Majski Trtnik
Majski Trtnik | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Hrvatska |
| Županija | Sisačko-moslavačka |
| Grad | Glina |
| Oblast | Banija |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  36 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 17′ 57″ S; 16° 09′ 58″ I / 45.2992004° S; 16.1660194° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 165 m |
  Majski Trtnik Majski Trtnik na karti Hrvatske | |
 Majski Trtnik Majski Trtnik na karti Sisačko-moslavačke županije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 44403 Maja |
| Pozivni broj | +385 44 |
| Registarska oznaka | SK |
Majski Trtnik je naseljeno mjesto na području grada Gline, na Baniji, Republika Hrvatska.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Selo je podeljeno na dva dela: prvi deo koji je na asfaltu sa zaseokom Pločića i Kralja i drugim delom koji je odvojen urušenim seoskim putem i preorijentisanim na susedno selo Vlahović (Lavić). Selo se graniči sa Majom, Glinskim Drenovcem, Vlahovićem, Ravnim Rašćem, Glinskim Trtnikom i Brnjeuškom. Sa istočne strane sela prolazi reka Bručina i mali potok sa zapadne strane. Selo je povezano sa Glinom i Petrinjom asfaltnim putem i prugom. Selo je imalo svoju lokalnu železničku stanicu koja je usluživala i ostala sela: Maju, Glinski Drenovac i Ravno Rašće. Danas selo povezuje sa Glinom autobuski saobraćaj.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Selo je osnovano verovatno tokom XV–XVIII veka dok traju neprekidne migracije Srba u Slavoniju i Krajinu pod turskom vlašću na opustošena imanja hrvata i njihovu napuštenu zemlju. Povlačenjem Turaka, Srbi ostaju u selu veoma dobrodošli Austrougarskoj Carevini i Hrvatskim veleposednicima kao odbrana i popuna opustošenim krajevima.
Selo je pre Prvog svetskog rata bilo gusto naseljeno sa preko sto srpskih porodica. Posle Prvog svetskog rata dolazi do iseljavanja jednog dela seljana u Vojvodinu, dok se doseljava samo par porodica.
U Drugom svetskom ratu selo biva potpuno spaljeno, deo stanovništva pobijeno je na licu mesta a deo u Grabovcu. Ostali su odvedeni u Jasenovac. Posle završetka rata deo seljana odlazi u veće gradove.
Selo se ponovo izgrađuje pomoću državnih sredstava i prisilnim radom zarobljenih domobrana, ali sa vidno smanjenim stanovništvom na oko 300 seljana.
U poslednjem ratu 1991–1995. selo ulazi u sastav SAO Krajine, odnosno Republike Srpske Krajine.
Tokom vojne akcije Hrvatske vojske „Oluja” stanovništvo se iseljava u Republiku Srbiju i Republiku Srpsku bez žrtava. Oštećeno je samo par kuća tenkovskim granatama (koje su ispaljene bez razloga jer je selo ranije napušteno) tako da je selo sačuvano skoro u potpunosti.
Do danas se vratilo oko četrdesetak osoba, uglavnom starije dobi.
Privreda[uredi | uredi izvor]
U selu je pre poslednjeg rata bilo razvijeno stočarstvo zbog blizine mesne industrije Gavrilović. Pre Drugog svetskog rata pored stočarstva bila je razvijena i drvna prerada zbog čega železnička stanica nosi naziv Lager.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Trenutno broji 36 stalnih stanovnika, uglavnom starijih penzionera i samo jednom porodicom sa maloletnom decom. Mesto, pre rata, naseljavaju neke od porodica: Bunjac, Bukudur, Bralić, Drajić, Domazet, Đamić, Džambić, Đurasnović, Đurašinović, Čavić, Kralj, Lalić, Malobović, Maljković, Manojlović, Milić, Mitić, Micić, Momić, Novaković, Ostojić, Pločić, Prusac, Pjevac, Palama, Sibinčić, Sljepčević, Sladović, Torbica, Vujčić, Vračar, Vukmanović, Vilić, Žarković, Zec, itd.
| Nacionalnost[1] | 1991. | 1981. | 1971. | 1961. |
| Srbi | 165 | 193 | 230 | 305 |
| Jugosloveni | 8 | |||
| ostali i nepoznato | 1 | |||
| Ukupno | 166 | 193 | 238 | 305 |
| Demografija[1] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1961. | 305 | |
| 1971. | 238 | |
| 1981. | 193 | |
| 1991. | 166 | |
| 2001. | 56 | |
| 2011. | 36 | |
Izvori[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Gelo, Jakov (1998). Narodnosni i vjerski sastav stanovništva Hrvatske, 1880-1991: po naseljima. Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske. ISBN 978-953-6667-07-9.
