Svetogorsk
| Svetogorsk Светогорск, Enso | |
|---|---|
 Finska vila u Svetogorsku se nalazi na listi kulturnog nasleđa Rusije | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Rusija |
| Federalni okrug | Severozapadni |
| Oblast |  Lenjingradska oblast |
| Rejon | Viborški rejon |
| Osnovan | 1887. |
| Status grada | 1948. |
| Stara imena | Enso (do 1948) |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2015. | 15.827 |
| — gustina | 319,48 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 61° 06′ 30″ S; 28° 51′ 30″ I / 61.108333° S; 28.858333° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
| Aps. visina | 44 m |
| Površina | 49,54 km2 |
.svg)  Svetogorsk Svetogorsk na karti Rusije | |
 Svetogorsk Svetogorsk na karti Lenjingradske oblasti | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 188990 |
| Pozivni broj | (+7) 81378 |
| Registarska oznaka | 47 |
| OKATO kod | 41 215 554 |
| OKTMO kod | 41 615 114 056 |
| Veb-sajt | |
| svetogorsk-city.ru/ | |
.png)
Svetogorsk (rus. Светогорск), do 1948. Enso (rus. Энсо; fin. Enso) grad je na severozapadu evropskog dela Ruske Federacije. Nalazi se u severozapadnom delu Lenjingradske oblasti, na području Viborškog rejona. Jedan je od značajnijih graničnih prelaza između Rusije i Finske.
Prema procenama nacionalne statističke službe za 2015. u gradu je živelo 15.827 stanovnika.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Grad Svetogorsk se nalazi na desnoj obali reke Vuokse, u severnom delu Karelijske prevlake, na oko 188 km severozapadno od Sankt Peterburga. Najbliže gradsko naselje mu je finska Imatra koja se nalazi na svega 12 km zapadnije. Najsevernije je to gradsko naselje Lenjingradske oblasti.
Granični prelaz sa Finskom Imatra-Svetogorsk koji se nalazi oko jednog kilometra severozapadno od gradskog središta, otvoren je 1947. godine.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Naselje je 1887. godine osnovao finski plemić i industrijalac baron Adi Standeršeld (1855—1935) koji je na tom području kupio oko 16 hektara zemlje.[1] Baron je na svom zemljištu otvorio fabriku za proizvodnju celuloze, a ubrzo je oko fabrike osnovano i naselje čiji stanovnici su bili zaposleni u istoj. Novoosnovano naselje dobilo je ime Enso (fin. Enso, „prvenac”). S vremenom fabrika je proširila svoju delatnost i na proizvodnju kartona i papira i za kratko vreme je postala jedna od najvećih fabrika za proizvodnju papira u tadašnjoj Finskoj.
Shodno odredbama Moskovskog mira potpisanog 13. marta 1940, a kojim je okončan Zimski rat, najveći deo dotadašnje Viborške gubernije potpao je pod vlast Sovjetskog Saveza. Iako je prema odredbama mirovnog sporazuma Enso trebalo da pripadne Finskoj, sovjetska Crvena armija je par dana kasnije, 20. marta upala u grad i inkorporirala ga u svoj sastav. Sve do rata Enso je bio deo opštine Jaski.
Tokom trajanja tzv Nastavljenog rata naselje je bilo pod opsadom finske armije od 21. avgusta 1941. do 24. septembra 1944. godine kada je konačno vraćeno u sastav Sovjetskog Saveza.
U skladu sa politikom rusifikacije toponimije na području Karelijske prevlake naselje Enso je 1948. godine preimenovano u Svetogorsk, a iste godine dodeljen mu je i administrativni status zvaničnog grada. Tri godine kasnije i fabrika „Enso” je preimenovana u Svetogorski kombinat celuloze i papira. Moderna fabrika za proizvodnju papira u Svetogorsku je najveći privredni ibjekat u gradu i ujedno jedna od najvećih fabrika tog tipa u celoj zemlji.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Prema podacima sa popisa stanovništva 2010. u gradu je živeo 15.981 stanovnik, dok je prema procenama nacionalne statističke službe za 2015. grad imao 15.827 stanovnika.[2]
| 1939. | 1959. | 1970. | 1979. | 1989. | 2002. | 2010. | 2015. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| --- | 10.448 | 9.623 | 12.990 | 15.594[3] | 15.698[4] | 15.981[5] | 15.827 |
Po broju stanovnika Svetogorsk se 2014. nalazio na 766. mestu među 1.100 gradova Ruske Federacije.
Privreda[uredi | uredi izvor]
Nedaleko od grada na reci Vuoksi nalazi se Svetogorska hidroelektrana kapaciteta 554,6 kW·h električne energije.
Partnerski gradovi[uredi | uredi izvor]
Grad Svetogorsk ima potpisane ugovore o partnerstvu i saradnji sa sledećim gradovima:
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Enso — Svetogorsk istoriя goroda.[mrtva veza]
- ^ Ленинградская область. Оценка численности постоянного населения на 1 января 2009-2015 гг. Архивирано на сајту Wayback Machine (5. март 2016)
- ^ „Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 g. Čislennostь naličnogo naseleniя soюznыh i avtonomnыh respublik, avtonomnыh oblasteй i okrugov, kraёv, oblasteй, raйonov, gorodskih poseleniй i sёl-raйcentrov.”. Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 goda (na jeziku: ruski). Demoscope Weekly. 1989. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (21. 5. 2004). „Čislennostь naseleniя Rossii, subъektov Rossiйskoй Federacii v sostave federalьnыh okrugov, raйonov, gorodskih poseleniй, selьskih naselёnnыh punktov – raйonnыh centrov i selьskih naselёnnыh punktov s naseleniem 3 tыsяči i bolee čelovek”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2002 goda (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (Federalni zavod za statistiku) (2011). „Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda. Tom 1 (Nacionalni popis stanovništva 2010, 1. svezak)”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda (Nacionalni popis stanovništva 2010) (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Zvanični veb-sajt
- Svetogorsk u enciklopediji „Moj grad”
- Istorija Svetogorska Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. septembar 2015)
| Gradovi rejonske subordinacije (31) |  | |
|---|---|---|
| Varošice (32) |
| |
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Geografske | |
