Igumanija Mihaila (Knežević)
| Mihaila (Knežević) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija šumadijska |
| Titula | igumanija Manastira Blagoveštenja Rudničkoga |
| Sedište | Manastir Blagoveštenje Rudničko kod Stragara |
| Godine službe | od 2. jula 1948. do 17. decembra 2014. |
| Naslednik | Salafaila (Baštovanović) |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Ratimirka Knežević |
| Datum rođenja | 11. jul 1917. |
| Mesto rođenja | Vitkovo (Aleksandrovac), Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 17. decembar 2014. (97 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Blagoveštenje Rudničko kod Stragara, Srbija |
Mihaila (svetovno Ratimirka Knežević; Vitkovo kod Aleksandrovca, 11. jul 1917 — Manastir Blagoveštenje Rudničko, 17. decembar 2014) bila je najstarija srpska igumanija i 70 godina kao starešina Manastira Blagoveštenja Rudničkoga.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Detinjstvo[uredi | uredi izvor]
Igumanija hadži-Mihaila, u svetu Ratimirka Knežević, rođena je 11. jula 1917. godine u selu Vitkovo, od pobožnih i vrlo imućnih roditelja.[1]
U vrlo skromnom i pobožnom životu od detinjstva je bila zagrejana u ljubavi prema Gospodu.
Godine 1935. Ratimirka se dogovori sa svojom drugaricom da pobegnu u manastir.[1]
Monaški put[uredi | uredi izvor]
Ratimirka napušta roditeljski dom i odlazi za manastir. Kada je pošla javila se majci da ide u Aleksandrovac da nešto kupi. Iz Aleksandrovca, kasno uveče, polazi za manastir sa jednim hrišćaninom i njegovom ćerkom.[2]
Celu noć su putovali do Niša, a zatim za Manastir Divljane. Na sam praznik Vavedenja stigli su u toku sv. Liturgije. Kada su ušli u hram monahinje su klečale u toku Službe.
Njihovoj radosti nije bilo kraja. Ratimirka je blagodarila Gospodu i Majci Božjoj što je njena želja ispunjena. Od toga dana Ratimirka se predaje volji Božjoj i svojoj duhovnoj materi Diodori, ruskinji.[2]
Poslušanje prima sa radošću. U početku je bio problem poznavanje ruskog jezika, ali i to je savladala.
U manastiru je živelo 70 sestara i svaka je imala svoje poslušanje. Manastirsko pravilo je bilo strogo i svaka iskušenica je morala da prođe sva poslušanja.[3]
Pošto je Ratimirka bila zdrava i sposobna za svaki rad – prihvatala je najteža poslušanja. Ruske sestre su bile pretežno starije i Ratomirka preuzima rad sa konjima u bašti i radionici.
Godine 1938. igumanija Diodora odlazi za Makedoniju sa 40 sestara i duhovnikom, a ostalih 30 ostale su u Manastiru Divljanu.[3]
Sa sobom igumanija Diodora je povela i 8 mladih srpskih sestara, a među njima i Ratomirku.
Pošto je Manastir Divljane bio siromašan, a sestara dosta, igumanija Diodora je morala da pređe u Makedoniju, u manastir Svete Prečiste kod Kičeva. Manastir je bio vrlo bogat. Ovde je po dolasku Ratomirka zamonašena dobivši ime Marina.[4]
Godine 1947. osnovana je Šumadijska eparhija i za prvog episkopa izabran je vikarni vladika Valerijan Stefanović. Vladika je iste godine posetio Manastir Blagoveštenje Rudničko.
Starešina Manastira Blagoveštenja Rudničkoga[uredi | uredi izvor]
Mati Mihaila postaje starešina Manastira Blagoveštenja Rudničkoga 2. jula 1948. godine.
Život sestara u Blagoveštenju bez krova nad glavom, bio je pretežak. Godine 1950. vladika Valerijan Stefanović dolazi u Blagoveštenje, sa dvojicom sveštenika i dovodi Čedu Ognjanovića, preduzimača iz Kragujevaca, radi obnove velikog konaka: sredstava nema a preduzimač traži mnogo; ali početi se mora.[4]
Na kraju preduzimač Čeda prihvati da ozida i pokrije porušeni konak za 300.000 dinara.
Vremenom su i ostali radovi na konaku završeni i 19. avgusta 1956 vladika Valerijan je osveštao konak. Slavlju i radosti nije bilo kraja.
Naredne 1957. godine prvi put je proslavljena hramovna slava Blagovesti. Iduće 1958. godine podignuta je trpezarija u dužini 23 m i osvećena na Preobraženje Gospodnje.[5]
U Blagoveštenju radovi se i dalje nastavljaju. Sa severne strane, u nastavku velikog konaka, produžen je konak u dužini 25 m. Isti je završen i osvećen 1963. godine.
Godine 1966. igumanija Mihaila polazi na hodočašće u Jerusalim na poklonjenje Hristovom grobu i drugim svetinjama.
Po povratku iz Svete Zemlje, igumanija hadži-Mihaila sa sestrinstvom podiže 1967. letnju trpezariju sa pekarom u dužini 15 m.
Kroz dve godine u nastavku od pekare podiže zgradu u dužini 17 m kuhinju i trpezariju za sestrinstvo kao i pomoćne prostorije.
Radovi u Manastiru Blagoveštenju Rudničkom ne prestaju. Godine 1970. podignuta je magaza sa tri garaže a zatim i štala dužine 23 m sa senjakom.
Konak, koji je podignut 1950. godine, čije su tavanice bile od kolenika sa senom i blatom, trebalo je renovirati.
Igumanija Mihaila dovodi 1972. godine inženjera Voju Dragića i brata Predraga iz Beograda, da izgrade projekat da se podigne tavanica na velikom konaku i stavi betonska ploča.
Predloženo je da se nad pločom podigne zimska kapela i još četiri prostorije. Vladika Sava Vuković je blagoslovio projekat i sve je išlo po planu. Po završenim radovima vladika Sava je osvetio kapelu uz učešće 50 sveštenika.
Pošto je na sali oslabio krov, trebalo je postaviti ploču, i u pokrovlju podignute su sestrinske sobe i uvedeno je grejanje. Doveden je asfaltni put do manastira.
Bila je najstarija monahinja (80 god. monaštva) i igumanija (68 g.) u SPC.
Smrt[uredi | uredi izvor]
Upokojila se u Gospodu 17. decembara 2014. godine u svojoj 97 godini.
Sutradan, 18. decembara Njegovo preosveštenstvo episkop šumadijski G. Jovan Mladenović, služio je zaupokojenu Liturgiju, a u nastavku je služeno monaško opelo.
Sahranjena je u porti Manastira Blagoveštenja Rudničkoga.[5]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Zapisi i Reportaže | Nenad Badovinac | Page 70”. Zapisi i Reportaže (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-02-16.
- ^ a b Administrator. „GODIŠNjICA UPOKOJENjA IGUMANIJE HADžI-MIHAILE (KNEŽEVIĆ), STAREŠINE MANASTIRA BLAGOVEŠTENjA RUDNIČKOG - Eparhija Šumadijska”. eparhija-sumadijska.org.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-02-16.
- ^ a b „Manastir Blagoveštenje Rudničko”. www.kulturnonasledje.com. Pristupljeno 2021-02-16.
- ^ a b Administrator. „Blagoveštenje - Eparhija Šumadijska”. www.eparhija-sumadijska.org.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-02-16.
- ^ a b „Episkop Jovan služio u Blagoveštenju Rudničkom | Srpska Pravoslavna Crkva [Zvanični sajt]”. www.spc.rs (na jeziku: srpski). Arhivirano iz originala 26. 09. 2015. g. Pristupljeno 2021-02-16.
