Nebojša Medojević

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nebojša Medojević
Lični podaci
Datum rođenja(1966-07-13)13. jul 1966. (57 god.)
Mesto rođenjaPljevlja, (FNRJ)
DržavljanstvoCrna Gora
NarodnostCrnogorac
Religijapravoslavni hrišćanin (SPC)
Politička karijera
Politička
stranka		Pokret za promjene (od 2006)
Socijaldemokratska partija Crne Gore (do 1999)
Savez komunista Crne Gore (do 1989)
Predsjednik Pokreta za promjene
2006 — danas.

Nebojša Medojević (Pljevlja, 13. jul 1966) crnogorski je političar. Bivši je poslanik u Skupštini Crne Gore i jedan od bivših lidera DF-a.

Predsjednik je Pokreta za promjene (PZP) od osnivanja stranke 2006. godine. Jedan je od osnivača političke koalicije Demokratski front (2012). Prethodno je bio jedan od čelnih ljudi u ekspertskoj NVO pod nazivom Grupa za promjene (2002-2006), a ranije je bio funkcioner Socijaldemokratske partije Crne Gore (do 1999. godine). Bio je protivnik državnog zajedništva Crne Gore i Srbije. Još kao član SDP zalagao se za istupanje Crne Gore iz sastava tadašnje Savezne Republike Jugoslavije (1992-2003), a iste stavove je nastavio da zastupa i kasnije, zalažući se za istupanje Crne Gore iz sastava Državne zajednice Srbije i Crne Gore (2003-2006). Na referendumu o državnom statusu Crne Gore koji je održan 2006. godine, glasao je za nezavisnost. Odigrao je ključnu ulogu prilikom donošenja novog Ustava Crne Gore (2007), kada je na čelu poslaničke grupe PZP obezbedio neophodnu većinu za usvajanje spornih rješenja po kojima je srpskom narodu u Crnoj Gori uskraćeno priznanje konstitutivnosti, dok je srpski jezik izgubio dotadašnji status službenog jezika, u korist crnogorskog jezika. Počevši od 2006. godine, obavljao je funkciju poslanika u Skupštini Crne Gore u svim mandatima.[1]

Izjašnjava se kao Crnogorac po nacionalnosti i govori crnogorskim jezikom.[2]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Raniji simbol Socijaldemokratske partije Crne Gore, čiji je član bio i Nebojša Medojević (do 1999. godine)

Medojević je 1991. godine diplomirao na Elektrotehničkom fakultetu u Podgorici, ali kasnija interesovanja su ga odvela ka proučavanju ekonomskih kretanja. Političku karijeru je započeo za vrijeme studija, kao član Saveza komunista Crne Gore. Nakon uvođenja višestranačkog sistema, priključio se opozicionoj Socijaldemokratskoj partiji Crne Gore (SDP), čiji je član bio sve do 1999. godine. Već u to vrijeme, Medojević se kao funkcioner suverenističke SDP izjašnjavao protiv očuvanja državnog zajedništva Crne Gore i Srbije, zalažući se za istupanje Crne Gore iz sastava tadašnje Savezne Republike Jugoslavije (1992-2003). Iste stavove je zastupao i kao član ekspertske NVO "G17" (2001), a potom i kao jedan od čelnih ljudi u ekspertskoj NVO Grupa za promjene (GZP), koja je osnovana 2002. godine.[3]

Referendum i osnivanje PZP[uredi | uredi izvor]

Kao jedan od čelnih ljudi u Grupi za promjene (GZP), koja se bavila praćenjem procesa demokratizacije, Medojević je u razdoblju od 2002. do 2006. godine postao poznat široj javnosti, stekavši znatnu popularnost. Iako se i sam zalagao za nezavisnost Crne Gore, često je kritikovao politiku vladajuće Demokratske partije socijalista Crne Gore (DPS) smatrajući da režim Mila Đukanovića koristi ideju o obnovi nezavisnosti prvenstveno za učvršćivanje svoje vlasti i odlaganje neophodnih reformi. Krajem 2005. i početkom 2006. godine, Medojević je u ime rukovodstva GZP stupio u pregovore sa rukovodstvom najveće opozicione stranke, unionističke Socijalističke narodne partije Crne Gore (SNP) radi zajedničke borbe protiv vladajućeg režima, u okviru široke opozicione koalicije koju je trebalo osnovati pod nazivom Demokratska alternativa. Iako su razgovori doveli do izvesnog približavanja, do stvaranja pomenute opozicione koalicije ipak nije došlo.[4][5][6]

U vrijeme kampanje, uoči referenduma o državnom statusu Crne Gore (2006), Medojevićeva Grupa za promjene nije podržala opstanak Državne zajednice Srbije i Crne Gore, već je zvanično zauzela "neutralan" stav.[7] Međutim, Medojević je u više navrata javno saopštio da će na referendumu glasati za nezavisnost, naglašavajući da se njegova vizija nezavisne Crne Gore znatno razlikuje od vizije Mila Đukanovića.[8][9][10] Radi usaglašavanja zajedničke strategije za borbu protiv Đukanovićevog režima nakon referenduma, već tokom referendumske kampanje došlo je do intenziviranja saradnje između Nebojše Medojevića i Predraga Bulatovića, tadašnjeg predsjednika SNP i najistaknutijeg čelnika unionističkog bloka. Međutim, upravo zbog te saradnje, došlo je do razlaza između Nebojše Medojevića i Svetozara Jovićevića, dotadašnjeg predsjednika Upravnog odbora GZP.[11][12]

Medojević je u više navrata najavljivao transformaciju GZP u političku organizaciju, što je ostvareno u ljeto 2006. godine, neposredno nakon proglašenja državne nezavisnosti Crne Gore, kada se Grupa za promjene transformisala u stranku pod nazivom Pokret za promjene (PZP), na čelu sa Medojevićem kao predsjednikom. Na svojim prvim skupštinskim izborima, održanim u septembru 2006. godine, PZP je ostvario veoma dobar rezultat, osvojivši 44.483 glasova (13,13%), odnosno 11 od 81 mandata, postajući jedna od tri glavne opozicione stranke. Medojević je taj uspjeh ostvario prvenstveno zahvaljujući velikom razočarenju koje je među glasačima unionističke opozicije zavladalo nakon ranijeg referendumskog poraza.

Učešće u donošenju Ustava (2007)[uredi | uredi izvor]

Simbol Pokreta za promjene
Simbol političke koalicije Demokratski front (DF), u čijem je osnivanju 2012. godine učestvovao i Nebojša Medojević

Prelomni trenutak u Medojevićevoj političkoj karijeri dogodio se u jesen 2007. godine, kada je poslanička grupa njegove PZP odigrala ključnu ulogu u pribavljanju većine neophodne za donošenje novog Ustava Crne Gore (2007). Iako je PZP prvobitno djelovao u okviru opozicionog bloka, naknadno je došlo do značajnih promjena u držanju stranačkog rukovodstva. Tokom proljeća 2007. godine, u vrijeme pregovora od donošenju novog Ustava Crne Gore,[13] Medojević je još uvijek zastupao stav da bi skupštinu trebalo raspustiti, a nove izbore iskoristiti za smjenu režima.[14] Međutim, već krajem ljeta iste godine, Medojevićev PZP je počeo da djeluje mimo opozicionog bloka, stupivši u pregovore sa režimskim strankama.[15]. Pošto je tadašnji odnos snaga u Skupštini Crne Gore bio takav da se bez glasova Medojevićevog PZP nije mogla obezbijediti dvotrećinska većina za vladin prijedlog Ustava, poslanici PZP su se našli pod velikim pritiskom sa obije strane.[16] Nakon političkih pregovora sa čelnicima vladajuće DPS, Medojević je odstupio od zajedničke opozicione platforme, prihvativši koncepciju vladajućih stranaka po kojoj je srpskom narodu u Crnoj Gori uskraćeno priznanje konstitutivnosti. Medojević je tada podržao i prijedlog da se u novom Ustavu kao zvanični jezik uvede crnogorski, a tim povodom je prihvaćeno da se srpski jezik, koji je do tada imao status zvaničnog jezika, svrsta među manjinske jezike. Glasovi poslanika iz redova Medojevićeve PZP su presudno doprinjeli pribavljanju dvotrećinske većine za usvajanje vladinog prijedloga novog Ustava. Zbog takvog držanja, koje je ostavilo trajni biljeg na njegovoj političkoj karijeri, Medojević je bio izložen oštrim kritikama opozicionih stranaka i šire srpske javnosti.[17][18][19][20][21][22][23]

Učešće poslanika PZP u donošenju novog ustava ostavilo je dubok utisak na najširu crnogorsku javnost, pošto je pristajanje Medojevića uz vladajuću koaliciju bilo doživljeno kao veliki državnički uspjeh Mila Đukanovića, koji je svom režimu, upravo uz pomoć Medojevića, pribavio novi ustavni legitimitet. Upravo na tom temelju, Đukanović je nastavio da gradi svoju vlast, a Medojević je tokom narednih godina u brojnim prilikama pokušavao da se opravda ponavljajući stav da je ustav za koji je glasao u osnovi dobar, ali ga loša vlast ne sprovodi.[24][25]

Potonja opoziciona djelatnost[uredi | uredi izvor]

Na predsjedničkim izborima koji su u Crnoj Gori održani 2008. godine, Medojević je nastupio kao kandidat PZP i pojedinih albanskih manjinskih stranaka, osvojivši treće mjesto sa 54,874 glasova (16,64%). Kada je Vlada Crne Gore iste godine priznala jednostrano proglašenu nezavisnost Kosova, Medojević se usprotivio takvoj odluci, tvrdeći da su Crnoj Gori potrebni prijateljski odnosi sa susjednom i bratskom Srbijom. Od tog vremena, započelo je njegovo postepeno približavanje srpskim strankama u Crnoj Gori. Medojevićeva PZP je podržala masovne proteste građana protiv odluke o priznanju Kosova, ali je u isto vrijeme kritikovala incidente koji su izbili nakon protesta. Dotadašnji albanski politički partneri u Crnoj Gori, koji su podržali Medojevićevu kandidaturu na prethodnim predsedničkim izborima, oštro su kritikovali njegov odnos prema pitanju priznanja Kosova.[26]

Promjene u Medojevićevom držanju su dovele i do izvjesnih nevolja unutar samog PZP. Krajem 2008. godine, u stranci je došlo do unutrašnjeg raskola i odvajanja tvrde crnogorske struje pod vođstvom Gorana Batrićevića, koji je početkom 2009. godine sa grupom istomišljenika osnovao Demokratski centar Crne Gore, tvrdeći da je Medojević napustio izvorna načela PZP putem saradnje sa Socijalističkom narodnom partijom Crne Gore i srpskim nacionalnim strankama.[27]

Na skupštinskim izborima koji su u Crnoj Gori održani u proljeće 2009. godine, Medojevićev PZP je ostvario znatno lošiji rezultat u poređenju sa prethodnim izborima, osvojivši 19.546 glasova (5,93%) i 5 poslaničkih mandata. Ta okolnost je podstakla Medojevića na uspostavljanje bližih kontakata sa drugim opozicionim strankama. Na skupštinskim izborima koji su u Crnoj Gori održani u jesen 2012. godine, Medojevićev PZP je nastupio u okviru šire opozicione koalicije, pod nazivom Demokratski front (DF). Koalicija je ostvarila dobar rezultat, osvojivši 82,773 glasova (22,82%) i 20 poslaničkih mandata. Na skupštinskim izborima koji su u Crnoj Gori održani u jesen 2016. godine, Medojevićev PZP je ponovo nastupio u okviru koalicije Demokratski front, koja je osvojila 77,784 glasova (20,32%) i 18 poslaničkih mandata.

Decembra 2023. oslobođen je optužbi za pranje novca nakon sedam godina postupka.[28]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Skupština Crne Gore: Nebojša Medojević”. Arhivirano iz originala 07. 07. 2019. g. Pristupljeno 23. 07. 2019. 
  2. ^ „Izmena u obrazovanju, provokacija”. B92. 21. 8. 2010. „Meni kao Crnogorcu, koji govori crnogorskim jezikom” 
  3. ^ Vreme (2002): Nebojša Medojević
  4. ^ Večernje novosti (2005): Za­jed­no na vla­sti
  5. ^ Večernje novosti (2005): Front bivših protiv Mila
  6. ^ PCNEN (2006): Poziv na formiranje demokratske alternative
  7. ^ Slobodna Evropa (2006): Grupa za promjene poziva na referendum
  8. ^ PCNEN (2006): Medojević će glasati za nezavisnu Crnu Goru
  9. ^ Blic (2006): Važno je srušiti Đukanovića
  10. ^ „Nebojša Medojević (2006): Đukanović je oblatio i kompromitovao projekat nezavisnosti Crne Gore”. Arhivirano iz originala 17. 05. 2017. g. Pristupljeno 23. 07. 2019. 
  11. ^ Slobodna Evropa (2006): Tas na vagi
  12. ^ PCNEN (2006): U GZP zatečeni Jovićevićevom stavkom
  13. ^ Glas Amerike (2007): Ustavni odbor privodi kraju pisanje prvog ustava nezavisne Crne Gore
  14. ^ PCNEN (2007): Medojević: Skupštinu treba raspustiti ako ne usvoji ustav
  15. ^ Politika (2007): Pokret za promene džoker vlasti
  16. ^ Deutsche Welle (2007): Opet referendum u Crnoj Gori?
  17. ^ Politika (2007): Dogovor Medojevića i Marovića
  18. ^ Politika (2007): Crnogorski ustav deoba
  19. ^ PCNEN (2007): Medojević: Glasanje za ustav je recept protiv režima
  20. ^ PCNEN (2007): Obezbijeđena dvotrećinska većina za ustav
  21. ^ Glas javnosti (2007): Političko konvertitstvo Nebojše Medojevića
  22. ^ Slobodna Evropa (2007): Novi Ustav je kompromis
  23. ^ Blic (2007): Srbi u Crnoj Gori od danas manjina
  24. ^ Večernje novosti (2007): Medojević: Nisam igrao za Mila
  25. ^ „Standard (2018): Medojević: Glasali smo za Ustav pod uslovom da se reformiše pravosuđe, ali je ono ostalo batina u rukama Đukanovića”. Arhivirano iz originala 15. 07. 2019. g. Pristupljeno 23. 07. 2019. 
  26. ^ Slobodna Evropa (2008): Medojević izgubio podršku albanskih partija
  27. ^ Slobodna Evropa (2009): Nova stranka na političkoj mapi
  28. ^ „Nebojša Medojević oslobođen optužbi za pranje novca”. Politika Online. Pristupljeno 2023-12-29. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Небојша_Медојевић&oldid=26658871”