Zrenj se nalazi na kraškom platou (467 m n/v) koja se prema severu i istoku spušta u usek potoka Draga, desne pritoke Bračane koja se prema jugu uliva u Mirnu. Zrenju pripadaju zaseoci: Šavleti, Jakusi, zapadno, a celo Čabarnica je jugoistočno, a južno su Žnjidarići. Istočno, preko vale Braĉane nalazi se Veli Mlun (Grad Buzet). Na zaravni se nalaze i manji izvore pitke vode «Mali Zahej», «Veliki Zahej» i «Bič» koji su nekad bili osnovni izvor pitke vode za lokalno stanovništvo.
Sa zapada se dolazi putom iz Svetog Ivana ili iz Livada, a sa severoistoka vodi lokalna cesta, zapadni odvojak ceste Buzet-Sočerga koja prolazi kroz Baredine i Hrib.
Pod imenom Sdregna se prvi put spominje u XI. v., a od Zdrenja (kako se izgovara) je slovenizovan u Zdrenj ili Ždrenj, koj je nakon pripojenja Hrvatskoj promenjen u 'hrvatskiji' Zrenj. Naziv Stridone isto je novijeg datuma, nastao pod Italijom u jeku italijanizacije kada se menjaju i autohtoni romanski nazivi u Istri, pa je tako Zdrenja promenjena u "italijanskije' Stridone[1] povezujuć sa mestom Stridone, koje se spominje kao rodno mesto sv. Hieronymusa (Jeronim, Jerolim), prevodioca Starog zaveta sa grčkog na latinski, pa je amblem sv. Jeronma bio i službeni grb Zrenja (1920—1943). Argumenti su bili nategnuto lingvistički (stridone>sdrenja), a u biografiji Hieronimusa se Stridone locira na granici između rimske Dalmacije i Panonije, a Istra je bila u sastavu rimske Italije (granica prema Dalmaciji je bila reka Raša(. Granica Dalmacije i Panonije Savije u IV. v. (kada je Hieronimus rođen) je bila dosta istočnije od Zrenja. Da je u Stridoni bilo kontinuiteta života zvala bi se otprilike Stridin (završeci na ona, one su se kod Slovena menjali u in: Salone>Solin. Aenona>Nin, Albona>Labin).
Zrenj je staro naselje kašteljerskog tipa, ali arheološka istraživanja nisu provedena. Smatra se da ima kontinuitet življenja još iz rimskog doba[2]. U srednjem veku je u vlasništvu Akvilejske patrijaršije[3] U njemu živi autohtono romansko stanovništvo, a u XI. v. dolazi i venetska populacija. Nakon haranja kuge u Istri u XVI. i XVII. v. Mlečani ovde doseljavaju slovensko stanovništvo sa severa i istoka Istre, a izgleda i iz Dalmacije.
Od XIV. v. feud je porodice Pietrapeloza (iz Kostela). Zrenj 1421. dolazi pod Venecijansku Republiku. Od 1440. feud je porodice Gravisi. Padom Venecije 1797. dolazi pod austrijsku dominaciju, da bi nakon kratkotrajne francuske vlasti i formiranja Napoleonove Kraljevine Italije od 1814. do 1918. bio pod Austrijskim carstvom.
Prema Londonskom ugovoru Zrenj, kao i veći dio Julijske pokrajine, anektiran je 1918. Kraljevini Italiji. Posle Drugog svetskog rata i aneksije Hrvatskoj dolazi do egzodusa stanovništva.
crkvica sv. Jerolimacrkvica sv. Jerolima (Hieronimus) sagrađena je godine 1910. na mestu starije crkve koja se spominje 1580. Crkva je jednobrodna sa sakristijom, i zvonikom "na jedra".
parohijalna crkva i zvonik sv. Jure (Georga, Đorđa) je dvobrodna u romaničkom je stilu, Spominje se prvi puta godine 1304. Bila je podčinjena tršćanskom biskupu (do 1883. g. Buzetski dekanat). Proširena je 1582. godine o čemu svedoči glagoljski natpis otkriven za vreme obnavljanja godine 1835. Zvonik je odvojen od crkve[4].
uz put prema Zrenju, u zaselku Jakusi nalazi se crkva sv. Antona Padovanskog.,
Napomena: U 1880. iskazivano pod slovenskim imenomZdrenja, a u 1890. i 1900. pod imenom Ždrenj. U 1857, 1869, 1921. i 1931. sadrži podatke za naselja Vižintini i Žnjidarići, a istih godina i dio podataka za naselja Gradinje i Žonti (grad Buzet).
