Mila Gec
| Mila Gec | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. oktobar 1904. |
| Mesto rođenja | Sombor,  Austrougarska |
| Datum smrti | 21. decembar 1983. (78/79 god.) |
| Mesto smrti | Sombor, SFRJ |
| Rad | |
| Bitna uloga | Crna lista Burleska o Grku Sve će to narod pozlatiti Jerma Besmrtna mladost |
| Veza do IMDb-a | |
Mila Gec Grujić (Sombor, 7. oktobar 1904 — Sombor, 21. decembar 1983[1]) bila je jugoslovenska filmska i pozorišna glumica. Bila je udata za glumca Jovana Geca.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Mila Gec Grujić rođena je u zanatlijskoj porodici u Somboru 7. oktobra 1904. godine. Osnovnu školu, građansku i dva razreda učiteljske škole završila je u Somboru. Radila je kao pisar okružnog suda u Somboru od 1922. do 1923. godine.[3]
Prvi put je stupila na scenu posle Prvog svetskog rata kao volonter u Vojničkom pozorištu koji je tada bio stacioniran u Somboru. Posle toga je nastupala sa somborskim amaterima i u predstavama putujućih pozorišta koja su gostovala u Somboru. Profesionalna glumica postala je 1. decembra 1923. godine kada ju je angažovalo Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu. Prvi put je nastupila već 27. decembra 1923. u ulozi Evice u Ljubavnom pismu Koste Trifkovića.[3]
U Novom Sadu je ostala do 31. jula 1925, a od 1. septembra 1925. igrala je jednu sezonu u Narodnom kazalištu u Splitu. Vratila se u Novi Sad 1926/27 potom opet u Split 1927/28. Dok je bila Novom Sadu 1927. godine, udala se za glumca Jovana Geca. Od 7. oktobra 1928. do juna 1931. godine nastupila je Hrvatskom narodnom kazalištu u Zagrebu u honorarnom svojstvu, kao učenica tamošnje Glumačke škole.[3]
Bila je član Narodnog pozorišta na Cetinju u sezoni 1931/32. i 1935/37. a u međuvremenu Narodnog pozorišta u Skoplju od 1932. do 1935. godine. U honorarnom svojstvu igrala je u Narodnom pozorištu u Beogradu od 1937. do 1939. godine. Slede, Pozorište u Nišu u sezoni 1939/40, Humorističko pozorište „Kišobranci“ iz Beograda 1940/41, Pozorište Udruženja glumaca u Beogradu 1941/42, Gradsko pozorište Beograda od 1942. do 1944, Pozorište Prvog rejona 1946/47, Dramski ansambl Radio Beograda od 1948. do 1952. i Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu od 1. septembra 1953. do 30. septembra 1954, kada je penzionisana.[3]
Na početku karijere, u Novom Sadu, da se što bolje snađe u glumačkoj profesiji pomogli su joj glumci Draga Spasić, Danica Matejić i Žarko Vasiljević. Kasnije je na njen glumački razvoj najviše uticao suprug Jovan Gec. Kao mlada glumica, uglavnom je igrala je uloge naivki i ljubavnica, a nastupala je i u opereti u manjim pevačkim ulogama. U zrelijem dobu tumačila je karakterne uloge i majke. Sa beogradskim Narodni pozorištem bila je 1937. godine na gostovanju u Bugarskoj (Sofija, Burgas, Varna, Plovdiv).[3]
Njene najvažnije uloge u pozorištima su bile: Naca (Put oko sveta), Klodeta (Pariska sirotinja), Galja (Ljubav), Ljuba (Beograd nekad i sad), Anica (Ekvinocio), Lujza (Dve sirotice), Lepša Brančić (U zatišju), Mari (Uzoran muž), Mira (Zemlja), Kiti (Ana Karenjina), Lao-Sun (Mister Vu), Lida (Svadba Krečinskog), Truda (Ivanjske vatre), Antigona (Antigona), Gospođica od Andeli (Svadbeni marš), Šošot (Poslednji valcer), Mastrila (Perikola), Madlena (Adje), Fransina (Kontrolor vagona za spavanje).[3]
Filmografija[uredi | uredi izvor]
Glumica |
Glumica
|
▲ |
|---|
Dugometražni film | TV film | TV mini serija
1940 1950 1960 1970 Ukupno Dugometražni film 1 0 0 0 1 TV film 0 0 6 1 7 TV mini serija 0 0 0 1 1 Ukupno 1 0 6 2 9
Dugometražni film Naziv Uloga 1948 Besmrtna mladost Majka
TV film Naziv Uloga 1961 Jerma / 1968 Sile Služavka 1968 Na rubu pameti Jedna dama 1968 Sve će to narod pozlatiti (TV) / 1968 Burleska o Grku Služavka 1969 Na dan požara Šankerka 1970-te ▲
1974 Crna lista Žena u prodavnici
| Od | Do | Naziv | Uloga |
|---|
| 1971 | 1971 | Hronika palančkog groblja | / |
|---|
| 1971 | Udarci sudbine |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Biografije. Tom 2” (PDF). maticasrpska.org.rs. Pristupljeno 11. 4. 2020.
- ^ „Od kolevke pa do groba”. marijagrujicbepa.com. Pristupljeno 11. 4. 2020.
- ^ a b v g d đ „Enciklopedija Srpskog narodnog pozorišta”. snp.org.rs. Pristupljeno 11. 4. 2020.