Joahim Pajper
| Joahim Pajper | |
|---|---|
 Joahim Pajper | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. januar 1915. |
| Mesto rođenja | Berlin, Nemačko carstvo |
| Datum smrti | 13. jul 1976. (61 god.) |
| Mesto smrti | Trav, Francuska |
Joahim Pajper (nem. Joachim Peiper; Berlin, 30. januar 1915 — Trav, 13. jul 1976) je bio SS-Standartenführer (ekvivalent pukovnik) i ostaće upamćen kao čovek koji je tokom Ardenske ofanzive naredio streljanje američkih vojnih zarobljenika u blizini Malmedija.
Rani period[uredi | uredi izvor]
Joahim Pajper je rođen 31. januara 1915. godine u Berlinu, u porodici pruskog kapetana, veterana afričkih borbi iz vremena Prvog svetskog rata. Pajper je imao dva brata - Hans-Haso i Horst. Još kao učenik on se upisao u SS (broj 132.496). Gimnaziju u Berlinu završava sa odličnim uspehom 1934. godine i od tada se posvećuje vojnoj karijeri. Nakon završene obuke 1934. godine u Jiterbogu i Braunšvajgu uključen je u „Telesnu gardu Adolfa Hitlera“. 4. jula 1938. godine postavljen je na administrativnu dužnost kao ađutant Hajnrih Himlera pod komandom Karla Volfa.[1][2]. Tu je upoznao buduću suprugu — Zigfrid, koja je radila kao sekretarica u kancelariji Himlera. Sklopili su brak 26. septembra 1939. godine i kasnije izrodili troje dece — Hajnrih, Elke i Zelke.
Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor]
Prva bitka u kojoj je učestvovao Pajper (komandovao 11. četom) sa „Telesnom gardom Adolfa Hitlera“ je 1940. godine u vreme invazije na Zapad. Učestvovao je u borbi za preuzimanje Vartenbergskih visova. Ta bitka je interesantna po tome što je kontradiktorna izvesnom Hitlerovom naređenju o prekidu vojnih dejstava protiv savezničkih vojnika u okruženjeu kod Denkerka. Britanska artiljerija koja je bila raspoređena po okolnim bregovima, iznenada je otvorila vatru na nemačke položaje što je napravilo izvesnu pometnju u redovima „Telesne garde Adolfa Hitlera“. Mada je na snazi važilo naređenje o obustavi vojnih dejstava, Sep Ditrih je poslao deo svoje jedinice u napad na pozicije britanske artiljerije i osvojio ih. Za uspešno dejstvo toga dana Pajper je odlikovan Gvozdenim krstom I reda.
Pajper je uzeo učešće i u operaciji na Balkanu kao i na Istočnom frontu. Od 30. januara 1943. do 1. decembra 1943. godine komandovao je 3. oklopnim bataljonom 2. SS oklopnog puka. Za vreme komandovanja 3. oklopnim bataljonom, Pajper je uspeo da spasi celu 320. pešadijsku diviziju koja se našla opkoljena od strane Crvene armije. Za pokazanu smelost kod Harkova, odlikovan je 17. marta 1943. godine Viteškim krstom.
Tokom decembra 1943. godine preuzeo je komandu nad 1. SS oklopnim pukom 1. SS oklopne divizije „telesna garda Adolfa Hitlera“. Komandiri i vojnici njegove jedinice izvršili su ratni zločin u jesen 1943. godine, ubivši 23 civila u italijanskom seocetu Bov.
Dana, 27. januara 1944. godine dobio je hrastovo lišće za Viteški krst. Za vreme Ardenske ofanzive Pajper se nalazio na čelu borbene grupe (Kampfgruppe) koja je kod Malmedija streljala američke vojne zarobljenike, ukupno njih 71. Pajper je uspeo 24. decembra 1944. godine da se izvuče iz okruženja kod La Geza. Spasilo se ukupno 800 vojnika koji su u avanturističkom stilu izveli 33-časovni marš kroz predeo pun brda i šuma, a štaviše na nekoliko mesta morali su i da plivaju preko ledenih reka. Za pokazanu hrabrost u Ardenskoj operaciji, 11. januara 1945. godine Pajper je odlikovan mačevima za Viteški krst.
Početkom maja 1945. godine Joahim Pajper se predao američkoj vojsci.
Posle rata[uredi | uredi izvor]
Na procesu u Dahauu cela borbena grupa Pajpera, proglašena je krivom za ubijanje američkih vojnih zarobljenika. Pajper je predložio da preuzme celu odgovornost a da njegove ljude puste na slobodu, no predlog nije bio usvojen. Veći deo grupe osuđen je na doživitnu robiju a ostali među kojima i Pajper dobili su smrtnu presudu.
Pajper je proveo u zatvoru od 1946. do 1951. godine čekajući da bude obešen, međutim kazna je ublažena novom presudom na doživotnu robiju. Tokom 1956. godine je pomilovan i započinje rad kod Poršea u Zapadnoj Nemačkoj. U Italiji je protiv njega 1968. godine podignuta optužnica. Ovog puta u pitanju su bili ubijeni ljudi u seocetu Bov, no pušten je na slobodu u nedostatku dokaza. Preselio se sa ženom i decom u Trav, Francuska. Dana 13. jula 1976. godine njegova kuća je zapaljena. Nakon gašenja vatre u kući je pronađeno obgorelo telo Pajpera sa ranom od metka u grudima, a detaljnom pretragom i revolver iz kog je pucano na njega.[3][4] Počinioci atentata nikad nisu pronađeni. Pajper je pred smrt upravo počeo da piše knjigu o Malmediju i događajima koji su usledili.[5]
Među neonacistima najčešće kruži priča da su Pajpera ubili Francuski komunisti. Neonacisti su i izborili pomilovanje za Pajpera 1956. godine, navodeći kao „dokaz“ da se streljanje građana i vojnih zarobljenika nikad nije ni desilo, međutim istorija je zabeležila da su ipak izvršena streljanja pod komandom Pajpera.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Westemeier 2007, str. 182–186.
- ^ Westemeier 2007, str. 33.
- ^ Wyden 2012, str. 90.
- ^ Agte 1999, str. 602.
- ^ Agte 1999, str. 412–418.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Agte, Patrick (1999). Jochen Peiper: Commander of Panzer-Regiment "Leibstandarte". J. J. Fedorowicz. ISBN 978-0-921991-46-5.
- Wyden, Peter (2012). The Hitler Virus: The Insidious Legacy of Adolf Hitler. Skyhorse Publishing Inc. str. 90—. ISBN 978-1-61145-322-5.
- Westemeier, Jens (2007). Joachim Peiper: A Biography of Himmler's SS Commander. Schiffer Publications. ISBN 978-0-7643-2659-2.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
