Hutor

Hutor (rus. хутор, ukr. хутір, blr. хутар, kaz. қыстақ) tip je ruralnog naseljenog mesta koji obično čini jedno ili manji broj seoskih domaćinstava, karakterističan uglavnom za područje istočne Evrope.^[1]^[2]^[3] Termin se u srpski jezik može prevesti kao salaš, ranč ili farma.

Istorijski gledano hutori su bili najrasprostranjeniji u ruralnim područjima savremene Ukrajine, a tokom XVIII veka pojavili su se i na području Kubanja (današnja jugozapadna Rusija) gde su ih osnivali Kozački doseljenici. U zavisnosti od podneblja svaki hutor se sastojao od jedne ili nekoliko izbi (seoskih drvenih kuća) ili hata-mazanki (kuće od pruća oblepljene blatom i prekrivene slamom), imao je magaze za ostavljanje poljoprivrednih proizvoda, bunar, jednu ili više štala, baštu, voćnjak i u osnovi predstavljao je jedno kompletno seosko imanje. Osnovna privredna delatnost stanovnika hutora (hutorjana) je poljoprivreda. Hutorom može da se naziva i veleposedničko plemićko imanje.

Sa rastom broja stanovnika hutori se dalje preobražavaju u zaseoke, sela i tako dalje. Međutim u nekim slučajevima u prvobitnom hutoru broj domaćinstava može dostići i nekoliko stotina, ali neretko samo naselje zadržava prvobitni administrativni status ili reč hutor ostaje deo naziva (ovo je naročito karakteristično za područje Kubanja). Tako hutor Trudobelikovski u Krasnodarskom kraju ima skoro deset hljiljada stanovnika.

Kod donskih i kubanjskih Kozaka na području Ruske Imperije hutori su bila zasebna naseljena mesta na području kozačkih stanica ali bez zasebne administracije.