Apoteoza rimskih careva

Apoteoza je proglašavanje rimskih careva božanstvom.

U rimskoj je tradiciji da se umrli carevi koji za sobom ostavljaju sinove ili izabrane naslednike uzdignu u rang božanstva. Ova vrsta počasti naziva se deifikacija ili apoteza.

Običaji

Nakon careve smrti i sahrane, po celom gradu vide se znaci žalosti i održavaju se religiozne ceremonije. Pravi se voštana figura prema liku prema liku preminulog cara i polaže se na ogromno, uzdignuto postolje od slonovače, prekriveno zlatnom draperijom i postavlja na ulaz u palatu. Voštana figura leži bleda kao bolesnik, a oko nje, tokom celog dana, sede ljudi.

Raspored sedenja

Sa leve strane sede članovi Senata odeveni u crkvene ogrtače.

Na počasnom mestu, sa desne strane, sede žene i ćerke uglednih građana. Žene su skromno odevene. Ni jedna od njih ne nosi nakit. Odevene su u jednostavne bele haljine kao znak žalosti.

Ceremonija

Sedam dana traje ceremonija. Tokom ceremonije, svakoga dana dolaze lekari, pristupaju postolju i pretvaraju se da pregledaju pacijenta. Potom objavljuju da mu se stanje pogoršava.

Kada se objavi da je smrt nastupila, najplemenitiji i najodabraniji mladići iz konjičkog reda i Senata, podižu nosiljku i prenose je do starog Foruma.

Sa svake strane postavljen je hor. Jedan je sastavljen od dece iz plemićkih i patricijskih porodica, a drugi od uglednih žena. Horovi pevaju himne i svečane pesme, oplakujući pokojnika.

Potom se nosiljka iznosi iz grada i odnosi na Marsovo polje, gde je na otvorenom prostoru podignuta kvadratna građevina od velikih drvenih greda.

Građevina

Iznutra je ispunjena šibljem. Spolja je ukrašena zlatno izvezenom draperijom. Izrezbarena je slonovačom i raznovrsnih slikama. Na vrhu zdanja nalazi se još jedna identična građevina na isti način ukrašena i identičnog oblika samo manja i sa otvorenim prozorima i vratima. Na vrhu druge, nalazi se i treća, četvrta i tako do najmanjeg zdanja. Izgled zdanja može se uporediti sa svetionicima postavljenim po lukama koje pomažu brodovima da se bezbedno usidre.

Uobičajeno ime za ovakav svetionik je Faros.

Lomača

Nosiljka se podiže gore na drugi nivo zdanja.

Svi znani mirisi na svetu od tamnjana do raznovrsnih ukusa voća, sokova i mirišljave trave, donosi se i prosipa na pogrebnu lomaču. Svaki čovek, iz svake provincije i grada od velikog ugleda, srećan je što može da daruje ove poslednje poklone u čast cara.

Kada se formira ogromna lomača od mirišljavih trava, kojom se ispunjuje cela konstrukcija, oko građevine kreće procesija, u kojoj nastupa po određenom redu, celokupna konjica. Konjica prati kretanje i ritam piričke igre. Oko lomače u sličnom poretku kruže trijumfalna kola sa vozačima odevenim u purpurno oivičene toge. Na kolima se nalaze figure sa maskama svih poznatih vojskovođa i imperatora.

Kada se svi obredi završe, carev naslednik prinosi baklju lomači, nakon čega svi prisutni postavljeni u krug, pale vatru. Plamen jako brzo zahvata lomaču od svežeg i suvog granja. Zatim se sa najvišeg i najmanjeg nivoa, kao sa kruništa bedema, pušta orao da se sa plamena vine u nebo.

Verovanje Rimljana

Rimljani veruju da orao prenosi dušu cara sa zemlje na nebo.

Nakon toga, umrli car je obožavan sa ostalim bogovima.

Literatura

„Posle Markove smrti” - Herodijan, polovina 10 v. do 283. g. (edicija 8 knjiga)