Igumanija Marta (Šibalić)
| Marta (Šibalić) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija raško-prizrenska |
| Čin | igumanija |
| Titula | igumanija Manastira Gorioča |
| Sedište | Manastir Gorioč |
| Godine službe | od 2. avgusta 2020. do 20. oktobra 2023. |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Biljana Šibalić |
| Datum rođenja | 11. maj 1942. |
| Mesto rođenja | Gornje Potočane kod Orahovca, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 20. oktobar 2023. (81 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Gorioč, Srbija |
| Grob | Manastir Gorioč |
| Porodica | Teodosije Šibalić, sin |
Marta (svetovno Biljana Šibalić; Gornje Potočane kod Orahovca, 11. maj 1942 — Manastir Gorioč, 20. oktobar 2023) bila je monahinja je Srpske pravoslavne crkve i igumanija Manastira Gorioča.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Igumanija Marta (Šibalić) je rođena 11. maja 1942. godine u selu Gornje Potočane kod Orahovca, od oca Dragomira (Jovičića) i majke Divne (devojačko Subotić). Na krštenju je dobila ime Biljana. Roditelji su imali nju i njenog mlađeg brata Milivoja. Iako je završila samo tri razreda osnovne škole, mati Marta je u svom životu, trpljenjem, verom i služenjem Gospodu, zadobila duhovno iskustvo i mudrost koje su kasnije mnogi duboko cenili i prepoznavali.[1]
Budući veoma lepa i telom i dušom, sa svojih petnaest godina zaprošena je od Milana Šibalića iz Gorjana sa kojim je kasnije rodila dva sina: Živka (sadašnjeg episkopa Teodosija Šibalića) i Dejana. Bila je uzorna majka i supruga, trpeljiva i vredna. Svi koji su je znali voleli su je, pošto je još u svetu pokazivala nesebičnost i istinsku ljubav prema svakome. Budući da pet godina nije imala dece, kako je kasnije pričala, mati Marta je jednom moleći se u hramu, poput Ane, majke proroka Samuila, u dubokoj molitvi Bogu obećala da, ako joj Bog podari čedo, da će ga ona dati njemu na službu da bude sveštenik.[2]
Gospod je uslišio njene molitve i ubrzo u bolnici u Čačku rodila je 1963. godine muško dete, Živka, sadašnjeg ep. Teodosija. Tu svoju tajnu i obećanje Bogu nije nikada nikome rekla sve dok njen stariji sin nije sa svojih 20 godina odlučio da ode u Manastir Visoki Dečani da bi se posvetio monaškom životu. Nalazeći se u manastiru, majka mu je tek tada ispričala svoje obećanje Bogu, rekavši da mu nije to nikada ranije govorila da ne bi on zbog toga pošao Gospodu da služi.[3]
Jednog dana, u proleće 1998. godine, kao i često puta pre toga, sluškinja Božja Biljana došla je u goste u manastir Visoki Dečani, gde je njen sin Teodosije bio iguman. Posle malo vremena, ušavši u kancelariju starog konaka, prišla mu je i smireno otkrila svoju davnašnju želju da bude monahinja. Saopštila mu je tada da ona vidi kako se sprema rat na Kosovu i da ona više ne može da se vrati svojoj kući, već želi da ostane u manastiru i da celim svojim bićem služi Bogu. Sa suznim očima molila je svoga sina i igumana da joj da blagoslov i da joj ispuni želju. Za sobom je ostavila muža i mlađeg sina, dom i sve što je u svetu stekla.[4]
Posle provedenih tri meseca u obitelji Svetog kralja Stefana Dečanskog, gde se vredno trudila radeći razne poslove, sa blagoslovom tadašnjeg episkopa, mati Marta prelazi u Manastir Gorioč, drevni metoh dečanski, u kome punih 25 godina ostaje da služi, sve do kraja svog ovozemaljskog života. Kao iskušenica, iako sa svojih 56 godina, vredno je prolazila sva manastirska poslušanja, pokazujući poslušnost i ljubav igumaniji mati Dariji i ocu Savi, tadašnjem duhovniku manastira. Zamonašena je nakon tri godine iskušeništva, na praznik Svetih Mironosica u drugu nedelju po Vaskrsu, ponevši ime Sv. Marte, sestre Lazareve.[5]
Postavljena je za igumaniju Manastira Gorioča kod Istoka, 2. avgusta 2020. godine nakon upokojenja starešine igumanije Isidore.[6] Upokojila se u Gospodu 20. oktobra 2023. godine u Manastiru Gorioču, sahranjena je 21. oktobra na monaškom groblju.[7]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Monahinja Marta nova igumanija manastira Gorioča”. Televizija Hram (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-10-22.
- ^ marko (2020-08-02). „U manastiru Gorioču postavljena nova igumanija – mati Marta”. Zvanična internet prezentacija | Eparhija Raško-prizrenska srpske pravoslavne crkve (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-10-22.
- ^ Radomirović, Biljana. „Ječi gora kraj manastira Gorioč”. Politika Online. Pristupljeno 2023-10-22.
- ^ „Episkop Teodosije proizveo dosadašnju nastojateljicu manastira Gorioč monahinju Isidoru u čin igumanije”. Pravoslavie.Ru - Srpska verzija. Pristupljeno 2023-10-22.[mrtva veza]
- ^ „Proslavljena hramovna slava manastira Gorioč kod Istoka”. Pravoslavna Mitropolija crnogorsko-primorska (Zvanični sajt) (na jeziku: srpski). 2020-12-20. Pristupljeno 2023-10-22.
- ^ „Mati Marta imenovana za igumaniju manasitra Gorioč”. KIM radio (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 22. 10. 2023. g. Pristupljeno 2023-10-22.
- ^ Tanjug (2023-10-19). „Preminula igumanija manastira Gorioč mati Marta”. Glas Srpske (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-10-22.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Marta Šibalić Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. oktobar 2023)
