Baltički jezici
| Baltički jezici | |
|---|---|
| Geografska rasprostranjenost | Severna Evropa |
| Jezička klasifikacija | Indoevropski jezici
|
| Prajezik | Prabaltički jezik |
| Podpodela | |
| ISO 639-2 / 5 | bat |
| Glotolog | None east2280 (Istočnobaltički)[1] prus1238 (Pruski)[2] |
 Mapa baltičkih jezika:
letonski litvanski kurški † pruski † | |
Baltički jezici su grupa jezika u okviru indoevropske jezičke porodice. Govore se na prostoru južne i jugoistočne obale Baltičkog mora. Ova grupa obuhvata samo dva živa jezika: litvanski i letonski jezik (postojalo je još nekoliko jezika koji su tokom vremena izumrli — staropruski jezik je nestao krajem 17. ili početkom 18. veka). [3] Ova dva jezika su blisko genetski povezana, ali govornici ova dva jezika se ipak ne razumeju međusobno. Ovi jezici imaju oko 6 do 6,5 miliona govornika, većina u Litvaniji i Letoniji.
Veze sa drugim jezičkim porodicama[uredi | uredi izvor]
Ovi jezici (naročito litvanski) još uvek sadrže neke osobine praindoevropskog jezika i zbog toga su značajni u lingvistici. Od današnjih jezika najbliskiji su slovenskim jezicima, pa se često govori o baltoslovenskoj grupi jezika. Na rečnik su, pored slovenskih, uticali i germanski i uralski jezici.
Jezici[uredi | uredi izvor]
- Istočni ogranak:
- latgalski (zvanično dijalekat letonskog)
- litvanski
- letonski
- kurški (starokurški) †
- samogitski (zvanično dijalekat litvanskog)
- selonski †
- semigalski †
- Zapadni ogranak:
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Istočnobaltički”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Pruski”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ^ Mišić, Milan, ur. (2005). Enciklopedija Britanika. A-B. Beograd: Narodna knjiga : Politika. str. 101. ISBN 86-331-2075-5.
