naslovnu priču pod naslovom Vreli kult pohlepe i moći. U članku je bivši izvršni direktor Sajentološke crkve Vilijam Frenks tvrdio da je Travolta bio oprezan da napusti veru jer se plašio da će crkva objaviti detaljna otkrića o njegovom privatnom životu, koja su uključivala i homoseksualno ponašanje.[39] Ove su tvrdnje Frenks i drugi defetisti sajentologije ponovili u knjizi Lorensa Rajta iz 2013. godine Going Clear: Scientology, Hollywood, and the Prison of Belief, a bivši crkveni službenik Marti Ratban tvrdio je da je nekoliko puta sarađivao sa Travoltinim advokatima kako bi porekao navode o Travoltinoj homoseksualnosti iz štampe i oborio optužbe protiv zvezde.[40][41]

Travolta je podržao demokratsku kandidatkinju Hilari Klinton na izborima za američkog predsednika 2016. godine.[42]

Gubitak sina[uredi | uredi izvor]

Travoltin sin Džet je umro 2. januara 2009. godine u 16-oj godini života, dok je bio na božićnom odmoru na Bahamima.[43][44] Izdata je potvrda o smrti od strane bahamskih doktora koji su uzrok smrti pripisala epileptičkom napadu.[45] Džet, koji je imao istoriju napada, navodno je bolovao od Kavasakijeve bolesti od druge godine života.[46][47] Travolta je potvrdio spekulacije da je njegov sin imao autizam i da je imao redovne napade i odmah je dao javnu izjavu dok nakon svedočenja u parnici protiv višemilionske iznude u zaveri protiv njega u vezi sa smrću njegovog sina.[48] Nakon pobede na sudu, Travolta je odustao da tuži zaverenike i zahvalio se svojoj najbližoj porodici i sajentologiji jer su mu pomogli da preživi smrt svog sina i da nastavi dalje sa filmskom karijerom.[49][50][51] U znak sećanja na svog sina, Travolta je osnovao Džet Travolta fondaciju, neprofitnu organizaciju za pomoć deci sa posebnim potrebama.[52]

Religija[uredi | uredi izvor]

Travolta je prihvatio sajentologiju 1975. godine kada mu je uručena knjiga Dijanetika dok je snimao film Đavolja kiša u Durango, Meksiko.[53] Nakon zemljotresa na Haitiju 2010., pridružujući se drugim slavnim ličnostima u akciji prikupljanja pomoći, Travolta je navodno poslao svoj Boing 707 pun zaliha, lekara i sajentološku misiju volontera u područje katastrofe.[54]

Pilot[uredi | uredi izvor]

Travolta 2002. godine, u pilotskoj kabini svog Boinga 707.

Travolta je privatno i pilot[55][56] i poseduje četiri aviona. Posedovao je i Boing 707-138B (Ex-VH-EBM) koji je 2017. godine donirao Društvu za restauraciju istorijskih vazduhoplova (HARS) kod Vulongonga u Australiji, i očekuje se da će leteti u Australiju u novembru 2019. godine.Šablon:Update inline span[57] Travolta planira da bude u avionu kad avion doleti do Regionalne aerodroma Iljavara, gde je sedište HARS-a, ali neće mu dozvoliti da leti, jer će avion biti registrovan kao australijski.[57] Avion 707 nosi staro obeležje Kvantasa, a Travolta je bio zvanični ambasador dobre volje za aviokompaniju gde god je leteo.[58] Travolta je svoj 707 nazvao "Džet Kliper Ela", u čast svoje dece. "Kliper" u imenu predstavlja kompaniju Pan amerikan, koja je tu reč koristila u imenima svojih letelica.[59]

Njegovo imanje u Okali, smešteno je na aerodromu Grejstoun sa sopstvenom pistom i kolovozom do njegove kuće, sa dve zgrade za natkriveni pristup avionima.[55][60]

Travolta je 24. novembra 1992. noću upravljao svojim Gulfstream N728T kada je doživeo totalni kvar električnog sistema, dok je leteo po pravilima o instrumentalnom letenju prema Nacionalnom aerodromu u Vašingtonu. Tokom hitnog sletanja, umalo se sudario u vazduhu sa Boingom 727, događaj koji je pripisao rizičnoj odluci kontrolora vazdušnog saobraćaja.[61]

Travolta je uvršten u Žive legende vazduhoplovstva 2007. godine i delovao je kao zvanični ambasador događaja.[62]

Dana 13. septembra 2010. godine, tokom prve epizode poslednje sezone svog talk šoua, Opra Vinfri najavila je da će celokupnu studijsku publiku povesti na osmodnevno putovanje u Australiju, uz plaćanje svih troškova, sa Travoltom kao pilotom aviona za putovanje. On je pomagao Vinfrijevoj da isplanira putovanje duže od godinu dana.[63]

Autor je knjige Propeller One-Way Night Coach, priči o prvom letu jednog dečaka.t.[64]

Navodi o seksualnom napadu[uredi | uredi izvor]

U maju 2012. anonimni maser je podneo tužbu protiv Travolte pozivajući se na tvrdnje o seksualnom napadu i povredama. Travoltin advokat rekao je da su optužbe "potpuna fikcija i izmišljotina" i da neko želi 15 minuta njegove slave. Travoltin advokat takođe je izjavio da će njegov klijent biti u stanju da dokaže da nije bio u Kaliforniji na dotični dan i tvrdio je da će Travolta „tužiti advokata i tužioca zbog zlonamernog gonjenja“ nakon što slučaj odbace.[65] Kasnije se drugi tužilac pridružio tužbi iznoseći slične tvrdnje.[66][67] Obe tužbe su odbačene bez prava na žalbu.[68]

Dana 27. septembra 2012. godine sudija Višeg suda u Los Anđelesu Malkolm Mekij odbacio je tužbu za klevetu protiv Travolte i njegovog advokata Martija Singera, koju je podneo pisac Robert Rendolf, jer je otkrio da je pismo, koje je Singer napisao kao odgovor na navode iz Rendolfove knjige, zaštićeno slobodnim govorom.[69]

U septembru 2014. godine Travolta je negirao tvrdnje svog bivšeg pilota Daglasa Goterba iz januara 2014. godine da su njih dvojica imali seksualne odnose tokom šestogodišnjeg perioda u kojem je Goterb radio za Travoltinu aviokompaniju, Alto.[70]

Filmografija[uredi | uredi izvor]

Uloge Džona Travolte
Godina
Srpski naziv
Izvorni naziv
Uloga
Napomena
1975. The Tenth Level
1975. The Devil's Rain Deni
1976. The Boy in the Plastic Bubble Tod Lubič
1976. Keri Carrie Bili Nolan
1977. Groznica subotnje večeri Saturday Night Fever Toni Manero
1978. Moment by Moment Strip Harison
1978. Briljantin Grease Deni Zuko
1980. Urban Cowboy Baford „Bad“ Juan Dejvis
1981. Blow Out Džek Teri
1983. Staying Alive Toni Manero
1983. Two of a Kind Zak
1985. Perfect Adam Lorens
1989. Look Who's Talking James Ubriacco
1989. The Experts Trevis
1990. Look Who's Talking Too James Ubriacco
1991. Shout Džek Kejb
1991. Eyes of an Angel Bobi
1992. Boris and Natasha: The Movie sebe
1993. Look Who's Talking Now James Ubriacco
1994. Petparačke priče Pulp Fiction Vinsent Vega
1995. Get Shorty Čil Palmer
1995. White Man's Burden Luis Pinok
1996. Majkl Michael Majkl
1996. Fenomen Phenomenon Džordž Mali
1996. Orientation: A Scientology Information Film sebe
1996. Slomljena strela Broken Arrow major Vik „Dik“ Dikins
1997. Off the Menu: The Last Days of Chasen's sebe
1997. Mad City Sem Bejli
1997. Ukradeno lice Face/Off Šon Arčer/Kastor Troj
1997. She's So Lovely Džoi
1998. A Civil Action Jan Schlichtmann
1998. Tanka crvena linija The Thin Red Line brigadni general Kvintard
1998. Junket Whore sebe
1998. Primary Colors guverner Džek Stenton
1999. Generalova kći The General's Daughter Warr. Off. Pol Brener/narednik Frenk Vajt
1999. Our Friend, Martin Kajlov otac
2000. Welcome to Hollywood sebe
2000. Lucky Numbers Ras Ričards
2000. Bojno polje Zemlja Battlefield Earth Terl
2001. Slučajni svedok Domestic Disturbance Frenk Morison
2001. Šifra Sabljarka Swordfish Gabrijel Šir
2002. Austin Powers in Goldmember „Ostinpusi“ Johan van der Smut /Goldmember
2003. Basic Hardi
2004. Ladder 49 kapetan Majk Kenedi
2004. A Love Song for Bobby Long Bobi Long
2004. Panišer The Punisher Hauard Sejnt
2005. Magnificent Desolation: Walking on the Moon 3D sebe
2005. Be Cool Čil Palmer
2006. Lonely Hearts Elemer K. Robinson
2007. Wild Hogs Vudi Stivens
2007. Lak za kosu Hairspray Edna Ternblad
2008. Munja Bolt Munja (glas)
2013. Sezona ubijanja Killing Season Emil Kovač

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v „John Travolta Biography (1954–)”. FilmReference.com. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  2. ^ „Monitor”. Entertainment Weekly (1247). 22. 2. 2013. str. 32. 
  3. ^ „IIFA 2014: John Travolta, Kevin Spacey star in 'Bollywood Oscars' – NDTV Movies”. 28. 4. 2014. Arhivirano iz originala 16. 10. 2015. g. Pristupljeno 01. 10. 2019. 
  4. ^ Pearce, Garth (15. 7. 2007). „On the move: John Travolta”. Times Online. London. Pristupljeno 17. 7. 2007. 
  5. ^ a b „Social Security Death Index”. Ssdi.rootsweb.ancestry.com. Arhivirano iz originala 09. 12. 2011. g. Pristupljeno 14. 5. 2011. 
  6. ^ a b v g d Stated on Inside the Actors Studio, 2003
  7. ^ „Begorrah!! Travolta's Irish...”. Showbiz Ireland. 7. 1. 2007. Pristupljeno 17. 7. 2007. 
  8. ^ a b Flynn, Gaynor (28. 2. 2010). „The resurrection man”. The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 9. 9. 2010. 
  9. ^ „Celebetty: John Travolta”. BeatBoxBetty.com. 2000. Arhivirano iz originala 9. 8. 2007. g. Pristupljeno 17. 7. 2007. 
  10. ^ Grant, Meg (februar 2005). „Night Moves”. Reader's Digest. Arhivirano iz originala 11. 12. 2008. g. Pristupljeno 17. 7. 2007. 
  11. ^ „The Big Question: John Travolta”. "THE BIG QUESTION" BBC1. 28. 1. 2004. Arhivirano iz originala 6. 10. 2007. g. Pristupljeno 17. 7. 2007. 
  12. ^ Reeves, Michael. "Travolta recalls lonely high schooldays", The StarPhoenix, September 28, 1978. Accessed June 12, 2011. "As far as academics were concerned, John was not the best student at Dwight Morrow High School. He confesses that 'I was only an average student.'"
  13. ^ „Q&A: John Travolta”. Sports Illustrated. 28. 2. 2007. Arhivirano iz originala 10. 3. 2007. g. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  14. ^ „Masterworks & Playbill Debut 2 Editors' Choice Compilations”. Baltimore.broadwayworld.com. 11. 3. 2007. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  15. ^ Collins, Nancy (18. 8. 1983). „Sex and the Single Star: John Travolta”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 05. 05. 2009. g. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  16. ^ „The Quintessential Tarot Tina: What's on the Cards for Star John Travolta”. The People (London, England). Questia Online Library. 3. 7. 2005. Pristupljeno 26. 8. 2009. [mrtva veza]
  17. ^ Mcelroy, Steven (8. 7. 2006). „What's on Tonight”. New York Times. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  18. ^ „A Sister's Inspiration – John Travolta Followed Ellen's Lead into Acting”. The Spokesman-Review. 7. 7. 1996. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  19. ^ Let Her In – John Travolta[mrtva veza] Billboard.com. retrieved: 24.08.2012
  20. ^ Blank, Ed (28. 3. 2003). „John Travolta talks about his past, his present and his destiny in Hollywood”. Pittsburgh Tribune-Review. Pristupljeno 26. 8. 2009. [mrtva veza]
  21. ^ „Then & Now: 10 Best Teen Idols of All Time”. FOXNews.com. 1. 1. 2009. Arhivirano iz originala 29. 4. 2009. g. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  22. ^ White, Jim (17. 10. 1994). „Look who's acting: Staying Alive was dire. Perfect was anything but. Now, courtesy of Tarantino's Pulp Fiction, Travolta is back.”. The Independent. London. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  23. ^ DiOrio, Carl (14. 12. 1977). „Saturday Night Fever”. Variety. Pristupljeno 26. 8. 2009. [mrtva veza]
  24. ^ Karger, Dave (27. 4. 2007). „Spotlight on Ryan Gosling”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 13. 10. 2012. g. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  25. ^ „Travolta, R.E.M., Moby, Danzig Make Movie/Music Crossovers”. Mtv.com. 17. 7. 1997. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  26. ^ „John Travolta”. MTV. 18. 2. 1954. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  27. ^ Farber, Stephan (10. 7. 1983). „'Staying Alive' Revives Travolta”. The New York Times. The New York Times. 
  28. ^ Jackson, Kevin (6. 2. 1996). „High-concept high roller”. The Independent. London. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  29. ^ „John Travolta goes the whole Hog with his new hit movie”. The Independent. London. 6. 4. 2007. Arhivirano iz originala 13. 11. 2010. g. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  30. ^ Lasalle, Mick (15. 10. 1995). „Making Movies With the Mob / John Travolta stars as gangster producer in Elmore Leonard's 'Get Shorty'”. Sfgate.com. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  31. ^ James, Caryn (2. 12. 2004). „CRITIC'S NOTEBOOK; As Praise Flows, Travolta Awaits His 3rd Comeback”. New York Times. Pristupljeno 26. 8. 2009. 
  32. ^ Staff (12. 4. 2006). „Science Friction”. Herald Sun. Australia. 
  33. ^ Džon Travolta na sajtu Rotten Tomatoes (jezik: engleski)
  34. ^ „Travolta on becoming a woman, interview with stv/movies, June 2007”. Arhivirano iz originala 19. 12. 2007. g. Pristupljeno 26. 4. 2017.  stv.tv
  35. ^ Ryan, Maureen (10. 2. 2016). „In His High-Profile Return to TV, John Travolta Gets Noticed”. Pristupljeno 8. 4. 2016. 
  36. ^ Tour John Travolta and Kelly Preston's Shingle Style Home in Maine | Architectural Digest Retrieved 27.04.2017.
  37. ^ „John Travolta and Kelly Preston Welcome Son Benjamin”. People.com. 24. 11. 2010. Arhivirano iz originala 29. 11. 2010. g. Pristupljeno 24. 11. 2010. 
  38. ^ Linton, Marilyn (10. 2. 2009). „Therapy can keep it real when the honeymoon is over”. London Free Press. Pristupljeno 12. 2. 2009.  [mrtva veza]
  39. ^ Behar, Richard (6. 5. 1991). „The Thriving Cult of Greed and Power”. Tajm. Pristupljeno 24. 2. 2015. 
  40. ^ Wright, Lawrence (2013). Going Clear: Scientology, Hollywood, and the Prison of Belief. Vintage Books, A Division of Random House. str. 199, 383. ISBN 978-0307745309. 
  41. ^ Yahr, Emily (30. 3. 2015). „How Scientology controls John Travolta and Tom Cruise, according to 'Going Clear'”. Washington Post. Pristupljeno 1. 11. 2017. 
  42. ^ Emery, D. The Wrap 6.08.2015.
  43. ^ „Jett Travolta, son of actors, dies at 16”. CNN. 2. 1. 2009. Pristupljeno 2. 1. 2009. 
  44. ^ „John Travolta's teenage son dies”. BBC News Online. BBC. 2. 1. 2009. Pristupljeno 2. 1. 2009. 
  45. ^ „Death Certificate: John Travolta's Son Died of a Seizure”. ABC News. 5. 1. 2009. Pristupljeno 5. 1. 2009. 
  46. ^ „John Travolta's 16-Year-Old Son Dies”. Pipl. 2. 1. 2009. Pristupljeno 4. 1. 2009. 
  47. ^ Errico, Marcus (2. 1. 2009). „John Travolta's Son Jett Dead at 16”. E! Online. Pristupljeno 2. 1. 2009. 
  48. ^ Abraham, Mary Rose (23. 9. 2009). „From John Travolta: I Ran Down the Stairs To Help My Son”. ABC News. Pristupljeno 23. 9. 2009. 
  49. ^ Usborne, David (23. 10. 2009). „Judge declares mistrial in Travolta extortion case”. The Independent. London. Pristupljeno 28. 6. 2011. 
  50. ^ Allen, Nick (6. 9. 2010). „John Travolta to drop charges in extortion case”. The Telegraph. London. Pristupljeno 28. 6. 2011. 
  51. ^ „John Travolta: Scientology Helped Me Heal”. huffingtonpost.com. 28. 1. 2010. Pristupljeno 13. 6. 2011. 
  52. ^ „The Jett Travolta Foundation”. jett-travolta-foundation.org. Arhivirano iz originala 25. 09. 2015. g. Pristupljeno 8. 8. 2017. 
  53. ^ „Successes of Scientology”. Church of Scientology International. maj 2007. Pristupljeno 21. 5. 2007. 
  54. ^ „John Travolta's mercy flight to Haiti”. Douglas Hyde – CNN Entertainment Producer. 25. 1. 2010. Arhivirano iz originala 27. 01. 2010. g. Pristupljeno 26. 1. 2010. 
  55. ^ a b Stibbe, Matthew (26. 9. 2011). „John Travolta's Florida Fly-in Home”. Forbes. 
  56. ^ FAA Airmen Certification Database of September 1, 2014, lists Travolta as ID A1927078, with private pilot licence ratings P/ASEL (Private Airplane Single Engine Land), P/AMEL (Private Airplane Multi-Engine Land), P/INSTA (Private Instrument Airplane), and eight aircraft: P/B-707 (Boeing 707), P/B-720 (Boeing 720), P/CE-500 (Cessna 500), P/CL-600 (Bombardier Challenger 600), P/EA-500S (Eclipse 500), P/G-1159 (Gulfstream II), P/HS-125 (British Aerospace 125), P/LR-JET (Learjet).
  57. ^ a b Huntsdale, Justin (27. 6. 2019). „John Travolta's luxury Boeing 707 cleared for November relocation to Wollongong”. Australian Broadcasting Corporation. Pristupljeno 27. 6. 2019. 
  58. ^ „John Travolta Qantas Ambassador-at-large”. Qantas – Ambassadors. Qantas airlines official website. Pristupljeno 20. 3. 2014. 
  59. ^ „John Travolta's Boeing 707 at Flightstory.net – Aviation Blog”. blog.flightstory.net. Pristupljeno 27. 5. 2017. 
  60. ^ Kelly Preston showed a picture of this on the August 29, 2007, episode of Late Night with Conan O'Brien.
  61. ^ „Travolta Lucky To Live Through Incident – Orlando Sentinel”. Articles.orlandosentinel.com. 27. 3. 1995. Arhivirano iz originala 02. 10. 2012. g. Pristupljeno 27. 4. 2012. 
  62. ^ Forgione, Mary (15. 1. 2015). „John Travolta to host show honoring 'Living Legends' of flight”. LA Times. Pristupljeno 1. 5. 2015. 
  63. ^ Clark, Ally (13. 9. 2010). „Oprah Taking Audience Down Under, with Travolta at Controls”. NBC Chicago. Pristupljeno 14. 9. 2010. 
  64. ^ Travolta, John (oktobar 1997). Propeller One-Way Night Coach. Warner Books. ISBN 978-0446522571. 
  65. ^ „John Travolta Sued for Assault and Sexual Battery by Masseur, Actor's Rep Calls Claim a "Baseless Lie"”. E! Online. 7. 5. 2012. Pristupljeno 7. 5. 2012. 
  66. ^ „John Travolta fights back as two masseurs allege sexual harassment – Chicago Sun-Times”. Suntimes.com. Pristupljeno 9. 5. 2012. 
  67. ^ „BBC News – John Travolta faces more masseur abuse claims”. Bbc.co.uk. 9. 5. 2012. Pristupljeno 9. 5. 2012. 
  68. ^ „Second masseur drops John Travolta lawsuit”. The Daily Telegraph. London. 17. 5. 2012. 
  69. ^ Matthews, KJ. „Lawsuit against John Travolta dismissed, again”. CNN. Pristupljeno 28. 9. 2012. 
  70. ^ Selby, Jenn (16. 9. 2014). „John Travolta addresses former pilot's gay romance allegations publicly for the first time”. The Independent. London. 

Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Џон_Траволта&oldid=27739321”