Dobrivoje Ćilerdžić
Dobrivoje Ćilerdžić | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 4. april 1920. |
| Mesto rođenja | Gračac, kod Vrnjačke Banje, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 11. maj 1995. (75 god.) |
| Mesto smrti | Diseldorf, Nemačka |
Dobrivoje Ćilerdžić (Gračac, kod Vrnjačke Banje, 4. april 1920 — Diseldorf, 11. maj 1995) je bio pripadnik Zbora tokom Drugog svetskog rata i sveštenik Srpske pravoslavne crkve u Nemačkoj nakon Drugog svetskog rata. Njegov sin Andrej Ćilerdžić je episkop švajcarsko-austrijski.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Posle završenog osnovnog školovanja, pohađao je državnu gimnaziju u Kraljevu, da bi potom prešao u Prizrensku bogosloviju produživši tradiciju porodične svešteničke loze po majci.
U Prizrenu se našao kada je izbio Drugi svetski rat. Kao aktivni član Zbora Dimitrija Ljotića, Dobrivoje Ćilerdžić je stupio kao dobrovoljac u redove 5. dobrovoljačkog puka.
Nakon rata uspeo je da prebegne 1945. godine u južnu Italiju i zatim od 1947. godine je bio u severnoj Nemačkoj u zajednici izgnaničke jerarhije Srpske pravoslavne crkve.
Emigracija i život u dijaspori[uredi | uredi izvor]
Bogoslovske studije nastavio je na Univerzitetu u Minsteru, a 1950. godine se oženio Nemicom Marijanom iz porodice Prior iz Vestfalije.
Rukopoložen je od ruskog episkopa Filoteja 1954. godine u čin đakona i odmah potom u čin prezvitera. Prva parohija je bila je u Lingenu, na severu Nemačke, da bi zatim postao paroh u Osnabriku gde se nalazio veliki broj izbeglica.[1]
U saradnji sa istaknutim ličnostima emigracije otpočneo je izgradnju srpskog pravoslavnog hrama Svetog velikomučenika Georgija u Osnabriku, zadužbinu Srba u izgnanstvu koju je kasnije osvetio potonji episkop zapadnoevropski i novozelandski Lavrentije.
Godine 1961. prelazi na parohiju oca Nikolaja u Diseldorfu i tu ostaje 34 godine do svoje smrti.
Godine 1966. Dobrivoje Ćilerdžić odlikovan je protojerejskim činom, odlukom patrijarha srpskog Germana, a iz ruku episkopa zapadnoameričkog Grigorija. Sagradio je u Diseldorfu, uz pomoć protestanske i Rimokatoličke crkve u Nemačkoj, hram posvećen Svetom Savi.
Kada je vladika Lavrentije 12. maja 1991. godine iz Amerike preneo u Srbiju telo Nikolaja Velimirovića, tada je i Dobrivoje Ćilerdžić po prvi put posle 1945. godine stupio na tlo Jugoslavije i učestvovao u činu polaganja tela vladike Nikolaja u manastiru Lelić kod Valjeva.
Za vreme ratova na prostoru bivše Jugoslavije, Dobrivoje Ćilerdžić je sa svojim saradnicima u Diseldorfu organizovao slanje pomoći narodu u Srbiji.
Odlikovanje i smrt[uredi | uredi izvor]
Protojerej-stavrofor Dobrivoje Ćilerdžić umro je 11. maja 1995. godine u 75. godini života u svom stanu u Diseldorfu.
Nekoliko meseci pred njegovu smrt odlikovan je Ordenom Svetog Save prvog stepena. Patrijarh srpski Pavle je u svojoj odluci o odlikovanju prote Dobrivoja istakao je „da je prota uložio poseban trud na organizovanju misije Srpske pravoslavne crkve u Nemačkoj, kao na čuvanju njenog jedinstva u Zapadnoj Evropi“.[2]
Dobrivoje Ćilerdžić ima dva sina: jereja Petra Ćilerdžića iz Mitropolije zagrebačko-ljubljanske i Andreja Ćilerdžića, episkopa austrijsko-švajcarskog.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ ISTORIJA CRKVENE OPŠTINE OSNABRIK (PDF). Osnabrik: Srpska pravoslavna Crkva u Osnabriku.
- ^ Reči i Besede. O stogodišnjici rođenja protojereja-stavrofora Dobrivoja Ćilerdžića. Vrnjačka Banja 2020.
- ^ Matejić, Mateja; Karapandžić, Borivoje: Sa krstom u ruci i ljubavlju u srcu Arhivirano na sajtu Wayback Machine (21. oktobar 2014). Valjevo 2008
