Bitka za Rabaul
| Bitka za Rabaul | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo rata na Pacifiku u Drugom svetskom ratu | |||||||||
 Istočna Nova Gvineja i Nova Britanija | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Japan |
 Australija | ||||||||
| Jačina | |||||||||
|
10.000[1] |
1.400[1] | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
| laki | 1.000 mrtvih i zarobljenih | ||||||||
Bitka za Rabaul (engl. New Britain campaign), vođena 23. januara 1941, bila je japanska pobeda tokom rata na Pacifiku. Bila je to prva bitka japanske invazije na Novu Gvineju.[1]
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Posle zauzimanja ostrva Gvam, Japanci su, u skladu sa ratnim planom od 1941, preduzeli napad na Novu Britaniju radi ovladavanja celim Bizmarkovim arhipelagom koji je predstavljao bazu za japanski prodor na Novu Gvineju i Solomonova ostrva.[1]
Bitka[uredi | uredi izvor]
Napad je bio usmeren na Rabaul, koji su branile slabe australijske snage (1 bataljon, 3 zastarela obalska i 3 protivavionska topa) od oko 1.400 ljudi. Vazdušnim napadima od 4. do 21. januara 1942. neutralisana je obalska odbrana, a noću 22/23. januara, uz podršku avijacije i brodske artiljerije, iskrcala se u rejonu Rabaula glavnina japanskog desantnog konvoja jačine oko 10.000 ljudi. Australijske snage pružale su otpor do 10 časova 23. januara, a zatim su počele da se povlače prema južnoj obali Nove Britanije. Oko 1.000 australijskih vojnika je ubijeno i zarobljeno. Ostatak se prebacio u Australiju.[1]
Posledice[uredi | uredi izvor]
Japanci su od Rabaula stvorili jednu od svojih najvećih vazduhoplovno-pomorskih baza na Tihom okeanu. S pridošlim snagama poseli su i zapadni deo Nove Britanije, i izgradili više vazduhoplovnih baza - najznačajnije na rtu Gloster (engl. Gloucester) i u visini ostrva Arave (engl. Arawe Islands), i s njih ugrožavali saveznike na Novoj Gvineji i plovidbu prolazima Dempjer (engl. Selat Dampier) i Vitjez (engl. Vitiaz Strait).
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 6), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1973), str. 154
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 6), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1973), str. 154