Sveti Antun Padovanski
| Sveti Antun Padovanski | |
|---|---|
 Antun Paduvanski sa malim Isusom, Antonio de Pereda | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 15. avgust 1195. |
| Mesto rođenja | Lisabon, |
| Datum smrti | 13. jun 1231. (35 god.) |
| Mesto smrti | Padova, |
| Svetovni podaci | |
| Poštuje se u | Rimokatoličkoj crkvi |
| Kanonizacija | 30. maj 1232, Spoleto, Italija od strane Pape Grgura IX |
| Glavno svetilište | Bazilika Svetog Antuna u Padovi |
| Praznik | 13. jun |
| Obeležja | knjiga; hleb; mali Isus; ljiljan; riba; zapaljeno srce |
| Zaštitnik | američkih Indijanaca; amputiranih osoba; životinja; neplodnosti; Brazila; starijih ljudi; vere u svete tajne evharistije; ribara; Franjevaca u Svetoj zemlji; žetve; konjeva; izgubljenih stvari; manjih životinja; pošte; moreplovaca; siromašnih ljudi; Portugala; trudnica; brodoloma; gladovanja; sterilnosti; svinjara; putnika |
Sveti Antun Padovanski (ime po rođenju port. Fernando Martins de Bulhões; Lisabon, 15. avgust 1195 — Padova, 13. jun 1231) bio je portugalski katolički sveštenik i fratar franjevačkog reda. Iako je umro u Padovi, u Italiji, Antun je rođen i odrastao u bogatoj porodici u Lisabonu. Zbog svog uticajnog propovedanja i ekspertskog poznavanja literatura koje je bilo zapaženo od strane njegovih savremenika, bio je drugi najbrže kanonizovan svetac (posle Sv. Petra od Verone). Smatra se za sveca koji pomaže da se nađu izgubljeni ljudi i stvari.
Ime[uredi | uredi izvor]
Sveti Antun Padovanski se rodio 15. avgusta 1195. godine u Lisabonu, glavnom gradu Portugala. Ime dato na krštenju mu je bilo Fernando Martins de Buloes (Fernando Martins de Bulhões) ili Fernando Martim de Buloes e Taveira Azevedo (Fernando Martim de Bulhões e Taveira Azevedo), zavisno od izvora. Kada se zamonašio, stupivši u red sv. Franje, dobio je ime Antun, a s obzirom na to da je umro u italijanskom gradu Padovi, gde se i danas nalaze njegovi ostaci, dobio je naziv Padovanski. U rodnom Portugalu, poštuje se kao Sveti Antonio od Lisabona.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Njegovi roditelji, otac Martin i majka Marija, bili su plemićkog porekla, no kako su bili pravi bogobojazni hrišćani, više su cenili duhovne vrline nego plemstvo. Antun je odrastao i bio vaspitavan u takvoj sredini. Već u petnaestoj godini, odlučio je posvetiti svoj život Bogu, pa je stupio u manastir Avgustinaca kraj Lisabona. Budući da zbog čestih poseta rodbine nije mogao naći pravi mir, na njegovu molbu je premešten u Koimbru, u manastir sv. Križa istih redovnika. Nakon osam godina svoga boravka u Koimbri, sa 23 godine, postao je sveštenik.[1]
Kada je imao 25 godina, ugledao je ostatke pokojnih mučenika Franjevaca, koji su poginuli početkom godine 1220. mučeničkom smrću u Maroku. To ga je navelo da postane redovnik sv. Franje i da prolije mučeničku krv za svoju veru. Iste godine stupu u manastir Manje braće u okolini, a iz poštovanja prema sv. Antunu pustinjaku, kome je bila posvećena tamošnja kapelica, uzeo sebi ime Antun. U decembru 1220. je brodom otišao k Maurima u Afriku, kako bi njima propovedao veru, ali se uskoro jako razboleva, pa se morao vratiti nazad u svoju zemlju. Međutim, nakon četiri meseca putovanja, stigao je do Italije, na sicilijansku obalu. Tu je i ostao i propovedao nauku sve do kraja života.[2]
U ono vreme, širila su se manihejska praznoverja, pod raznim imenima Valdenza, Albigenza, Patarena, Katara. Sveti Antun je Jevanđelje propovedao kroz razne Božje znakove i retka čuda. Područje delovanja ovog sveca su bile širom severne Italije i južne Francuske.
Umire 13. juna 1231. u Padovi, u svojoj 36. godini.[3] Sahranjen je na njegovu želju u padovanskoj crkvi svete Marije Veće. Već u maju 1232. godine, papa Grgur IX ga je uvrstio u svece. Crkva posvećena njemu u Padovi je odmah počela sa izgradnjom, a završena je tek 1263. godine. Tada su i postavljene njegove mošti tamo, a na zadivljenje mnogih, kada su ih stavljali, celo telo je istrulelo, samo je jezik i želudac ostao neistrunjen, kako je i ostalo i do danas.[4]
Galerija[uredi | uredi izvor]
- Sveti Antun Padovanski u umetnosti
-
-
-
-
-
Sv. Antun čita, delo Marka Antonia Basetija -
Triptih Svetog Antuna, delo Ambrozijusa Bensona -
-
Vizija Svetog Antuna, delo Alonsa Kana
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Sv. Antun Padovanski Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. septembar 2014), hkm-freising.de. Pristupljeno 31. avgusta 2014.
- ^ Sveti Antun Padovanski, Maja Vrbat, Portal župe sv. Josita u Martonjaku, 11. april 2011. Pristupljeno 31. avgusta 2014.
- ^ Blagdan Svetog Antuna Padovanskog, zaštitnika potlačenih i siromašnih. G. Kiš, dnevnik.hr, 13. jun 2013. Pristupljeno 31. avgusta 2014.
- ^ Sveti Antun Padovanski Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. septembar 2014), župa Presvetog Trojstva u Rovišću. Pristupljeno 31. avgusta 2014.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Životopis Antuna Padovanskog
- Župa posvećena Antunu Padovanskom u Koprivnici
- Župa posvećena Antunu Padovanskom u Našicama
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
