Veljko Sovilj
| veljko sovilj | |
|---|---|
 Veljko Sovilj u uniformi | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1919. |
| Mesto rođenja | Busije, selo Bjelaj kod Petrovca, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 1989. |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ |
| Profesija | vojno lice |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1942. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija |
| Čin | pukovnik |
| Odlikovanja |  |
Veljko Sovilj (Busije, selo Bjelaj kod Petrovca, 1919 — Beograd) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, pukovnik JNA i nosilac Partizanske spomenice.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Veljko Sovilj rođen je 1919. godine u mjestu Busije (zaselak Čojluk),[1] u selu Bjelaju kod Petrovca, od oca Paje i majke Mike Radanović Vasić iz Vrtoča.[1][2] Godine 1923. sa porodicom je preselio iz Bjelaja u Vrtoče (u vrtočki zaselak Glavicu), gdje je Veljko odrastao.[1] Potiče iz zemljoradničke porodice. Otac Pajo bio je austrougarski vojnik, a potom solunski dobrovoljac. Nakon rata dobio je posjed u Vojvodini, ali ga je zamijenio za bonove i 1923. godine se preselio u Vrtoče, na imanje ženine porodice, koje je ostalo pusto nakon Prvog svjetskog rata. Veljko je odrastao sa ocem, majkom i sestrom Vidom. Sestra mu se udala u Škundriće u Vođenicu i ubijena je 1941. Majka mu je umrla 1944. godine, a otac mu je nakon rata kolonizovao u Pazovu. Prije rata Veljko je bio radnik. Bio je oženjen Marom Đurica iz Palučaka i sa njom dobio sinove Božu, Milu, Danu i Dragana.[1]
Po okupaciji Jugoslavije, Veljko se uključio u pripreme oružanog ustanka 27. jula 1941. Od prvih dana učestvovao je u ustaničkim i gerilskim akcijama. Bio je pripadnik Treće krajiške brigade.[3] Učesnik je Bitke na Sutjesci.[4] O svojim ratnim iskustvima pisao je u zborniku sjećanja Petrovac u NOB.[5]
U ratu je obavljao više dužnosti. Početkom rata bio je borac Vrtočke čete. Godine 1942. primljen je u KPJ.[3] Bio je bistar i oštrouman, pa je 1943. godine postavljen za zamjenika komesara 2. čete 1. bataljona Treće krajiške brigade,[4] a ubrzo potom i zamjenika političkog komesara bataljona.[2] Nakon toga obavljao je dužnost političkog instruktora u Divizijskom komitetu.[3]
Nakon rata služio je kao oficir u JNA. Poslije rata završio je Višu vojnu akademiju i postavljen je za komandanta puka. Penzionisan je u činu pukovnika.[2]
Više puta je odlikovan. Nosilac je Partizanske spomenice 1941.[2] Urednik je zbornika sjećanja Treća krajiška brigada.[3]
Umro je 1989. godine u Beogradu,[4] a sahranjen je u Staroj Pazovi.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Pilipović - Dajanović, Nikica (1989). Sabor u Vrtoču. Mjesna zajednica Vrtoče. str. 213.
- ^ a b v g d „CIP - Katalogizacija u publikaciji - Narodna biblioteka Srbije, Beograd 94(497.11)"1939/1945"(047.53) KAKO se stvara(la) istorija... : lične priče uče - PDF Besplatno skidanje”. docplayer.rs. Pristupljeno 2022-03-09.
- ^ a b v g Treća krajiška brigada - Zbornik sjećanja. Knjiga treća. Beograd: Odbor sekcije boraca Treće proleterske krajiške brigade u Beogradu. 1985. str. 2, 958.
- ^ a b v Kučan, Viktor (1996). Borci Sutjeske. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. str. 731. ISBN 86-17-04984-7.
- ^ Petrovac u NOB. VII tom. Bosanski Petrovac: Opštinski odbor SUBNOR-a Bosanski Petrovac. 1974. str. 556—560.
