Branko Pirgić
| Branko | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 26. februar 1952. |
| Mesto rođenja | Valjevo, SR Srbija, SFR Jugoslavija |
| Datum smrti | 8. decembar 2017. |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Branko Pirgić Pirga (Valjevo, 26. februar 1952 — Beograd, 8. decembar 2017) bio je srpski književnik i književni kritičar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Završio je Filološki fakultet Univerziteta u Beogradu, na odseku za književnost. Radio je kao profesor i novinar. Tokom tridesetak godina, osim književnih kritika i eseja, objavio je i pet knjiga proze. Književno-teorijski članci objavljivani su u brojnim dnevnim novinama i nedeljnim časopisima, u književnim publikacijama i zbornicima.
Bio je zaposlen u Matičnoj biblioteci „Ljubomir Nenadović“ u Valjevu kao organizator kulturnih programa. Dobio je stručno zvanje bibliotekara 2000. godine. Predavao je srpski jezik u Kanadi iseljeničkoj deci. Nakon toga je postao slobodan umetnik i preselio se u Beograd. Organizovao je i učestvovao u brojnim kulturnim događajima Beograda i Valjeva.
U braku sa dečjim neuropsihijatrom dr Biljanom (dev. Krstivojević) dobio je sina Bogdana.
Osim književnosti, Pirgić je ceo život negovao i ljubav prema fotografskoj umetnosti. Tako je na kraju književne večeri u Osečini 2013. publici predstavio svoju kolekciju fotografija „Fotousputnica”.[1]
Umro je 8. decembra 2017, a sahranjen je 11. decembra na Novom groblju u Valjevu. Istog dana je bila komemoracija u Biblioteci „Ljubomir Nenadović”.
Na skupu-komemoraciji povodom Pirgićeve smrti koje je u Beogradu organizovalo Srpsko književno društvo 17. januara 2017, govorili su o piscu i njegovom opusu Branislava Marković, Miloš Knežević, Vasa Pavković, Miljurko Vukadinović, Đorđe Janić, Mirko Magarašević, Nikola Drobnjaković i Janko Vujinović.[2]
Knjige proze[uredi | uredi izvor]
- Povratak u suton, autorsko izdanje, Valjevo, (1995). str. 70.
- Nebo nad Valjevom, autorsko izdanje. . Ваљево. 2002. pp. 76. ISBN 978-86-903681-0-5.[3]
- Odlazak u sumrak, „Logos”. . Београд. 2012. pp. 107. ISBN 978-86-88409-17-9.
- Evo me, tu sam, „Logos”. . Београд. 2016. pp. 71. ISBN 978-86-88409-64-3.(izbor iz prethodne tri knjige sa nekim novim pričama)[4]
- Iskre iz pepela, „Logos”. . Београд. 2017. pp. 107. ISBN 978-86-88409-78-0.
Kritička recepcija[uredi | uredi izvor]
- Mirko Magarašević o knjizi proznih zapisa Iskre iz pepela: „Pirgićeva umetnička percepcija drži se jednog od strogih zahteva čehovljevskog pravila: ničeg suvišnog! Ne dopusti u svom izrazu verbalnu rasutost, opširnost — poštuj smisao i primenu svake reči, ne rasplinjavaj iskaz. Na tako solidno osvojenoj proznoj podlozi, Branko Pirgić postiže punoću svake iskazane ’epizode’, daje celovitost fragmentarno viđenim i oživljenim situacijama koje, iako su najvećma vezane za valjevski kraj i šumadijski duh, imaju estetski, psihološki i emotivno širi značaj koji seže ka maglovitim sferama srpskog nacionalnog karaktera.“[5]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Održano književno veče Branka Pirgića, Opština Osečina, 26. 6. 2013.
- ^ Sećanje: Branko Pirgić (1952-2017) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. mart 2018), Srpsko književno društvo, Beograd
- ^ Pavković Vasa. „Nebo iznad dna (Branko Pirgić: Nebo nad Valjevom, Beograd 2002)”, Revija Kolubara, Valjevo prema: Ekspres, 13. mart 2003.
- ^ Književno veče kratke priče „ Evo me, tu sam“ Branko Pirgić, Kuća Đure Jakšića, 9. maj 2016.
- ^ „Branko Pirgić o valjevskom kraju i šumadijskom duhu”[mrtva veza], Valjevske novosti, Valjevo, 2. jun 2017.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Sećanje: Branko Pirgić Pirga, Srpsko književno društvo, Beograd, 17. januara 2018, snimak skupa.
- Branko Pirgić: O poeziji Sretena Kušakovića, 2014.
- Pirgić Branko. „Zapisi čaršijskih predanja (Milo Gligorijević, Građevina životopisa)”, Danas, Beograd, 31. oktobra 2008.
