Rahmija Kadenić
| rahmija kadenić | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||||||
| Datum rođenja | 2. jun 1920. | ||||||
| Mesto rođenja | Banja Luka, Kraljevstvo SHS | ||||||
| Datum smrti | 2000. (79/80 god.) | ||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija | ||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||
| Delovanje | |||||||
| Član KPJ od | 1939. | ||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1980. | ||||||
| Čin | general-pukovnik | ||||||
| Odlikovanja |
| ||||||
Rahmija Kadenić (Banja Luka, 2. jun 1920 — Beograd, 2000) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i general-pukovnik JNA.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 2. juna 1920. godine u Banja Luci. Od rane mladosti usvojio je ideje revolucionarnog pokreta i vrlo mlad postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), u koju je primljen 1939. godine. U leto 1941. godine stupio je u Narodnooslobodilačku borbu. Najpre se nalazio u Mesnom komitetu KPJ za Banja Luku, a potom na raznim političkim dužnostima u jedinicama NOVJ.
Nakon rata je ostao u profesionalnoj vojnoj službi u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Nalazio se na raznim dužnostima, između ostalog i komandanta Sarajevske armijske oblasti, načelnika Centra visokih vojnih škola JNA, kao i člana Organizacije Saveza komunista u JNA.[1] Bio je predavač na Akademiji i bavio se vojnom tematikom, te napisao više knjiga i radova na tu temu.[2]
Završio je Višu partijsku školu „Đuro Đaković“ u Beogradu, Višu vojnu akademiju JNA i Ratnu školu JNA. Bio je član Centralnog komiteta SKJ, u koji je izabran na Jedanaestom kongresu SKJ. Penzionisan je u činu general-pukovnika JNA, 1980. godine.
Uoči sahrane predsednika SFRJ Josipa Broza Tita, 5. maja 1980. godine, nalazio se u grupi oficira koji su izneli Titov kovčeg iz pogrebnog vozila i položili na odar u centralnom holu Skupštine SFRJ, nakon čega je prekriven jugoslovenskom zastavom.[3]
Nakon penzionisanja, bio je član Saveta SR Bosne i Hercegovine.[4]
U vreme raspada SFRJ, 1990-ih godina je bio jedan od aktivnih članova Društva za istinu o antifašističkoj Narodnooslobodilačkoj borbi u Jugoslaviji 1941—1945. i Međunacionalnog udruženja Bosanaca i Hercegovaca u Beogradu.[5]
Preminuo je 2000. godine u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodne armije sa lovorovim vencem, Orden za vojne zasluge sa velikom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, Orden narodne armije sa zlatnom zvezdom, Orden za hrabrost i dr.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Dejtonski (mirovni) sporazum — Legalizacija genocida u Republici Bosni i Hercegovini („institut-genocid.unsa.ba”, 2016)
- ^ Kadenić, Rahmija
- ^ „Donošenje kovčega u Skupštinu SFRJ”. www.foto.mij.rs. 5. 5. 1980.
- ^ „Na Šehitlucima — Veliki čas istorije („Glas”, 23. april 1985)” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 16. 03. 2023. g. Pristupljeno 16. 03. 2023.
- ^ Ilija T. Radaković: BESMISLENA YU-RATOVANJA 1991—1995
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vojna enciklopedija (drugo izdanje), Beograd 1978. godina.
- Rođeni 1920.
- Umrli 2000.
- Banjalučani
- Komunisti Bosne i Hercegovine
- Omladina u Narodnooslobodilačkoj borbi
- Jugoslovenski partizani
- Politički komesari NOVJ
- General-pukovnici JNA
- Diplomci Više partijske škole „Đuro Đaković”
- Diplomci Više vojne akademije JNA
- Članovi Organizacije SKJ u JNA
- Članovi CK KPJ/SKJ
- Nosioci Partizanske spomenice 1941.