Nemanja Popović
Nemanja Popović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1936. |
| Mesto rođenja | Osmaci, Kraljevina Jugoslavija |
Nemanja B. Popović (Osmaci, 1936) srpski je rudarski stručnjak, univerzitetski profesor, član Akademije inženjerskih nauka Srbije (AINS), akademik Ruske akademije prirodnih nauka i počasni predsjednik Saveza inženjera i tehničara rudarske, geološke i metalurške struke Republike Srpske.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Prof. dr Nemanja Popović je rođen u mjestu Osmaci, Srez zvornički, a danas opština Osmaci kao potomak hadži-popa Zaharija, obnovitelja manastira Papraća. Nakon završetka srednje Tehničke škole u Boru, studije rudarstva završio je na Rudarsko-geološkom fakultetu u Beogradu, diplomirajući 1960. godine. Nakon završetka studiranja vraća se u rodni kraj gdje je Doktorsku disertaciju odbranio na Rudarsko-geološkom fakultetu u Tuzli.
Prvo zaposlenje u struci dobio je u rudniku uglja Banovići 1960. godine neposredno nakon diplomiranja, gdje svoju rudarsku karijeru započinje radeći na operativnim i inženjerskim mjestima. Krajem 1966. godine, prelazi na Rudarski institut Tuzla, gdje je radio 10 godina kao šef odjeljenja za površinsku eksploataciju i rukovodio izradom brojnih rudarskih projekata. Od 1976. do 1992. godine radio je na Rudarsko-geološkom fakultetu u Tuzli, gdje je prošao sva nastavna zvanja, a redovni profesor postao je 1989. godine za predmete „Tehnologija i mehanizacija površinskih kopova”, „Projektovanje površinskih kopova”, a 1991. i za novouvedeni predmet „Procesi površinske eksploatacije”. Za svoj rad i doprinose u Tuzli odlikovan je ordenom rada 1963. i ordenom zasluga za narod 1977.
Odbrambeno-otadžbinski rat ga zatiče u Tuzli, odakle prelazi u Zvornik, gdje vodi osnivanje Tehnološkog fakulteta tokom 1993. i biva njegov dekan, sve do odlaska u penziju 2005. Pored vođenja Tehnološkog fakulteta u Zvorniku, učestvovao je i u osnivanju Rudarskog fakulteta u Prijedoru, gdje u nastavni plan uvodi spomenute predmeta površinske eksploatacije i do penzije predstavlja najuglednijeg profesora. Po završetku Odbrambeno-otadžbinskog rata nastavlja rad na Univerzitetu u Istočnom Sarajevu i postaje jedan od osnivača Saveza inženjera i tehničara rudarske, geološke i metalurške struke Republike Srpske i postaje prvi predsjednik 1996. godine, a od penzije, njegov počasni predsjednik.
Autor je, ili prvi koautor, preko 100 publikovanih naučnih i stručnih radova, 5 monografija, 7 univerzitetskih udžbenika i preko 30 istraživačkih i raznojnih studija i projekata. Za svoj rad i doprinose odlikovan je Ordenom Njegoša od Predsjednika Republike Srpske. Za svoje naučne radove dobio je Republičku nagradu za nauku BiH 1976. i povelju „Profesor Branislav Milovanović” 1986.
Od njegovih publikacija najznačajnija i najpoznatija mu je knjiga „Naučne osnove projektovanja površinskih kopova” (2 izdanja), kojom je na blizu 1000 stranica ekciklopedijskog formata sveobuhvatno razradio inžinjerski priručnik i udžbenik površinske eksploatacije ležišta mineralnih sirovina. Ova knjiga je u širokoj upotrebi u svim rudnicima, institutima i fakultetima bivše Jugoslavije, kao nezaobilazan priručnik u dnevnoj upotrebi. U pripremi za štampu je ista takva monografija „Kamen-eksploatacija, prerada i obrada” koja će izaći u izdanju AINS i koja će takođe biti sveobuhvatna.
Oženjen je Danicom, nastavnicom istorije i ima dva sina, inžinjera Boška i dr Nenada.