Polina Osipenko

polina osipenko
Polina Osipenko
Lični podaci
Datum rođenja	(1907-10-08)8. oktobar 1907.
Mesto rođenja	Novospasovka, kod Berdjanska, Ruska Imperija
Datum smrti	11. maj 1939.(1939-05-11) (31 god.)
Mesto smrti	Rjazanjska oblast Ruska SFSR, Sovjetski Savez
Profesija	pilot
Porodica
Supružnik	Aleksandar Osipenko
Delovanje
Član KPSS od	1932.
Služba	Crvena armija 1932 — 1939
Čin	major
Heroj
Heroj SSSR od	2. novembra 1938.
Odlikovanja	Heroj Sovjetskog Saveza Orden Lenjina Orden Lenjina Orden crvene zastave za rad

Polina Denisovna Osipenko rođena Denisovna (rus. Поли́на Дени́совна Осипе́нко; Novospasovka, kod Berdjanska, 8. oktobar 1907 — Rjazanjska oblast, 11. maj 1939), sovjetski pilot i jedna od tri žene koje su 1938. godine prve proglašene za Heroje Sovjetskog Saveza.

Biografija

Polina Denisova je rođena 8. oktobra 1907. godine u selu Novospasovka u Zaporožju. Poticala je iz mnogočlane seljačke porodice i bila je deveto dete u porodici. Nakon završene osnovne škole, 1918. godine pohađala je kurseve živinarstva i potom je radila u kolohozu za uzgoj živine. Od 1927. godine je radila u kolhozu „Put u socijalizam”. Godine 1930. je diplomirala na predmetima iz uzgoja živine u Berdjansku, pa je nakon toga bila šef kolhoza.

Godine 1926. se udala za Stepana Goviaza, vojnog pilota. Aprila 1931. je napustila posao u kolhozu i otišla u Kaču, kod Sevastopolja, gde je njen suprug bio na službi. Prvobitno je radila kao konobarica u Pilotskoj školi. Tu je zavolela avijaciju, pa ju je suprug Stepan pripremao da pođe u vojnu školu u Kači. Ubrzo nako toga njen suprug je bio poslat na službu u Rostovsku oblast (kasnije je bio uhapšen i umro je u prinudnom radnom logoru). U članstvo Svesavezne komunističke partije (boljševika) bila je primljena 1932. godine.

Njen prvi pokušaj da upiše Kčinsko više vojne avijacijsko učilište pilota bilo je bez uspeha. Pošto se škola nalazila na nekoliko lokacija, doručak je pitomcima i nastavnicima bio nošen avionom svakog dana. Pošto je Polina radila u restoranu ona je bila zadužena da sa pilotima raznosi hranu. Prilikom ovih letova na avionu UT-2 instruktori letenja su dopuštali Polini da se brine o upravljanju. Tako je uspela da nauči da kontroliše avion UT-2. Prilikom posete narodnog komesara za vojna i pomorska pitanja Klimenta Vorišilova ovoj pilotskoj školi Polina ga je molila da joj odobri da upiše školu i on joj je dao saglasnost.

Diplomirala je 1933. godine i nakon toga je službovala kao pilot i komandir veze u borbenom avzduhoplovstvu u Harkovu, Kijevu i Moskvi. Tada se upoznala sa mladim pilotom, a kasnije generalom avijacije Aleksandrom Osipenkom i 1935. godine se udala za njega. Godine 1937. je ustanovila četiri svetska rekorda na hidroavionu MBR-2, a maja iste godine još tri rekorda u visini i nosivosti. Jula 1938. godine je predvodila neprekidni let između Sevastopolja i Arhangeljska.

Kao jedna od najboljih žena pilota u Sovjetskom Savezu, septembra 1938. godine je zajedno sa Valentinom Grizodubovom, koja je bila vođa leta i Marinom Raskovom, navigatorom, bila uključena u posadu koja je na avionu ANT-37, od 24. do 25. septembra 1938. godine, izvršila neprekidni let od Moskve do Komsomoljska na Amuru (Daleki istok). One su tada postavile međunarodni rekord u ženskom letenju od 26 sati i 29 minuta, preletevši rastojanje od 6.450 km. Za izraženi heroizam, tokom izvršenja ovog podviga, odlukom Centralnog izvršnog komiteta SSSR 2. novembra 1938. godine, zajedno s Valentinom Grizodubovom i Marinom Raskovom dobila je počasno zvanje Heroja Sovjetskog Saveza i odlikovana je Ordenom Lenjina.

Oktobra 1938. godine je bila postavljena za pilota-inspektora za tehniku akrobacije i mnetora borbenih letova u Moskovskom vojnom okrugu. Marta 1939. godine je bila delegat na Osamnaestom kongresu SKP(b). Iste godine je bila unapređena u čin majora.

Poginula je u avionskoj nesreći 11. maja 1939. godine u obavljanju trenažnog leta. Zajedno sa njom stradao je i šef Glavne pilotske inspekcije sovjetskog ratnog vazduhoplovstva pukovnik Anatoli Serov (1910—1939), takođe Heroj Sovjetskog Saveza. Njihov avon pao je na teritoriji Rjazanjske oblasti.

Nakon pogibije njihove urne su sa najvišim počastima bile sahranjene u Kremaljskoj nekropoli na Crvenom trgu u Moskvi.

Odlikovanja

Medalja Zlatna zvezda simbol Heroja Sovjetskog Saveza

Polina Osipenko je bila dobitnica nekoliko odlikovanja Sovjetskog Saveza. Zvanje Heroja Sovjetskog Saveza je dobila 2. novembra 1938. godine i bila je druga žena proglašena za Heroja SSSR. Zbog tragične pogibije, nikada joj nije bila uručena Medalja Zlatna zvezda, koja je ustanovljena novembra 1939. godine kao simbol heroja SSSR. Njoj je bila namenjena medalja broj 105.

Prilikom dodele zvanja heroja SSSR, 2. novembra 1938. godine automatski je dobila i Orden Lenjina, a nešto ranije iste godine — 15. jula je takođe bila odlikovana Ordenom Lenjina. Pored dva Ordena Lenjina bila je nosilac i Ordena crvene zastave za rad, kojim je odlikovana 26. decembra 1936. godine.

Njen drugi suprug Aleksandar Osipenko, učestvovao je od januara do juna 1938. godine u Španskom građanskom ratu. Za svoje pilotske zasluge i iskazani heroizam u borbi, on je 22. februara 1939. godine bio proglašen za heroja Sovjetskog Saveza. Polina i Aleksandar su tada postali prvi bračni par u kome su oboje supružnika bili heroji Sovjetskog Saveza.

U znak sećanja na Polinu Osipenku njeno rodno selo Novospasovka u Zaporožju je 1939. godine preimenovano u Osipenko. Takođe, njenim imenom je nazvano i selo Osipenko formirano 1940. godine u blizini Sevastopolja. Od 1939. do 1958. godine njeno ime nosio je grad Berdjansk u Ukrajinskoj SSSR.

Spoljašnje veze

• (jezik: ruski) Biografija Poline Osipenko na sajtu Heroji zemlje