Dobrivoje Beljkašić
| Dobrivoje Beljkašić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. oktobar 1923. |
| Mesto rođenja | Vlasenica, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 12. mart 2015. (91 god.) |
| Mesto smrti | Bristol, Velika Britanija |
| Porodica | |
| Supružnik | Gordana |
| Deca | Dragana |
| Roditelji | Stevan Draga |
| Umetnički rad | |
| Polje | slikarstvo |
| Zvanični veb-sajt | |
| https://dobrivoje-beljkasic.com/index.html | |
Dobrivoje Beljkašić (Vlasenica, 10. oktobar 1923 — Bristol, 12. mart 2015.) bio je srpski slikar i pedagog.
Obrazovanje i rana karijera[uredi | uredi izvor]
Rođen u učiteljskoj porodici, počeo je da slika sa 16 godina. Studije slikarstva je započeo 1945. u Parizu (Ecole Nationale – Imperiuere des Artes Decoratifs i E.N.S. des Beaux-Arts), potom je studije nastavio u Beogradu na Akademiji likovnih umetnosti od 1948. gde je i diplomirao u klasi profesorke Zore Petrović 1952. godine.[1]
Karijera slikara i pedagoga u Sarajevu[uredi | uredi izvor]
Bavio se crtežom, akvarelom, temperom, uljem, akrilikom i kombinovanim tehnikama. Posebno interesovanje gajio je za pejzaže, mrtvu prirodu, portret, figure i figuralne kompozicije. Radio je kompozicije na temu NOB (Kozara, Sutjeska, Legenda o Romaniji). U sklopu realistički transponirane i poetski intonirane slikarske vizije, služio se modernim sredstvima i postupno se razvijao prema apstrakciji.[2]
1957. njegov atelje je stradao u požaru u Morića hanu na Baščaršiji.[3][4]
Tokom života bio je predsednik Udruženja likovnih pedagoga BiH, kustos-pripravnik u Umjetničkoj galeriji u Sarajevu (1953—1954) i profesor crtanja i slikanja na Višoj pedagoškoj školi u Sarajevu na Grupi za likovnu umetnost (1954—1970).
Tokom svog života imao je mnogobrojne samostalne izložbe. Izveo je slikarsku dekoraciju enterijera u foajeu Kamernog teatra '55. u Sarajevu (1970—1971). Bavio se ilustracijom knjiga, dečije štampe i grafičkim dizajnom u izdavačkim preduzećima. Bio je ko-autor nekoliko udžbenika za likovno obrazovanje za osnovne i srednje škole, autor nastavnog programa za likovno obrazovanje u BiH, kao i pokretač izložbi dečijeg stvaralaštva po celoj Jugoslaviji.[5]
Egzodus iz Sarajeva[uredi | uredi izvor]
Beljkašićev atelje na trećem spratu u Vijećnici je izgoreo u požaru koji je nastao tokom ratnih dejstava u noći između 25. i 26. avgusta 1992. U ovom požaru je uništeno gotovo svo njegovo životno delo. Pored Beljkašićevog ateljea, u istom požaru izgoreli su i ateljei slikara Vladimira Vojnovića i Radoslava Markovića.[5] Nakon te lične tragedije, Dobrivoje odlučuje da sa suprugom i taštom ode kod kćerke u Veliku Britaniju. Porodica Beljkašić je napustila Sarajevo poslednjim konvojem Crvenog krsta 15. novembra 1992. Nakon 48 sati putovanja autobusom stigli su u Beograd 17. novembra 1992.[6] Tokom ovog putovanja ukinute su im privremene britanske vize. Dobrivojeva tašta je umrla ubrzo nakon ovog putovanja. Dobrivoje i supruga Gordana su morali da provedu narednih šest nedelja bez novca, blokirani su im bili računi u bosanskim bankama zbog sankcija koje su uvedene SR Jugoslaviji. Na kraju je njihova đerka Dragana uspela da izmoli u Ministarstvo unutrašnjih poslova Velike Britanije da ponovo dodele vize njenim roditeljima. Dobrivoje je sa suprugom sleteo na aerodrom Hitrou u novogodišnjoj noći 1992/1993.[6]
Život i rad u Velikoj Britaniji[uredi | uredi izvor]
Po dolasku u Englesku, u 70. godini života počinje ponovo da slika i da se uključuje u umetničke krugove. Učestvuje u grupnim izložbama po Londonu i drugim gradovima u Velikoj Britaniji. Njegovi radovi su i danas zastupljeni u zbirkama Umjetničke Galerije Bosne i Hercegovine, Muzeja Sarajeva i Muzeja i umetničke galerija grada Bristola, kao i u mnogim javnim i privatnim zbirkama po celom svetu. U julu 1993. godine, postao je počasni član Klifton Arts kluba u Bristolu i od tada je radio i izlagao sa njima.[7]
Tokom ovog perioda svog stvaralačkog delovanja, Beljkašić je slikao engleske vrtove i pejzaže, mostove i mora. Tako nastaju živopisna dela bogata koloritom i unutrašnjim doživljajem umetnika. Beljkašić je istraživao anglosaksonsku i keltsku mitologiju, dopuštajući sebi nova vizuelna iskustva i spoznaje. U svojim mislima vraćao se i temama koje su mu bile bliske, koje je nosio u sebi i koje su ga i dalje inspirisale – Sarajevu, Bosni i Hercegovini i Dubrovniku.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Dupanović, Adnan; Delić, Nermin (2010). „Povodom izložbe „Bihać i Una u djelima likovnih umjetnika“” (PDF). Gradska galerija Bihać. Pristupljeno 17. 4. 2024.
- ^ Tihić, Smail (1984). Likovna enciklopedija Jugoslavije, 1 A-J. Zagreb: Jugoslavenski leksikografski zavod "Miroslav Krleža". str. 94.
- ^ a b „Dobrivoje Beljkašić | UGBiH.ba” (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2024-04-17.
- ^ „PressReader.com - Digital Newspaper & Magazine Subscriptions”. www.pressreader.com. Pristupljeno 2024-04-17.
- ^ a b „Umjetnička galerija BiH: Izložba “Slikar nemirne mašte” povodom 100 godina od rođenja umjetnika Dobrivoja Beljkašića”. Urban Magazin (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2024-04-17.
- ^ a b Morris, Priscilla (2014). Waiting, Part One of a Sarajevo Novel. The Figure of the Siege and the Refugee in a Selection of Twentieth-Century Siege-Exile Literature. Norwich: University of East Anglia, School of Literature, Drama and Creative Writing. str. 153—155.
- ^ „Dobrivoje Beljkasic - Artist - Sarajevo - Bristol - Bio”. dobrivoje-beljkasic.com. Pristupljeno 2024-04-17.
