Istorija Vlaške
Istorija Vlaške nije suverena, već autonomna. Tačno istorijsko ime zemlje je Ugrovlaška u antonimu Megalovlahija. Do 1330. godine ne može se govoriti o vlastitoj istoriji Vlaške.
Do kraja Drugog bugarskog carstva teritorija Vlaška bila je njegov sastavni deo. [1] Svi vlaški vojvodi ili gospodari do početka 18. veka pod vlašću fanariota nazvani su prvim imenom „Jovan“ u čast bugarskog vladara Jovan Asen II, kako bi naglasili kontinuitet i legitimitet svoje moći. Pored toga, u Vlaškoj je čak i uzus rekonstruisan na jeziku vlaho-bugarske povelja do 18. veka bio bugarski, a do formiranja Rumunije bio je napisan na rumunskoj ćirilici. [2][3]
Metodološki se istorija Vlaška može podeliti na sledeća razdoblja:
- period osnivanja od 1330. do 1417. godine kada je Mirča Stariji prepoznat kao osmanski vazali;
- tampon period od 1417. do Mohačke bitke, tokom koje su osmanski i mađarski favoriti osporavali vlast;
- period uspostavljanja od 1526. do kraja vladavine Selima II. Tada je sagrađen manastir Kurtea de Arđeš;
- period borbe za vlast - podudara se sa Sultanatom žene, kada je Mletački Valide sultana osporio svoju moć sa naslednicima i sledbenicima Mihajla Kantakuzina Šejtanoglua;
- period stabilizacije i prosperiteta koji je započeo Matej Basarab i završio fanarioti;
- vladavina fanariota od 1715. do 1832. godine;
- ruska ustavna uprava do Pariskog mira (1856).
Često je uključena u Ujedinjene Kneževine i Kneževine Srbije.
Reference[uredi | uredi izvor]
