Laura Barna

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Laura Barna
Laura Barna, srpska književnica i istoričar umetnosti
Lični podaci
Datum rođenja(1964-02-06)6. februar 1964. (60 god.)
Mesto rođenjaJazovo, SFRJ
Književni rad
Najvažnija delaDijalog o kamenu (priče), Crno telo (roman), Umetnost nema definiciju (eseji), Moja poslednja glavobolja(roman), Četiri elementa (roman za decu), Đorđoneova kletva(roman), Pad klavira(roman), Crveni presek(roman), Jugo uvek okreće na buru(roman).
NagradeNagrada Miroslav Dereta,2007; Nagrada Milutin Uskokovića, 2008; Nagrada Srpske akademije nauka i umetnosti "Branko Ćopić", 2009; Nagrada Dimitrije Mitrinović, 2009.

Laura Barna (Jazovo, 6. februar 1964) srpska je književnica i istoričarka umetnosti.[1][2] Piše prozu (romane, pripovetke, eseje) i stručne radove iz istorije umetnosti, koje objavljuje u domaćoj i inostranoj književnoj periodici. Njena dela su prevođena na mađarski, slovački, poljski i engleski. Član je Udruženja književnika Srbije. Živi u Beogradu.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Školovala se u Herceg Novom, Splitu i Beogradu. Od 1995. godine objavljuje priče, eseje, studije, likovne kritike i stručne radove iz istorije umetnosti u domaćoj i inostranoj književnoj periodici, a piše i recenzije i predgovore (preko 300 publikovanih radova). Priče, eseji, kao i likovne kritike zastupljeni su u domaćim i inostranim časopisima, antologijama, zbornicima, almanasima i godišnjacima. Roman Crveni presek (2015) preveden je na mađarski jezik[3].

U saradnji sa Gradskom opštinom Savski venac i Kućom kralja Petra I od 2009. godine uređuje i vodi književne i kulturološke tribine u okviru autorskog projekta Isidora nas sluša. Kroz ovaj projekat predstavljeni su najznačajniji i najaktuelniji srpski pisci i umetnici, kao i dobitnici prestižnih srpskih i međunarodnih nagrada i priznanja.

Učestvovala je u organizaciji mnogih likovnih izložbi, od kojih je najznačajnija Moda srpske elite (1804–1918), u saradnji sa Kućom kralja Petra I i Centrom za istraživanje digitalne kulture.

Autor je izložbe Isidora održane početkom 2016. godine u Kući kralja Petra I[4], gde su prvi put od književničine smrti izneseni njeni lični predmeti iz Legata „Isidora Sekulić“ koji se čuva u Univerzitetskoj biblioteci „Svetozar Marković“ u Beogradu, i u vidu književničine rekonstruisane radne sobe, nakon pedeset i osam godina, predstavljeni na uvid široj javnosti.

Kao poznavalac lika i dela Isidore Sekulić učestvovala je u snimanju filma o njenom životu, radu i saputnicima. U produkciji TV MAG iz Obrenovca i Biblioteke “Vlada Aksentijević” iz Obrenovca, film „Isidora“ prikazuje se uz autorkino predavanje o velikoj književnici u bibliotekama i školama širom Srbije i Republike Srpske. Jedna je od članova žirija za idejno rešenje spomenika Isidori Sekulić, a koji je zaslugom Fonda Isidora Sekulić i GO Savski venac postavljen na Topčiderskom brdu.

U saradnji sa Fondom „Laza Kostić“ iz Novog Sada i Centrom za predavačku delatnost Zadužbine Ilije M. Kolarca, u Kolarčevoj zadužbini otvorila je seriju predavanja Velikani nauke u limbu zaborava, gde je održala predavanje Kuća pamti – Veselin Čajkanović (1881–1946).

U saradnji sa slovačkim mesečnikom za književnost i kulturu Novi život, vodila je razgovor o identitetu i ukrštaju nacija sa slovačkom filozofkinjom i spisateljicom Etelom Farkašovom, što je uz dva reprezentativna njena eseja objavljeno paralelno na srpskom i slovačkom jeziku.

Živi i radi u Beogradu kao slobodni umetnik i lektor za srpski jezik.

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Književnost

  • Protovir, arheološki roman, „Ars Libri“, Beograd, i „Besjeda“, Banja Luka, 2003.
  • Nevolje gospodina T. ili suteren (roman), „Narodna knjiga“ - „Alfa“, Beograd, 2005.
  • Crno telo (roman), „Dereta“, Beograd, 2007; drugo, dopunjeno i prerađeno izdanje: Zavod za udžbenike, Beograd, 2010.
  • Dijalog o kamenu (zbirka priča), Društvo ljubitelja fantastike „Lazar Komarčić“, Beograd, 2008.
  • Moja poslednja glavobolja (romansirana biografija Isidore Sekulić), Zavod za udžbenike, Beograd, 2008.
  • Četiri elementa (roman za decu), Zavod za udžbenike, Beograd, 2009.
  • Sanatorijum pod belim (roman), „Dereta“, Beograd, 2009.
  • Tamo neka zanimanja, paradoksi jedenja vremena (zbirka priča), „Besjeda“, Banja Luka, 2010.
  • Đorđeoneova kletva (roman), Zavod za udžbenike, Beograd, 2011.
  • Pad klavira (roman), Zavod za udžbenike, Beograd, 2012[5][6].
  • Crveni presek (roman), Službeni glasnik, 2015.
  • Jugo uvek okreće na buru (roman), Laguna, Beograd, 2018.
  • Muzej ne radi (zbirka priča), Zadužbina Vladeta Jerotić i Ars Libri, Beograd, 2020.

Istorija umetnosti

  • Devet srednjovekovnih manastira u Bosni (monografija), „Luča“, Subotica, 2006/2007.
  • Umetnost nema definiciju (eseji), „Unus Mundus“, Niš, 2007.

Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Laura Barna Arhivirano na sajtu Wayback Machine (14. avgust 2014) (biografija), Art-anima, sajt posvećen fantastičnoj književnosti
  2. ^ Laura Barna[mrtva veza] (biografija), Knjižara.kom
  3. ^ „Mađarsko izdanje romana Crveni presek Laure Barne”. Krivak. Pristupljeno 20. 12. 2019. 
  4. ^ „Ekskluzivno u Kući kralja Petra: Izložba "Isidora"”. www.kucakraljapetra.rs. Pristupljeno 20. 12. 2019. 
  5. ^ „PAD I USPENJE KLAVIRA”. www.art-anima.com. Arhivirano iz originala 20. 12. 2019. g. Pristupljeno 20. 12. 2019. 
  6. ^ „KAKO UBITI KLAVIR I UPOKOJITI ENPIRA – novi prilozi za Istoriju intelektualnog nespokoja”. www.art-anima.com. Arhivirano iz originala 20. 12. 2019. g. Pristupljeno 20. 12. 2019. 
  7. ^ Crno telo, Domaća knjižara
  8. ^ Z. R. „Ćopićeva nagrada Barni i Aleksiću“, Politika, Beograd, 24. april 2009.
  9. ^ O laureatu: Laura Barna, „Ars longa“, fond za očuvanje lepih umetnosti, Beograd

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Лаура_Барна&oldid=27344889”