Vuk Vukoslavić Hrvatinić
| Vuk | |
|---|---|
 Donji Kraji u srednjovekovnoj Bosni | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Vuk Hrvatinić |
| Datum rođenja | pre 1325. |
| Mesto rođenja | Bosanska banovina, Donji Kraji |
| Datum smrti | posle 1351. |
| Porodica | |
| Supružnik | nepoznato |
| Potomstvo | nepoznato |
| Roditelji | Vukoslav Hrvatinić nepoznato |
| Dinastija | Hrvatinići |
| knez Banjice i Vrbanje | |
| Period | pre 1343. - posle 1351. |
| Prethodnik | Vukoslav Hrvatinić |
| Naslednik | Pavle Vukoslavić Hrvatinić, Vlatko Vukoslavić |
 | |
Vuk Vukoslavić Hrvatinić (umro posle 1351.) je bio velikaš iz Donjih Kraja. Zajedno sa bratom Pavlom upravljao je oblastima župa Banjice i Vrbanje (sa gradovima Kotor i Ključ) nasledivši svoga oca Vukoslava. Istakao se u ratovima protiv srpskog vladara Dušana (1329. i 1350. godine).
Porodica[uredi | uredi izvor]
Vuk je pripadao velikaškoj porodici Hrvatinića koja je krajem 13. veka ovladala bosanskom zemljom Donji Kraji. Njegov deda Hrvatin, rodonačelnik Hrvatinića, bio je vazal bribirskih knezova Šubića. Vukov otac zvao se Vukoslav. Upravljao je župama Banjicom i Vrbanjom sa gradom Kotorom i Ključem. Vukoslav je imao trojicu sinova: Vuka, Vlatka i Pavla[1][2].
Biografija[uredi | uredi izvor]
Vuk se istakao vojničkom veštinom u prvim godinama nakon pada Mladena II i dolaska Stefana II Kotromanića na vlast. Bosanski ban ga pominje u svojoj poslednjoj povelji, izdatoj 1351. godine[3]. Iz ove povelje se vidi da je Vuk učestvovao na strani bana Stefana u borbama protiv kneza Nelipca koji je zaposeo grad Visući na Cetini. Vuk je Nelipcu preoteo Triljski Brod što je banu Stefanu pomoglo da povrati izgubljeni grad Visući. Vuk se istakao u ratu bosanskog bana protiv Srpske kraljevine. Stefan je, koristeći se zauzetošću Stefana Dečanskog u ratu sa Vizantijom i Bugarskom, napao zapadne granice srpske države (Polimlje i Travuniju). Mladi kralj Dušan uspeo je da potisne čete bosanskog bana. Stefan je jedva izvukao živu glavu iz bitke. Spasla ga je intervencija Vuka Vukoslavića koji mu je, ne obazirući se na opasnost, pritekao u pomoć i dao svog konja[4][2][5].
Vuk se istakao i u ratu sa Dušanom iz 1350. godine. Vizantijski car Jovan Kantakuzin bio je bolestan te je Dušan iskoristio zatišje u ratu sa Vizantijom da proširi granice svoje države na zapadu. Srpski car zauzima grad Novi i prodire do Krke. Međutim, napad Jovana Kantakuzina na Ber primorao ga je da svoju vojsku povuče iz Humske zemlje na jug države. U Humskoj zemlji ostavio je manje odrede koje je ban lako isterao[6]. Grad Novi ban je povratio uz Vukovu pomoć. Za uzvrat, ban Stefan je, kao "gospodin svih bosanskih zemalja i Usore i Humske zemlje i Donjih Kraja" izdao povelju kojom je Vuku i njegovom bratu Pavlu potvrdio baštinske posede u župama Banjici i Vrbanji. Vuk se više ne pominje u izvorima, a njegov brat Pavle se pominje još jednom, u povelji bana Tvrtka iz 1367. godine[7][2].
Porodično stablo[uredi | uredi izvor]
| Stjepan (knez Donjih Kraja) | ||||||||||||||||
| Hrvatin Stjepanić | ||||||||||||||||
| Vukoslav Hrvatinić | ||||||||||||||||
| Vuk Vukoslavić | ||||||||||||||||
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Mrgić 2002, str. 45.
- ^ a b v Hrvatski biografski leksikon
- ^ Mrgić 2008, str. 69.
- ^ ISN 1999, str. 502.
- ^ Mrgić 2002, str. 94.
- ^ ISN 1999, str. 554–6
- ^ Mrgić 2008, str. 69–73
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mrgić, Jelena (2002). Donji Kraji: Krajina srednjovekovne Bosne. Beograd: Filozofski fakultet.
- Mrgić, Jelena (2008). Severna Bosna: 13-16. vek. Beograd: Istorijski institut.
- Hrvatski biografski leksikon, pdf
- Istorija srpskog naroda 1, grupa autora, SKZ, Beograd (1999)