Andreas Folenvajder
| Andreas Folenvajder | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 4. oktobar 1953. |
| Mesto rođenja | Cirih, Švajcarska |
Andreas Folenvajder (nem. Andreas Vollenweider; Cirih, 4. oktobar 1953) je švajcarski muzičar, harfista, autor i interpretator. Njegova muzika se često svrstava u žanrove svetska muzika (world music), džez, novovremena (new age) i čak klasična. Dva njegova albuma su bila broj 1 na Bilbordovoj vrh listi istovremeno u kategorijama klasična, džez i pop muzika više od 11 nedelja. Njegov osnovni instrument je modifikovana električna harfa sopstvene konstrukcije, ali on takođe koristi i razne druge instrumente, među ostalima i kineski gučeng. Njegova muzika je prvenstveno instrumentalna mada ponekad upotrebi i vokale u kompozicijama.
Do sada je sarađivao sa mnogim poznatim imenima, među kojima su najpoznatiji Bobi Mekferin, Kerli Sajmon, Dživan Gasparajan, Lučijano Pavaroti, hor Lejdismit Blek Mambazo, Karlos Nunjez, Rej Anderson i Milton Nasimento.
Andreas Folenvajder javno ističe svoje političko ubeđenje pacifiste (sledbenik je načela nenasilnog rešavanja sukoba kako je zagovarao Mahatma Gandi) i često koristi Gandijeve citate. Među ostalim stvarima na svom veb-sajtu je postavio brojač žrtava (iračkih i američkih) rata u Iraku.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Folenvajder je rođen 4. oktobra 1953. godine u Cirihu u Švajcarskoj, u porodici Hansa Folenvajdera, kompozitora i klavijaturiste[1]. Okružen mnogim instrumentima i samouk otkriva harfu 1975. godine.[2] Ovaj instrument prilagođava, konstruiše elektrioakustičnu harfu i razvija specifičan i prepoznatljiv zvuk i stil muzike. Ubrzo počinje da komponuje za film, pozorište i televiziju.
Početak karijere[uredi | uredi izvor]
Prvi album Eine Art Suite in XIII Teilen objavljuje 1979. godine u Švajcarskoj, a prvi javni nastup ima 1981. godine na džez festivalu u Montreu. U jesen iste godine izdaje svoj drugi album Behind The Gardens, Behind The Wall, Under The Tree... (Iza vrtova, iza zida, pod drvetom...).
Sledeći album Caverna Magica, je izdat 1983. godine. Singl Pace Verde ("Green Peace", „Zeleni mir“) sa ovog albuma je posvećen mirovnim i ekološkim pokretima i za taj angažman dobija Edisonovu nagradu u Amsterdamu.
Sredina osamdesetih do devedesetih[uredi | uredi izvor]
Album White Winds (Beli vetrovi)je izdat 1984. godine i pojavio se konačno na američkim top-listama. Turneja po Americi je počela 1985, uključujući i nastupe u Kenedi centru, Karnegi holu, Radio Siti holu i Juniverzal amfiteatru. Njegov četvrti album Down To The Moon (Dole do Meseca) iz 1987. godine, dobija Gremi nagradu. Folenvajder potom ide na turneju po Evropi, Japanu, Kanadi, Americi i Australiji.
Njegov peti album Dancing With The Lion (Plešući sa lavom) izdat 1989. godine, predstavlja promenu u načinu kako Folenvajder pravi svoju muziku. Na prethodnim albimuma je nastupala jedna ustaljena ekipa muzičara, dok se sada odlučio da pozove mnoge goste koji su doneli sa sobom različite stilove. Za ovaj album je Folenvajder lično režirao dva video-spota[2]. Potom 1991. godine sledi album sa nazivom Book of Roses (Knjiga ruža) na kome je znatno više prisutan simfonijski zvuk.
U Monaku 1992. godine dobija Svetsku muzičku nagradu i izvodi dobrotvorni koncert za decu žrtve Černobiljske katastrofe na Crvenom trgu u Moskvi.
Druga polovina devedesetih[uredi | uredi izvor]
Album Eolian Minstrel izlazi 1994. godine i označava još jednu muzičku promenu. Prethodni albumi su bili prvenstveno instrumentalni, uz glasovnu podlogu bez teksta. Na ovom albumu je tekstove pisao Folenvajder, a pevali su Karli Sajmon i Eliza Gilkison. Sledeći album koji je pretežno sadržavao pevane kompozicije će se pojaviti tek 11 godina kasnije, ali ipak će stihovi nadalje predstavljati značajan deo Folenvajderove muzike.
Period između 1994. i 1997. je označen serijom koncerata, a pogotovo su bitni koncerti Pavaroti i prijatelji u Modeni u Italiji, i na živopisnim lokacijama, kao što je koncert na 2500 metara nadmorske visine u južnim Alpima sa Cukerom i Festival vizuelne muzike u vulkanskoj pećini kod Lancerotea[2].
Album Kryptos je izašao 1998, sadržavao je pretežno simfonijsku muziku, a na albumu nastupaju muzičari iz svih krajeva sveta. Tokom leta radi na sledećem albumu Wolkenstein je prvi put odsviran tokom proslave 150-godišnjice osnivanja kantona Cirih te iste godine.
Godine 1999. izlazi album Cosmopoly je povratak „svetskoj muzici“ i sadrži gostovanja Karli Sajmon, pijaniste Abdulaha Ibrahima, pevača i pesnika Miltona Nasimenta, Bobi Mekferina, svirača duduka Dživana Kasparjana i tromboniste Reja Andersona. Na turneji koja je usledila mnogi od ovih muzičara su se pojavljivali na koncertima.
2000. i posle[uredi | uredi izvor]
Folenvajderove takozvane „simfonijske priče“ „Priče iz Kira Kitana“ se premijerno izvode na Varšavskom festivalu filmske muzike 2002. godine. Iste godine je komponovao i izveo komad „Sokrat - svitanje civilizacije“ sa Rodom Stigerom u ulozi Sokrata. [3]
Od tada je Folenvajder zauzet izvođenjem svoje muzike na mnogim festivalima i izdanjima kompilacijskih albuma i DVD-ova. Godine 2005. se pojavljuje VOX, koji predstavlja još jedan njegov album sa značajnim vokalnih kompozicija. Ovoga puta je sam Folenvajder najčešće u ulozi interpretatora. Njegov najnoviji album se zove Midnight Clear i izašao je 2006. godine. [1]
Galerija[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Andreas Vollenweider - Biography”. The Official Sony Masterworks Site. Arhivirano iz originala 27. 03. 2008. g.
- ^ a b v „Biography”. www.vollenweider.com. Arhivirano iz originala 03. 12. 2001. g.
- ^ „Athens News Agency: News in English, 01-06-28”. www.hri.org.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
