Gornja Bitinja
Gornja Bitinja | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Kosovski |
| Opština | Štrpce |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 42° 16′ 21″ S; 21° 01′ 47″ I / 42.2725° S; 21.0297° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 1087 m |
.svg)  Gornja Bitinja Gornja Bitinja na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 0290 |
| Registarska oznaka | UR |
Gornja Bitinja (alb. Bitia e Epërme) je naselje u opštini Štrpce na Kosovu i Metohiji. Atar naselja se nalazi na teritoriji katastarske opštine Gornja Bitinja površine 934 ha.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Selo se prvi put pominje u otomanskom popisu uz 1455. godine kao veliko naselje sa 47 srpskih kuća i dva seoska popa. U selu se nalazila stara crkva posvećena Svetom Đorđu. Prema očuvanom delu zapisa u apsidi, ktitorka je bila izvesna Jelena. U podu crkve su ostale dve mermerne ploče sa klesanim ornamentima i kraćim zapisom, koje podsećaju na ploče mozaičkog poda crkve kralja Milutina u Hilandaru. Na ostacima ove crkve je 1920. godine izgrađen novi hram. U crkvi Svetog Đorđa je najverovatnije bilo sačuvano poznato Prizrensko jevanđelje na pergamentu iz XIII veka sa 36 minijatura. Narodna biblioteka u Beogradu je otkupila ovo jevanđelje od skopskog antikvara Hadži Jordana, koji ga je pronašao. Prilikom nemačkog bombardovanja Beograda 6. aprila 1941. godine, jevanđelje je izgorelo u velikom požaru.
U mestu se nalazi stara kamena ploča iz XIV veka u koju je kasnije (1592) uklesan natpis.[1]
Ivan Jastrebov o ovom selu piše da je celo naseljeno Arnautima izuzev jedne mahale po nazivu Popovci, koja je bliža selu Donja Bitinja. Tu su od pamtiveka živeli popovi za celu Sirinićku župu. Jastrebov je zatekao živog popa Uroša, stogodišnjeg starca koji mu se hvalio da je, iako nepismen, umeo u Siriniću da podrži pravoslavlje i bio je zadovoljan što tada u Siriniću ima i drugih popova. U arnautskom delu sela, nedaleko od sela, na brdu s desne strane puta prema severu za selo Sušiće, videla se crkva Sv. Đorđa koja tada još nije sasvim propala. Citira i natpis iz crkve. Nedaleko od crkve je kameni natpis iz kojeg se vidi da je ovde crkva imala svoj mlin, njivu i livadu krajem 16. stoleća (7100. - 1592. g.)). [2]
Poreklo stanovništva po rodovima[uredi | uredi izvor]
Srpski rodovi:
- Simanovci (6 kuća, sv. Toma), doseljeni sredinom XVIII veka od Gusinja u Crnoj Gori.
- Popovići (18 kuća, sv. Dimitrije). Starinom su iz Crne Gore, odakle su se iselili u Metohiju u selo Mušutište, pa su se odatle, krajem XVIII veka, preselili u sirinićko selo Berevce. Neki su ostali tamo, a neki se odmah preselili u Gornju Bitinju.
Albanski rodovi:
- Kačiki (18 kuća), doseljeni iz severne Albanije, iz fisa Sopa, u drugoj polovini XVIII veka.
- Matoš (9 kuća), preseljeni oko 1830. godine iz sela Koštanjeva, pripadaju fisu Sopa. Starinom su iz severne Albanije.
Demografija[uredi | uredi izvor]
| Godina | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Stanovništvo | 484 | 525 | 522 | 550 | 568 | 602 | 329 |
 |
Etnički sastav[uredi | uredi izvor]
| Nacionalnost | broj | % |
| Albanci | 20-40 | 12,7 |
| Srbi[4] | 286 | 87,3 |
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Kamena ploča sa natpisom — Spomenici kulture u Srbiji”. SANU.
- ^ Jastrebov, Ivan (2018). Stara Srbija i Albanija, pp. 217. Beograd: Službeni glasnik.
- ^ Podaci: „Naselja“ (dr. A. Urošević: Šarplaninska Župa Sirinić
- ^ Etnički sastav stanovništva Kosova i Metohije 2011. godine pop-stat.mashke.org (jezik: albanski)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
.jpg)
