Opsada Kaluge (1607)
| Opsada Kaluge (1606) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo ustanka Bolotnjikova | |||||||
 Ustanici u boju. | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Rusko carstvo | Pobunjeni seljaci i kozaci | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Vasilij IV Mihail Skopin-Šujski |
Ivan Bolotnjikov Ilejka Muromec | ||||||
| Jačina | |||||||
| oko 30.000[1] | oko 10.000[1] | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| Teški | Teški | ||||||
Opsada Kaluge (1607) bila je deo ustanka Bolotnjikova u Rusiji.
Uvod
[uredi | uredi izvor]Vezivanje seljaka za zemlju u Rusiji krajem 16. veka, velika glad 1601-1603. kao i bezvlašće i poljska intervencija posle smrti Borisa Godunova 1605. doveli su do stihijskog ustanka seljaka na jugu Rusije 1606.[1]Smrt Lažnog Dimitrija bila okidač, i legalni izgovor, za masovnu pobunu svih slojeva u Rusiji: kako među porobljenim i gladnim seljacima, tako i među osiromašenom sitnom vlastelom, nezadovoljnom boljarskim carem Vasilijem.[2] Pod vođstvom Ivana Bolotnjikova, vojska sastavljena od seljaka, kozaka i sitne vlastele uništila je carsku vojsku avgusta 1606. kod Krome, a zatim ponovo u septembru kod Kaluge i Kolomne i 7. oktobra 1606. opsela Moskvu. Izdana od plemića, ustanička vojska je 2. decembra potučena pod Moskvom i naterana da se povuče u Kalugu.[1]
Opsada
[uredi | uredi izvor]Pretrpevši teške gubitke, ustanička vojska u Kalugi je uspešno odolevala opsadi više od 3 meseca. Tome je doprinela i pomoć kozačke vojske od oko 4.000 ljudi, koje je doveo ataman Ilejka Muromec, koji se izdavao za carevića Petra, nepostojećeg sina cara Fjodora. "Lažni Petar" je potukao carsku vojsku kod sela Pčeljnje, blizu Kaluge, omogućivši Bolotnjikovu da razbije opsadu.[1]
Posledice
[uredi | uredi izvor]Ustanici su u proleće 1607. uz pomoć Zaporoških kozaka zauzeli Tulu. Okupivši oko 30.000 ljudi, Bolotnjikov je u maju 1607. ponovo krenuo na Moskvu, ali je početkom juna 1607. potučen na reci Vosmi. Oko 10.000 preživelih ustanika zatvorilo se u Tulu, koja je osvojena nakon 4 meseca opsade.[1]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v g d đ Gažević 1974, str. 505–506
- ^ Fajfrić 2008, str. 237–238
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Gažević, Nikola (1974). Vojna enciklopedija. Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 505—506.
- Fajfrić, Željko (2008). Ruski carevi (1. izd.). Sremska Mitrovica: Tabernakl. str. 237—238. ISBN 9788685269172. OCLC 620935678.