Aleksandar Stojanović (general)

Aleksandar Stojanović
Aleksandar Stojanović
Lični podaci
Datum rođenja	14. mart 1885.
Mesto rođenja	Beograd, Kraljevina Srbija
Datum smrti	16. novembar 1944. (59 god.)
Mesto smrti	Beograd, Demokratska Federativna Jugoslavija
Obrazovanje	Niža škola Vojne akademije u Beogradu, Vojna škola Sen-Sir
Vojna karijera
Služba	Kraljevina Srbija; Kraljevina Jugoslavija; Vlada narodnog spasa
Vojska	Vojska Kraljevine Srbije; Jugoslovenska vojska
Čin	Armijski general

Aleksandar Stojanović (Beograd, 14. mart 1885 — Beograd, 16/17. novembar 1944) bio je armijski general Jugoslovenske vojske, pomoćnik ministra vojske, mornarice i vazduhoplovstva Kraljevine Jugoslavije i komandant konjice Jugoslovenske vojske.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Obrazovanje i karijera[uredi | uredi izvor]

Rođen je 14. marta 1885. godine u Beogradu. Završio je Nižu školu Vojne akademije u Beogradu, a potom Vojnu školu Sen-Sir u Parizu. Učestvovao je u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu.

Od 14. decembra 1929. godine, bio je načelnik štaba Prve armijske oblasti. Tri dana kasnije je unapređen u čin brigadnog generala. Potom, 14. decembra 1932. godine prelazi na dužnost komandanta pešadije Potiske divizijske oblasti, a zatim 4. januara 1934. godine postaje komandant Šumadijske divizijske oblasti. U čin divizijskog generala je unapređen 3. aprila 1935. godine.

Za pomoćnika inspektora trupa je imenovan 6. septembra 1936. godine. Pomoćnik ministra vojske, mornarice i vazduhoplovstva Kraljevine Jugoslavije je bio od 27. novembra 1937. do 11. decembra 1940. godine, u vreme mandata generala Ljubomira Marića, generala Milutina i Milana Nedića, kada je postao komandant konjice Jugoslovenske vojske.

Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor]

Razrešen je dužnosti nakon puča 27. marta 1941. godine, ali je reaktiviran već u Aprilskom ratu. Na predlog Milana Nedića, dolazi na službu u Vladi narodnog spasa kao načelnik Odeljenja za vojne zarobljenike i načelnik Vojnog odeljenja pri Predsedništvu Vlade narodnog spasa, zbog čega mu je 1941. godine oduzet čin.

Streljan je nakon oslobođenja Beograda 1944. godine na nepoznatoj lokaciji. To se najverovatnije dogodilo u noći između 16. i 17. novembra 1944. godine u Lisičjem potoku. U spisima je zaveden kao pripadnik Srpske državne straže.^[1] Njegovo ime je objavljeno pod rednim brojem 70 na spisku 105 streljanih, objavljenom 27. novembra 1944. godine na naslovnoj strani lista Politika, kao deo saopštenja Vojnog suda Prvog korpusa NOVJ o suđenju ratnim zločincima u Beogradu.^[2] Usledila je konfiskacija imovine, a telo porodici nikada nije predato.

Rehabilitacija[uredi | uredi izvor]

Viši sud u Beogradu je 12. marta 2012. godine doneo rešenje o rehabilitaciji generala Stojanovića, na osnovu predloga koji je podnela njegova kćerka Daroslava Savić.^[3]

Unapređenja u činove[uredi | uredi izvor]

Brigadni general	Divizijski general	Armijski general

17. decembar 1929.	3. april 1935.	31. decembar 1940.

Vidi još[uredi | uredi izvor]

105 streljanih

Reference[uredi | uredi izvor]

^ „Registar žrtava”. Komisija za tajne grobnice ubijenih posle 12. septembra 1944. godine.
^ „Saopštenje Vojnog suda Prvog korpusa NOVJ o suđenju ratnim zločincima u Beogradu”. Politika. 11828: 1. 27. novembar 1944.
^ „Rešenje o rehabilitaciji” (PDF). Viši sud u Beogradu. 12. 03. 2012. CS1 održavanje: Format datuma (veza)

[1] „Registar žrtava”. Komisija za tajne grobnice ubijenih posle 12. septembra 1944. godine.

[2] „Saopštenje Vojnog suda Prvog korpusa NOVJ o suđenju ratnim zločincima u Beogradu”. Politika. 11828: 1. 27. novembar 1944.

[3] „Rešenje o rehabilitaciji” (PDF). Viši sud u Beogradu. 12. 03. 2012. CS1 održavanje: Format datuma (veza)

[1]

[2]

[3]