Milan Vukos
| Milan Vukos | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 27. januar 1932. |
| Mesto rođenja | Kragujevac, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 15. februar 2016. (84 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Porodica | |
| Supružnik | Stevanka Češljarov |
| Politička karijera | |
| Politička stranka | KPJ, od 1949. |
Milan Vukos (Kragujevac, 27. januar 1932 - Beograd, 15. februar 2016), bio je jugoslovenski društveno-politički radnik, dugogodišnji direktor Televizije Beograd, potpredsednik Skupštine grada Beograda u vreme Branka Pešića i ambasador SFRJ u Venecueli. Pored toga, bio je i glavni i odgovorni urednik kultnog lista Student i jedan od osnivača najznačajnijih manifestacija kulture u Beogradu, BITEF-a, BEMUS-a, FEST-a i Radosti Evrope.
Na inicijativu Skupštine Grada Beograda, 2021. godine dobija ulicu u Beogradu, na teritoriji opštine Zvezdara.
U maju 2021. godine u okviru edicije Festovih 50, Biblioteka grada Beograda izdaje knjigu "Ulica Milana Vukosa - Spomenar" čiji je urednik čuveni reditelj Aleksandar Mandić.[1]
Zbirka Milana Vukosa nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Milan Vukos rođen je u Kragujevcu 27. januara 1932. godine, gde je završio Kragujevačku gimnaziju. Već u svojim srednjoškolskim danima počinje da se bavi politikom i godine 1949. postaje član SKJ. Prve političke aktivnosti bile su brojne radne akcije, nakon čega postaje organizacioni sekretar Gradskog komiteta Narodne omladine u Kragujevcu.
U Beograd odlazi 1951. godine i upisuje jugoslovensku književnost na Filozofskom fakultetu. Tokom studija je bio sekretar Fakultetskog, a potom i Univerzitetskog komiteta SKS. Nakon završenih studija, radio je kao glavni i odgovorni urednik lista Student, a bio je i predsedik Saveza studenata Beogradskog univerziteta i predsednik Filmskog fonda koji je davao novac za nove filmove.
Od 1959. godine bio je predsednik Komisije za idejno-politički rad Glavnog odbora SSRJ, a 1963. godine postaće i najmlađi sekretar za kulturu SR Srbije u to vreme, a zatim i potpredsednik gradske vlade zadužen za kulturu u vreme Branka Pešića. Tokom ovog perioda, uticao je na donošenje Zakona o bibliotekama Srbije iz 1965. godine, kojim se Narodnoj biblioteci, kao centralnoj matičnoj biblioteci u Srbiji, dodeljuje posebno mesto na Svetosavskom platou i važne funkcije.[2] Pomogao je u osnivanju značajnih kulturnih manifestacija poput BITEF-a, BEMUS-a, FEST-a i Radosti Evrope.[3][4] Mnogi glumci i književnici dobili su tada stanove, a slikari ateljee. Pokretač je dodele Oktobarske nagrade.
Od 1972. do 1985. godine bio je direktor Radio-televizije Beograd, u periodu često nazivanom „Zlatno doba televizije".[3][5] Godine 1980. otvara Centar u Košutnjaku, prvi TV dom RTB-a.
Nakon toga imenovan je za ambasadora SFRJ u Venecueli i za to vreme doveo je dva predsednika te države u posetu, a dva ministra spoljnih poslova Jugoslavije, posetila su Venecuelu. Po povratku iz Venecuele, 1990. godine, formalno je bio zaposlen u RTS-u, gde je ostao do penzionisanja.
Preminuo je 15. februara 2016. godine i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.[5]
Zbirka Milana Vukosa[uredi | uredi izvor]
Milanova supruga, Stevanka Češljarov, novinarka RTS-a, 2018. godinne formirala je Zbirku Milana Vukosa u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu. Zbirka sadrži brojne fotografije, nagrade, predmete i knjige iz biblioteke Milana Vukosa.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ https://www.fest.rs/vesti/odrzane-promocije-knjiga-fest-zavestanje-od
- ^ „Nastajanje i razvoj biblioteke”. www.nb.rs. Pristupljeno 2020-07-06.
- ^ a b Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Preminuo Milan Vukos”. www.rts.rs. Pristupljeno 2020-07-06.
- ^ „PressReader.com - Your favorite newspapers and magazines.”. www.pressreader.com. Pristupljeno 2020-07-06.
- ^ a b Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Komemoracija povodom smrti Milana Vukosa”. www.rts.rs. Pristupljeno 2020-07-06.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd: Hronometar. 1970.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
