Bojan Maksimović

Bojan Maksimović
Lični podaci
Datum rođenja	(1981-01-26)26. januar 1981.
Mesto rođenja	Sarajevo, SFRJ
Datum smrti	23. mart 2013.(2013-03-23) (32 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija
Književni rad
Najvažnija dela	''Vrata grada'', ''Zlatna jesen'', ''Svakodnevna pjevanja'', ''Neko putuje noćas'', ''Svetlost za malog čoveka''
Nagrade	Nagrada "Dejan Mančić" u Nišu 2004. godine za zbirku "Vrata grada"

Bojan Maksimović (Sarajevo, 26. januar 1981 — Beograd, 23. mart 2013) bio je srpski književnik. Kroz svoju poeziju najviše je govorio o sebi, o svom shvatanju života i svijeta. Poeziju, prozu i kritičke priloge objavljivao je u brojnim časopisima i listovima.

Biografija

Bojan Maksimović rođen je 26. januara 1981. godine u Sarajevu u porodici univerzitetskih profesora. Sticajem okolnosti vrlo mlad je (1984/1985) boravio u Bratislavi, gdje je njegov otac Vojislav bio profesor srpskog jezika i književnosti na Univerzitetu "Komenski". Školske 1987/88. godine počeo je da pohađa Osnovnu školu "Andrija Rašo" u Sarajevu. Kada je nastao rat u aprilu 1992. godine, sa roditeljima i bratom napustio je rodni grad i stigao u očev zavičaj - Cvilin (Jošanica) kod Foče. Ubrzo nakon toga sa majkom Milenom i bratom Borislavom, privremeno utočište nalazi u Pružinama (Crna Gora), pa je tu kratko pohađao i osnovnu školu. Krajem maja 1992. godine, iz Plužina su otišli u Dečje selo u Sremskoj Kamenici, gdje su ih smjestili porodični prijatelji. U avgustu 1992. godine vratili su se u Foču, gdje je Bojan, sa svojim bratom, nastavio da pohađa Osnovnu školu "Sveti Sava". Nakon završetka školske 1994/95. godine, upisao se u gimnaziju u kojoj je maturirao u junu 1999. godine. Maturski rad mu je bio "Otkrovenje" Rastka Petrovića. To gimnazijsko školovanje mu je ostalo u vrlo teškom pamćenju, o čemu svjedoče i njegovi dnevnici, a i neki prozni fragmenti, koje je zatim napisao. Ispoljavajući nesumljiv slikarski talenat, pohađao je - zajedno sa svojim bratom - slikarsku školu za gimnazijalce, koju je vodio profesor Ranko Kovač, a organizovala Srpska centralna bibolioteka "Prosvjeta" u Srbinju (Foča). Učestvovali su na nekoliko zajedničkih izložbi u Srbinju, Višegradu i Tesliću. U okviru Sabora srpskog izvornog stvaralaštva u Tesliću 26-28. septembra 1997. godine, Bojan je osvojio drugo mjesto na takmičenju slikara-amatera. Vrlo rano je Bojan počeo da piše - najprije dnevničke zapise (1992/1993. godine), a onda pjesme i kraće prozne sastave. Suzdržan i povučen, a i veoma kritičan prema onome što je pisao, svoje sastave nije nudio za objavljivanje. Učinio je to tek u studentskim danima, kada je školske 1999/2000. godine počeo da pohađa Odsjek za srpski jezik i književnost na Folozofskom fakultetu na Palama. Iako je studirao vrlo uspješno, osjetio je neodoljivu potrebu da se preseli u Beograd, gdje se već nalazio njegov otac. Nastavio je studije na srodnom odsjeku Filološkog fakulteta. Teško je podnosio novu sredinu, pojačanu raznim nevoljama njegove rasturene porodice. Njegov seminarski rad Sjaj karnevala u renesansi i poeziji vrlo dobro je ocijenjen, što svjedoči da je u prvo vrijeme marljivo i uspješno studirao. Prvog oktobra 2005. godine stekao je status apsolventa. Teška bolest spriječila ga je da dovrši studije. Tragično je preminuo u Beogradu 23. marta 2013. godine, a sahranjen je u Jošanici, u groblju svojih predaka.

Prve pjesme je Bojanu objavio prof. dr Miroljub Joković u časopisu "Raška", 2003. godine. Poslije toga je vrlo intenzivno pisao pjesme, pripovijetke i književne ostvrte, a nastavio je i ranu želju da napiše svoj prvi roman. U tome nije uspio u potpunosti, pa su u njegovim rukopisima sačuvani samo manji dijelovi. Sarađivao je u više listova i časopisa u Srbiji, Republici Srpskoj i Rumuniji, a bio je učesnik i na brojnim književnim manifestacijama, kao u Zaječaru, Višegradu, Rudom, Zrenjaninu, Beogradu i drugim gradovima. Njegov neosporno najvidljiviji uspjeh bila je prva nagrada na anonimnom konkursu fonda "Dejan Mančić" u Nišu 2004. godine za pjesničku zbirku Vrata grada, koja je iste godine i objavljena. Godine 2006. postao je član Udruženja književnika Srbije, pa je nakon toga imao status slobodnog umijetnika. Zajedno sa svojim vršnjacima i prijateljima Vladimirom Pantovićem i Žarkom Plemićem, objavio je zbirku pjesama Zlatna jesen (Srbinje-Beograd, 2005). Iste godine, u izdavačkom preduzeću "Arka" u Smederevu štampao je pjesničku knjigu Svakodnevna pjevanja. Pjesme iz njegove rukopisne ostavštine činile su zbirke Neko putuje noćas(Pale-Foča, 2015). Ta je zbirka imala više promocija (u Foči, Beogradu i Istočnom Sarajevu), a o njoj je i objavljeno nekoliko osvrta i prikaza. Ubrzo je objavljeno i njeno drugo izdanje.

Bibliografija

• Vrata grada
• Zlatna jesen
• Svakodnevna pjevanja
• Neko putuje noćas
• Svetlost za malog čoveka

Vidi još

• Filozofski fakultet Univerziteta u Istočnom Sarajevu
• Srpska centralna bibolioteka "Prosvjeta" u Foči
• Udruženje književnika Srbije

Literatura

• Bojan Maksimović: Svetlost za malog čoveka: Srpsko prosvjetno i kulturno društvo "Prosvjeta", Pale-Foča, 2016