Dimitrije Ovčarević (ugarski velikaš)
| Dimitrije Ovčarević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Dimitrije Ovčarević |
| Datum rođenja | ~ 1500. |
| Datum smrti | septembar 1566. |
| Mesto smrti | Đula, Mađarska |
| Dinastija | Ovčarevići |
| vođa Srba | |
| Period | ~1550 – 1566 |
| Prethodnik | Stefan Štiljanović |
| Naslednik | – |
Dimitrije Ovčarević (1500. – 1566, Đula, Mađarska.) je bio srpski plemić u Austrijskoj imperiji, pripadnik poznate srpske vlastelinske porodice Ovčarević u Austriji, aktivne u austrijskoj službi tokom 16. veka i brat Petra Ovčarevića (1490–1541), šajkaškog komandanta, Mihaila Ovčarevića (1495–1579), šajkaškog komandanta i Jovana Ovčarevića [1].
Biografija[uredi | uredi izvor]
1552. godine pominje se kao vođa Srba u Banatu [2] i 1553. godine kao kapetan Đule. [3] Bio je odan caru Ferdinandu I Habzburškom (1503–1564) i uživao je njegovu podršku. [2] Godine 1556. bilo je planirano da otputuje u Beč radi nekog posla da se nađe sa carem Ferdinandom, međutim, on ga je zamolio da odloži rok zbog Osmanskog pokreta. [2] Iste godine dobio je da upravlja delom Čanadskog kaptola do njegovog naseljavanja, [2] radi održavanja trupa.[3] Kralj je često koristio crkvenu imovinu, zbog finansijske oskudice, za plaćanje vojvodskih troškova i za održavanje vojske.[3] Dimitrije je držao i posede Kerekeđhaza i Nagifalu u Tamiška županija, Turegihaz, Bocsar, Bikacs i Sanad u Torontalskoj županiji, Mezakatanč i Delegihaza u Čanadskoj županiji;[3] Csokas, delove Sentpetera, Fenlak, Varjaš, Tornj, Bata u Aradskoj županiji i Marijan i Ketegihaza u županiji Zarand. [2] Kraljevski blagajnik plaćao je izdržavanje 85 konjanika, od kojih je nekoliko desetina bilo pod Dimitrijevom komandom. [3] U ratno vreme ovaj broj se značajno povećao. [3] Ostali kapetani koji se pominju u skupu bili su Vladislav Kerečenji, Pavle Beke, Frans Horvat i drugi uz Dimitrija. [3] Kada je turska vojska krenula u pohod 1566. godine, deo vojske je napao Transilvaniju i opkolio Đulu. [2] Dimitrije je poginuo hrabro braneći grad Đulu od Turaka, tokom Bitke kod grada Sigeta 1566. godine.[1] Imao je sestru Margaritu, koja je bila supruga Nikole Crepovića [4], takođe srpskog plemića, najpre u službi Janoša Zapolje (1487–1540), a potom i Ferdinanda I Habzburškog (1503–1564).
Po padu srpske države 1459. godine pod Tursko osmanlijsko carstvo, vladari iz srpske dinastije Branković su nastavili Srbima vladati u progonstvu i vladali su Srbima do 1502. godine, kada se dinastija Branković ugasila. Posle toga su Srbima u izgnanstvu vladali: Ivaniš Berislavljević, Stefan Berislavljević, Jovan Nenad, čelnik Radoslav Rajko Milošević, Radič Božić, Pavle Bakić i Stefan Štiljanović, naslednikom ovih srpskih vladara i narednim srpskim vladarem u izgnanstvu, mogao bi se smatrati i Dimitrije Ovčarević ali i Petar Petrović, koji su ujedno bili poslednji preduzimljivi i energični Srbi, koji su mogli biti novi srpski vladari. Posle negde njihovog doba, Srbi definitivno nisu imali nikoga ko je mogao postati i biti novi srpski vladar, sve do srpskog vožda Karađorđa Petrovića i kneza Miloša T. Obrenovića.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Kolundžija 2008, str. 216, Popović 1957, str. 159
- ^ a b v g d đ Popović 1957, str. 159.
- ^ a b v g d đ e Stojkovski 2015, str. 216.
- ^ Popović 1957, str. 159
Literatura[uredi | uredi izvor]
![[ikona]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1c/Wiki_letter_w_cropped.svg/20px-Wiki_letter_w_cropped.svg.png){kind=small} | Ovaj odeljak bi trebalo proširiti. Možete pomoći dodavanjem sadržaja. |